Posted by netakias στο Δεκεμβρίου 15, 2010
photo MSNBC/ AP-antinews.gr
“If something anticipated arrives too late it finds us numb, wrung out from waiting, and we feel – nothing at all. The best things arrive on time.”
Dorothy Gilman (The Bells of Freedom 1963)
Dorothy Gilman (The Bells of Freedom 1963)
του ΒΡΑΧΟΣ
Ο Σαμαράς έχει διαβάσει στρατηγική.
Πιθανολογώ Θουκυδίδη. Ελπίζω και Σουν Τζου.
Το «παιχνίδι» λέγεται διαχείριση ισχύος.
Είναι παιχνίδι για μεγάλα παιδιά. Πρέπει όμως να βάλουμε μερικές σταθερές, πριν αξιολογήσουμε. Για την οικονομία της συζήτησης θα πρέπει να δεχθούμε , όχι χωρίς επιφυλάξεις, ότι ο Σαμαράς δεν είναι προδότης. Προδότης είναι εκείνος που ξεπουλά την Πατρίδα του σε ξένα συμφέροντα. Και ο Σαμαράς έχει «ατζέντα», αλλά, ας ελπίσουμε, ότι δεν έχει ατζέντα ξεπουλήματος του Τόπου. Με βάση αυτό μπορούμε να κάνουμε ανάλυση. Χωρίς αυτό, ως δεδομένο, οι αναλύσεις γίνονται «κενό γράμμα».
Η κατάσταση της χώρας είναι πάρα πολύ δύσκολη, πιθανότατα η πιο δύσκολη τον τελευταίο αιώνα. Το πως έφτασε ως εδώ , δεν είναι η ώρα να το εξετάσουμε. Είναι όμως λόγος για άλλη ανάλυση, για να μην ξαναφτάσουμε ως εδώ.
Παράμετρος του «παιχνιδιού», είναι η πρωτοβουλία κινήσεων. Συνήθως την έχει εκείνος που επιτίθεται, εκτός αν ο αντίπαλος γνωρίζει από πριν, τον τόπο της επίθεσης.
Όταν έχεις πρωτοβουλία κινήσεων στο «πεδίο», επιλέγεις εσύ τον τόνο και τον ρυθμό της σύγκρουσης.
Ο Σαμαράς, σήμερα, δεν έχει την πρωτοβουλία κινήσεων. Την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει η συμμορία που λυμαίνεται τον Τόπο. Για την ακρίβεια , νομίζει ότι την έχει, γιατί εκείνη επιτίθεται. Εκείνη διαλύει τον παραγωγικό ιστό της χώρας, εκείνη επιτίθεται στα δικαιώματα των πολιτών. Έχει εμπλέξει στην σύγκρουση, όλες τις εφεδρείες του συστήματος και ο ορυμαγδός έχει καταφέρει να κάνει τον λαό, να τρέξει«προς τα καταφύγια». Run for cover, είναι η έκφραση.
Ας κάνουμε άλλη μία παραδοχή. Ο Σαμαράς γνωρίζει. Γνωρίζει τι συμβαίνει και γνωρίζει και τι επιδιώκεται από την επίθεση αυτή. Αν γνωρίζει και το «πεδίο», τότε την πραγματική πρωτοβουλία την έχει εκείνος και όχι η συμμορία.
Ο Ναπολέων είχε πει: «Ποτέ μη σταματάς τον εχθρό σου όταν κάνει ένα λάθος.». Η συμμορία, ακόμη, δεν έχει κάνει κανένα λάθος . Είναι όλα προγραμματισμένα και καλώς –για εκείνη- καμωμένα. Ο Σαμαράς διεξάγει μάχη οπισθοφυλακών, περιμένοντας το λάθος. Έχει να διαχειριστεί την επίθεση με όρους συντριπτικούς εναντίον του.
Το κόμμα είναι απολύτως διεφθαρμένο, ανάξιο, διαπλεκόμενο, με στελέχη κατώτατου επιπέδου, χωρίς ίχνος πρωτοβουλιών και απόλυτη απαξίωση από το συντριπτικό ποσοστό της κοινωνίας. Δεν έχει εφεδρείες.
Εδώ είναι και η ένσταση πολλών ανθρώπων. Ακούγονται φωνές για ρήξεις και τομές. Για ξεκαθάρισμα και «επιθετική πολιτική». Είπαμε, το «παιχνίδι» είναι για μεγάλα παιδιά. Δεν γνωρίζουμε όλη την εικόνα. Και κάτι ακόμα. Ο αντίπαλος, όπως έχει αποδείξει και η πρόσφατη ιστορία, είναι εντελώς αδίστακτος. Η σύγκρουση , πάντα, έχει και απώλειες. Και επειδή ακριβώς ο αντίπαλος είναι αδίστακτος, οι απώλειες, πιθανόν είναι, να μην περιοριστούν σε «πολιτικές», αλλά – το χειρότερο σενάριο λέει- σε εθνικές.
Και εθνικές απώλειες είναι απολύτως απαράδεκτες, ότι «παιχνίδι» και αν παίζεται. Αφού έχουμε δεχθεί ότι ο Σαμαράς δεν είναι προδότης, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κινήσεις που έχουν ως αποτέλεσμα θυσίες δυσβάστακτες.
Η κρίσιμη παράμετρος είναι ο χρόνος και εδώ είναι και το πεδίο των περισσότερων ενστάσεων: «Αν όχι τώρα, πότε επιτέλους. Τι περιμένει;»
Απάντηση δεν έχω. Θα αντιγράψω τα λόγια ενός στρατηγού από μακρινές εποχές:
«Προσποιήσου ότι είσαι κατώτερος και ενθάρρυνε την αλαζονεία του εχθρού».
Και θα συμπληρώσω,
Μέχρι να κάνει το κρίσιμο λάθος …
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου