Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Η ζωή είναι καλύτερη όταν δεν έχει νόημα

post-346

Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο ρόλος της φιλοσοφίας είναι η αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Αλλά ο Γάλλος φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος Αλμπέρ Καμί πίστευε ότι η ζωή είναι από τη φύση της κενή νοήματος. Αν και, αρχικά, αυτή η άποψη φαίνεται να είναι καταθλιπτική, ο Καμί πιστεύει ότι μόνο αν αποδεχτούμε αυτό το γεγονός έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε, στον βαθμό του εφικτού, μια καλή ζωή. Ο Καμί διατυπώνει αυτή την άποψη στο βιβλίο Ο μύθος του Σίσυφου. Ο Σίσυφος ήταν ένας Έλληνας βασιλιάς ο οποίος είχε χάσει την εύνοια των θεών και είχε καταδικαστεί σε μια φρικτή μοίρα στον Κάτω Κόσμο. Η αποστολή του ήταν να σπρώχνει έναν τεράστιο βράχο στην κορυφή ενός υψώματος, ο οποίος στη συνέχεια κατρακυλούσε πάλι στους πρόποδες. Ο Σίσυφος έπρεπε τότε να κατέβει στους πρόποδες και να ξεκινήσει πάλι από την αρχή την προσπάθειά του, η οποία δεν είχε τέλος.
Ο Καμί γοητεύτηκε από αυτόν τον μύθο επειδή εξέφραζε κάτι από την κενότητα και το παράλογο της ζωής μας. Ο Καμί βλέπει τη ζωή σαν μια ατέλειωτη προσπάθεια για την πραγματοποίηση έργων που είναι εντελώς ανούσια.
Αναγνωρίζει ότι πολλά από αυτά που κάνουμε σίγουρα φαίνονται να έχουν νόημα, αλλά αυτό που προτείνει είναι κάτι πιο αδιόρατο. Από τη μία, είμαστε ενσυνείδητα όντα που δεν μπορούμε παρά να ζήσουμε τη ζωή μας θεωρώντας ότι έχει κάποιο νόημα. Από την άλλη, αυτό το νόημα δεν ενυπάρχει στο σύμπαν, αλλά μόνο στον νου μας. Το σύμπαν δεν έχει νόημα ούτε σκοπό’ απλώς υπάρχει. Αλλά επειδή, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα όντα, έχουμε συνείδηση, αναζητάμε νόημα και σκοπό παντού.
Η αναγνώριση του παραλόγου
Το παράλογο, κατά τον Καμί, είναι αυτό που νοιώθουμε όταν συνειδητοποιούμε ότι το νόημα που δίνουμε στη ζωή δεν υφίσταται πέρα από τη συνείδησή μας. Είναι το αποτέλεσμα της αντίφασης μεταξύ της αίσθησης που έχουμε για το νόημα της ζωής μας και της γνώσης ότι το σύμπαν δεν έχει νόημα.
Ο Καμί εξετάζει τι σημαίνει να ζούμε με αυτή την αντίφαση. Ισχυρίζεται ότι μόνο αν αποδεχτούμε ότι η ζωή είναι κενή νοήματος και παράλογη είμαστε σε θέση να ζήσουμε ικανοποιητικά. Αποδεχόμενοι το παράλογο, η ζωή μας μετατρέπεται σε μια διαρκή εξέγερση εναντίον του ανούσιου σύμπαντος, και μπορούμε να ζήσουμε ελεύθεροι.
Αυτή την ιδέα ανέπτυξε περισσότερο ο φιλόσοφος Τόμας Νάγκελ, ο οποίος είπε ότι το παράλογο της ζωής βρίσκεται στη συνείδηση επειδή, όσο σοβαρά και αν πάρουμε τη ζωή, πάντοτε γνωρίζουμε ότι, από κάποια άποψη, αυτή η σοβαρότητα μπορεί να αμφισβητηθεί.
Ο Καμί γεννήθηκε στην Αλγερία το 1913. Έναν χρόνο αργότερα, ο πατέρας του σκοτώθηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έτσι τον Καμί ανέθρεψε η μητέρα του σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Αλγεριού, όπου πέρασε την πρώτη κρίση φυματίωσης, μια ασθένεια από την οποία έκτοτε θα υπέφερε σε όλη του τη ζωή. Σε ηλικία 25 ετών εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου άρχισε να ασχολείται με την πολιτική. Το 1935 έγινε μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά το 1937 τον διέγραψαν. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου συμμετείχε στη Γαλλική Αντίσταση, εκδίδοντας μια παράνομη εφημερίδα, και έγραψε πολλά από τα γνωστότερα έργα του, μεταξύ των οποίων και το μυθιστόρημα Ο ξένος. Έγραψε πολλά θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, και δοκίμια, και το 1957 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Καμί σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε ηλικία 46 ετών, αποδεχόμενος την πρόσκληση ενός φίλου του να τον μεταφέρει οδικώς στο Παρίσι, παρότι είχε ήδη αγοράσει σιδηροδρομικό εισιτήριο.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Μπορεί ο άνθρωπος κάθε μέρα και κάθε ώρα να είναι ο εαυτός του και μόνο ο εαυτός του;

post-362

 Μπορεί ο άνθρωπος κάθε μέρα και κάθε ώρα να είναι ο εαυτός του και μόνο ο εαυτός του;

Πανδέκτες, §156: Όπως λέει ο Γκαίτε (Ποίηση και Αλήθεια), και σίγουρα έχει δίκιο, ο άνθρωπος ανατρέχει συνεχώς στον εαυτό του, πόσο πλούτο έχει να αντλήσει από κει μια διάνοια!

Ενώ απ’ την άλλη μεριά omnis stultitia laboratfastidio sui [«Η ανοησία βάζει φρένο στον εαυτό της»] όπως λέει ο Σενέκας.

Αυτό που ο άνθρωπος είναι, η ατομικότητά του, επιδρά κάθε στιγμή, ενώ αυτό που έχει, ή αυτό που παρουσιάζει στον κόσμο, επιδρά μόνο ευκαιριακά: ή γάρ φύσις βέβαια, ού τά χρήματα [Γιατί η φύση είναι αξιόπιστη, και όχι στα χρήματα] μάς λέει ο Αριστοτέλης.

Όταν ο άνθρωπος έχει γεννηθεί με αυτό το χάρισμα, τότε παραμένει σε σχέση με την ευτυχία του μόνο ένα ερώτημα: με αυτή τη διάνοια μπορεί να επιβιώσει; Δηλαδή αν έχει υγεία, παιδεία και αρκετό ελεύθερο χρόνο, θα μπορεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, κάθε μέρα και κάθε ώρα να είναι ο εαυτός του και μόνο ο εαυτός του;

Αν αυτό δεν μπορεί να συμβεί, τότε θα είναι δυστυχισμένος: αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, τότε θα είναι ευτυχισμένος, όσο γίνεται, ίσως πιο ευτυχισμένος από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο σ’ αυτόν τον θλιβερό κόσμο. Όπως λέει ο Σαμφόρ: «Η ευτυχία δεν είναι εύκολο πράγμα: είναι δύσκολο να τη βρούμε μέσα μας και αδύνατο να τη βρούμε αλλού».

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

« Να γίνεις απόλυτα ειλικρινής »

">« Όσο σκληρό και αν θεωρείς ότι είναι να πεις την αλήθεια σε μια συγκεκριμένη περίσταση και όσο δύσκολο κι αν είναι να αφήσεις τις πραγματικές σκέψεις να έρθουν στην επιφάνεια, εσύ θα πρέπει να είσαι ειλικρινής. Θα πρέπει να λες αυτό που σκέφτεσαι. Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσω ότι, όταν λέω να είσαι απόλυτα ειλικρινής, δεν εννοώ να είσαι τόσο ωμή με τους άλλους που να τους προσβάλλεις και να τους πληγώνεις. Άλλο είναι το μήνυμα που θέλω να σου δώσω. Το να είσαι απόλυτα ειλικρινής συνδέεται κατά κάποιον τρόπο μ’ αυτό που σου έλεγα πριν, ότι πρέπει να είσαι προσεκτική όταν δίνεις τον λόγο σου. Μην είσαι απερίσκεπτη με τα λόγια σου. Τα λόγια έχουν μεγάλη δύναμη. Όταν λες κάτι, φρόντισε να το εννοείς. Ξέχνα τις κολακείες και τα περιττά λόγια και λέγε την αλήθεια σε όλες σου τις συζητήσεις».
«Τι όφελος έχει το να είμαι απόλυτα ειλικρινής;» αναρωτήθηκα.
«Τεράστιο», απάντησε ο Τζούλιαν. «Όπως το όφελος που έχει να κρατάς τις υποσχέσεις σου και να μένεις πιστή στις δεσμεύσεις σου. Αυξάνει την εμπιστοσύνη που έχουν σε εσένα οι άλλοι. Ξέρουν πως, όταν λες κάτι, είναι αλήθεια. Όταν λες πάντα την αλήθεια, αποκτάς μεγάλο σεβασμό στα μάτια τους και γίνεσαι πιο δυνατός άνθρωπος. Καταλαβαίνουν πλέον ποια είσαι, και δεν υπάρχει πια τίποτα το προσποιητό πάνω σου. Όλα τα επιφανειακά στοιχεία με τα οποία στολίζουμε τον χαρακτήρα μας αποβάλλονται και μένει μόνο γυμνή η ανθρωπιά μας. Και αυτό έχει τεράστια δύναμη, Κάθριν, τεράστια. Γίνεσαι κάτι παραπάνω από άτομο. Φτάνεις να γίνεις μια δύναμη της φύσης και απελευθερώνεις γύρω σου αυτήν την αύρα. Και, πίστεψέ με, οι άνθρωποι νιώθουν αυτήν τη δύναμη που σε περιβάλλει».
«Την είχαν και οι σοφοί αυτήν τη δύναμη;»
«Σε εξωπραγματικό βαθμό», είπε ο Τζούλιαν, κοιτάζοντας τον ουρανό. «Αυτό είναι ένα απ’ τα πράγματα που θυμάμαι περισσότερο από τους αγαπημένους μου δασκάλους. Καθένας τους ήταν βαθιά αφοσιωμένος στην αλήθεια όχι μόνο όσον αφορά τα λόγια τους, αλλά και τη σκέψη τους. Μου θυμίζει τα λόγια του σπουδαίου Ρωμαίου φιλόσοφου, του Σενέκα, που έγραψε ότι: ‘’Διέπω τη ζωή και τη σκέψη μου, σαν ολόκληρος ο κόσμος να έβλεπε τη μια και να μπορούσε να διαβάσει την άλλη’’».




Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ
ROBIN SHARMA
Εικόνα: Lance Armstrong, 2005 | από το περιοδικό Graphis.

Η χώρα πεθαίνει, αλλά ο διεφθαρμένος πολιτικός κόσμος συνεχίζει την αλληλοεξόντωση

TOPICS:PKKΕλλάδαΟικονομική ΚρίσηΠολιτικός ΚόσμοςΤουρκία FILE PHOTO: Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης (Δ) αποχωρεί από το βήμα μετά το τέλος της ομιλίας του στην ολομέλεια της Βουλής. Αριστερά ο κ. Αλέξης Τσίπρας. ΑΠΕ-ΜΠΕ, Παντελής Σαίτας JULY 4, 2016 700 SHARES Share to FacebookShare to TwitterShare to Google+Share to LinkedIn ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται η πολιτική ζωή ως να βρισκόμαστε στο 2009, ως να μη συμβαίνει τίποτα αρνητικό ή δυσάρεστο σ’ αυτήν τη χώρα. Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να σπαράσσεται από την οικονομική κρίση, οι πολίτες να βρίσκονται στο ύστατο σημείο πριν από το έμφραγμα, και οι ταγοί του πολιτικού κόσμου περί άλλα να τυρβάζουν. Η εταιρεία «Μαρινόπουλος» με 13.000 και πλέον υπαλλήλους και εκτεθειμένους πέρα των 3.000 προμηθευτών καταφεύγει στη Δικαιοσύνη για να διασωθούν βασικά οι μέτοχοί της που την οδήγησαν στην πτώχευση… Αλλες επιχειρήσεις, που κάποτε ανθούσαν, βρίσκονται κοντά στο τέλος. Ο Κυριάκος Μαμιδάκης της Jetoil αυτοκτόνησε μη αντέχοντας την καταστροφή της δικής του εταιρείας. Ο ιδιωτικός τομέας, που σε άλλες εποχές αποτελούσε τα θεμέλια και τις κολώνες της ελληνικής οικονομίας, καταρρέει από μέρα σε μέρα… Ναι, τόσο άσχημα είναι τα πράγματα… Την ίδια στιγμή, οι κίνδυνοι για την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία είναι υπαρκτοί. Η Τουρκία, που βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση και ηττάται στο τουρκικό Κουρδιστάν από τους αντάρτες του PKK, δεν αποκλείεται να επιχειρήσει να εξαγάγει τα προβλήματά της στις γειτονικές χώρες. Στο Ιράκ και στη Συρία δεν τα κατάφερε, απέτυχε. Η «εύκολη» λύση είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Μερικοί θα γελάσουν, αλλά θα είναι οι απροετοίμαστοι στην περίπτωση υλοποίησης των σχεδίων. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει εμπιστοσύνη, ούτε και μπέσα. Αδίστακτος ήταν, αδίστακτος είναι… Μην ξεχνάτε ότι εξαφάνισε πολιτικά όλους τους πιστούς συνεργάτες του και μεθοδεύει τη σύλληψη και τον εγκλεισμό στη φυλακή του μέντορά του, του ανθρώπου που τον έκανε πρωθυπουργό της Τουρκίας, του ιμάμη Γκιουλέν. Ενώπιον αυτών των προβλημάτων τι κάνουν οι πολιτικοί μας; Η γρήγορη απάντηση είναι ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ. Καταναλώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την αναθεώρηση του Συντάγματος. Δεν λέω, σημαντικά θέματα είναι. Αλλά τι σχέση έχουν με τις προσπάθειες σωτηρίας της οικονομίας και της εξόδου από την κρίση. Βεβαίως δεν έχουν σχέση, αλλά είναι θέματα που η κυβέρνηση πιστεύει ότι θα τη βοηθήσουν να συνεχίσει ένα «παραμύθι», έντονα εκνευριστικό. Ενα παραμύθι που στοχεύει στις μάζες. Αλλά και η αντιπολίτευση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Εχει και αυτή το δικό της παραμυθάκι για τους δήθεν φίλους και εταίρους Ευρωπαίους που μας… έσωσαν. Θα σας έλεγα τι μας έκαναν, αλλά δεν μου το επιτρέπουν οι κανόνες ευγενείας. Εχουν αυτοί τις λύσεις και ουδείς άλλος. Ναι, τους είδαμε και αυτούς… Αυτή είναι η κατάσταση. Η χώρα στον αναπνευστήρα, η ιδιωτική πρωτοβουλία κυνηγημένη πληρώνοντας και δικά της λάθη να αδυνατεί να αναλάβει τον δικό της ρόλο, η κυβέρνηση στον κόσμο της και η αντιπολίτευση να διακρίνεται από τον κλασικό τρόπο άσκησης εξουσίας. Τις υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται ποτέ. Με τέτοιο πολιτικό προσωπικό δυστυχώς δεν έχουμε τύχη. Μην τρέφετε αυταπάτες. Μην τους πιστεύετε. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Η καταστροφή της οικονομίας ξεκίνησε από αυτούς, συνεχίζεται από τους ίδιους, οι οποίοι θα γράψουν και το… τέλος με τρόπο που να πιστεύουν οι πολίτες ότι δεν έφταιγαν αυτοί που κυβερνούσαν αλλά οι… άλλοι. Και με αυτά και εκείνα, η Ελλάδα έγινε μια αναξιόπιστη χώρα με τσαλακωμένη την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της… ETHNOS – MIGNATIOU Share this:

Πηγή: Η χώρα πεθαίνει, αλλά ο διεφθαρμένος πολιτικός κόσμος συνεχίζει την αλληλοεξόντωση http://wp.me/p3kVLZ-A5s

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Cilët luftojnë Suliotët dhe Arvanitët? - Ποιοὶ πολεμοῦν τοὺς Σουλιῶτες καὶ τοὺς Ἀρβανίτες;



~ Μετά το αλβανικό κείμενο, 
ακολουθεί το ελληνικό

Propaganduesit në krah të armikut si shtrembërues të Historisë Greke kundrejt Helenëve të Epirit. Cilët luftojnë Suliotët dhe Arvanitët?

Një prej simptomat e priudhës që jetojmë 10 vjeçarin e fundit është ajo e deformimit të ndërgjegjshëm të historisë Helene. Bëhet fjalë për një sjellje sistematike që ka marrë dimensione provokative. Shumë ja ngarkojnë këtë mentalitet dhe tendencë disa Qëndrave të errëta që të sheshohet ndërgjegjia Historike e Popullit tonë dhe shndërrimit tonë në një Popull pa dëshirë, konsumator-klientelist të sistemit politik.
Në këtë lojë rënditet dhe deformimi i Historisë e cila i përket çasteve të mëdha të Helenizmit, siç është prezenca dhe oferta e grupimeve të mëdha të Kombit Helen, si Suliotët. Suliotët sipas argumenteve antishkencore të shumë personave, nuk janë Grekë, por ... Shqiptarë që ... rastisën të marrin pjesë në Kryengritjen Helene dhe të .... helinizoheshin!
Përdorin si ... vërtetim për këtë se ishin Helenë dygjuhësh, dmth flisnin dhe “romaishten” (siç quheshe greqishtja në shumë zona të Greqisë gjatë pushtimit osman) bashkë me arvanitasen (një gjuhë që sot nuk karakterizon ndonjë grupim etnik). Dhe që flisnin një dialekt tjetër, do të thotë që nuk ndjeheshin Helenë? Një koncept shkencor “politikisht i drejtë” përpiqet që të mbizotërojë si e vetmja e saktë. Në krye të këtyre opinioneve janë Profesorë Universitetesh që kanë si zakon të marrin pjesë në format publike shkencore që financohen nga “Institucione” dhe OJQ, të interesave të brendshme dhe të jashtme.
Këtë mendim, natyrisht, e përgënjeshtron në mënyrë panigjirike realiteti Historik. Vetë Suliotët besonin se i përkisnin Kombit Helen dhe për këtë arsye ndodhen në një përplasje luftarake të vazhdueshme me Osmanët, si me Ali Pashën (nga i cili si përfundim me dinakëri u mundën më 1803 në skena vetësakrifikimi). Nga çasti i parë i shpërthimit të Kryengritjes të 1821 Suliotët u gjendën në betejë që të rifitojnë fshatrat e tyre në Sul, por mgjth heroizmin e tyre zhvillimi i ngjarjeve u kthye kundër tyre. Më pas, me kryesorë përfaqësuesit e Xavellës dhe Bocarit, Suliotët, përforcuan Betejën Helene. Vërtetim i kësaj janë me mijëra beteja dhe të vdekurit që dhuruan jetën në të gjithë Greqinë për ta çliruar.
Një shënjestrim të ngjashëm pësuan dhe Arvanitët, këta luftëtarë dygjuhësh të Helenizmit.
Fatkeqësisht propagandën që adoptojnë Shqiptarët në librat e tyre shkollorë (duke guxuar që të thonë se ... falë Shqiptarëve u çliruan Helenët!) pranojnë dhe profesorët Helenë, që shpesh herë me para shtetërore ose buxhete nga Ambasada të huaja (ose Institucione si ai i Soros-it) përsëritin pozicionet e tyre antihistorike dhe kombëtarisht të turpshme.
Por të kënaq fakti se janë shtuar dhe zërat e së Vërtetës, që guxojnë që të zhveshin këta propagandues të paaftë historikisht. Tashmë e dinë mbrojtësit e vërtetë dhe i vendosin ata në vendin që ju takon.

Gjeorgjio Dhion. Kurkuta,
Profesor Filolog.
-------

Οἱ πεμπτοφαλαγγίτες διαστρεβλωτὲς τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἠπείρου. Ποιοὶ πολεμοῦν τοὺς Σουλιῶτες καὶ τοὺς Ἀρβανίτες;

Ἕνα ἀπὸ τὰ συμπτώματα τῆς ἐποχῆς ποὺ βιώνουμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶναι καὶ αὐτὸ τῆς συνειδητῆς ἀλλοίωσης τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας. Πρόκειται γιὰ μία συστηματικὴ συμπεριφορὰ ποὺ ἔχει ἀποκτήσει προκλητικὲς διαστάσεις. Πολλοὶ καταλογίζουν σὲ αὐτὴν τὴν νοοτροπία τὴν τάση κάποιων σκοτεινῶν Κέντρων νὰ ἰσοπεδωθεῖ ἡ Ἱστορικὴ συνείδηση τοῦ Λαοῦ μας καὶ τὴν μετατροπή μας σὲ ἕναν ἄβουλο Λαὸ καταναλωτῶν-πελατῶν τοῦ Πολιτικοῦ συστήματος.
Στὸ παιχνίδι αὐτὸ ἐντάσσεται ἡ σκόπιμη ἀλλοίωση τῆς Ἱστορίας ποὺ ἀφορᾶ μεγάλες στιγμὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπως εἶναι ἡ παρουσία καὶ ἡ προσφορὰ μεγάλων ὁμάδων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ὅπως οἱ Σουλιῶτες. Οἱ Σουλιῶτες, σύμφωνα μὲ τὰ τελευταῖα ἀντεπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα πολλῶν, δὲν εἶναι Ἕλληνες ἀλλὰ …Ἀλβανοὶ ποὺ …ἔτυχε νὰ συμμετάσχουν στὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση καὶ νὰ …ἐξελληνιστοῦν!
Χρησιμοποιοῦν ὡς …ἀπόδειξη γιὰ αὐτὸ τὸ ὅτι ἦταν δίγλωσσοι Ἕλληνες, δηλαδὴ μιλοῦσαν καὶ «ρωμαίικα» (ὅπως λέγονταν τὰ ἑλληνικὰ σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴν Τουρκοκρατία) μαζὶ μὲ τὰ ἀρβανίτικα (μία μικτὴ γλώσσα ποὺ καὶ σήμερα δὲν χαρακτηρίζει κάποια ἐθνικὴ ὁμάδα). Καὶ τὸ ὅτι μιλοῦσαν μία ἄλλη διάλεκτο, σημαίνει ὅτι δὲν αἰσθάνονταν Ἕλληνες; Μία «πολιτικῶς ὀρθὴ» ἐπιστημονικὴ ἀντίληψη προσπαθεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ ὡς ἡ …μόνη σωστή. Ἐπικεφαλῆς αὐτῶν τῶν ἀντιλήψεων εἶναι Πανεπιστημιακοὶ ποὺ συνηθίζουν νὰ μετέχουν σὲ κοινὰ ἐπιστημονικὰ σχήματα ποὺ χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ «Ἰδρύματα» καὶ ΜΚΟ, ἐγχώριων καὶ ξένων συμφερόντων.
Αὐτὴν τὴν ἀντίληψη, φυσικά, τὴν διαψεύδει πανηγυρικὰ ἡ Ἱστορικὴ πραγματικότητα. Οἱ ἴδιοι οἱ Σουλιῶτες πίστευαν ὅτι ἀνήκουν στὸ μεγάλο Ἑλληνικὸ Ἔθνος καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν βρίσκονταν σὲ συνεχῆ πολεμικὴ ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς Ὀθωμανούς, ὅπως τὸν Ἀλὴ πασὰ (ἀπὸ τὸν ὁποῖο τελικὰ μὲ ὕπουλο τρόπο ἡττήθηκαν τὸ 1803 μέσα σὲ σκηνὲς αὐτοθυσίας). Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἔκρηξης τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 οἱ Σουλιῶτες βρέθηκαν στὸν ἀγώνα νὰ ἀνακαταλάβουν τὰ χωριὰ τους στὸ Σούλι, ἀλλὰ παρὰ τὸν ἡρωισμό τους ἡ ἐξέλιξη τῶν γεγονότων στράφηκε ἐναντίον τους. Μετά, μὲ κορυφαίους τους ἐκπροσώπους τῶν οἰκογενειῶν Τζαβέλα καὶ Μπότσαρη, οἱ Σουλιῶτες ἐνίσχυσαν τὸν Ἑλληνικὸ Ἀγώνα. Ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι οἱ δεκάδες μάχες καὶ οἱ νεκροὶ ποὺ ἔδωσαν σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ τὴν ἐλευθερώσουν.
Παρόμοια στοχοποίηση δέχονται καὶ οἱ Ἀρβανίτες, οἱ δίγλωσσοι αὐτοὶ μαχητὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Δυστυχῶς τὴν προπαγάνδα ποὺ υἱοθετοῦν οἱ Ἀλβανοὶ στὰ σχολικά τους βιβλία (τολμώντας νὰ ποῦνε μάλιστα ὅτι …χάρη στοὺς Ἀλβανοὺς ἔγιναν ἐλεύθεροι οἱ Ἕλληνες!) ἀποδέχονται καὶ …Ἕλληνες πανεπιστημιακοί, ποὺ πολλὲς φορὲς μὲ κρατικὰ χρήματα ἢ κονδύλια ἀπὸ ξένες Πρεσβεῖες (ἢ Ἱδρύματα σὰν τοῦ Σόρος) ἐπαναλαμβάνουν τὶς ἀνιστόρητες ἀλλὰ καὶ ἐθνικὰ αἰσχρὲς θέσεις τους.
Τὸ εὐχάριστο εἶναι πὼς ἔχουν πληθύνει καὶ οἱ φωνὲς τῆς Ἀλήθειας, ποὺ τολμοῦν νὰ ξεγυμνώσουν τοὺς ἀνιστόρητους πεμπτοφαλαγγίτες. Πλέον ἔχουν γνώση οἱ φύλακες καὶ τοὺς βάζουν στὴν θέση τους….

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας
Καθηγητὴς φιλόλογος

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Ο ήρωας του Ρούπελ λοχίας Ίτσιος που συναγωνίστηκε τον Λεωνίδα της Σπάρτης!



Ο Λοχίας Ίτσιος αντιμετώπισε μόνος του σαν παλικάρι την πολεμική μηχανή των Ναζί και θυσιάστηκε για την πατρίδα και το καθήκον ως άλλος Λεωνίδας.

Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία από Βλάχους γονείς. Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες, πάνω από το χωριό του, τα Άνω ΠορόιαΣερρών.

Στην κορυφογραμμή του Μπέλες ήταν στημένα τα πρώτα πρόχειρα φυλάκια προκάλυψης της«γραμμής Μεταξά». Λίγο πιο κάτω, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από την οροθετική γραμμή, βρίσκονταν τα εννέα σκυρόδετα ελληνικά πυροβολεία, στημένα κατά μήκος της δεύτερης αμυντικής γραμμής. Οι υπερασπιστές των πυροβολείων είχαν εντολή να αμυνθούν ώσπου ο στρατός του υποτομέα Ροδοπόλεως να συμπτυχθεί χωρίς απώλειες προς τα Κρούσια κι αμέσως μετά, να εγκαταλείψουν κι αυτοί τις θέσεις τους με κανονική υποχώρηση, έχοντας ως πλεονέκτημα την άριστη γνώση της περιοχής.
Κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, ο έφεδρος λοχίας Ίτσιος βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8.

Είναι 5:15΄ το ξημέρωμα, όταν ψηλά στην «Ομορφοπλαγιά» του Μπέλες η πιο τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει το καταστροφικό της έργο. Το πρώιμο γλυκοχάραμα έρχεται συντροφευμένο από ομοβροντίες Γερμανικών πυροβόλων, όλμων και πολυβόλων. Αρχίζει η επίθεση. Οι υπερασπιστές της προκάλυψης ανταπαντούν.
Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα απ’ την ολονύχτια αγρυπνία ερευνούν πόντο – πόντο το έδαφος μπροστά τους. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην ιταμή επίθεση. Η προκάλυψη αντιστέκεται ηρωικά.
Ο ήλιος, στις πλαγιές του Μπέλες, αρχίζει σιγά – σιγά το καθημερινό του ανηφόρισμα. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα «στούκας» πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά. Στη σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη. Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής.

Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους. Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της γενέθλιας γης.
Σταδιακά τα ελληνικά πυροβολεία Π3, Π4, Π5 και Π9, σιγούν. Ακολουθεί το Π6 που, περικυκλωμένο από τον εχθρό, έπειτα από σθεναρή αντίσταση, καταλαμβάνεται το μεσημέρι…
Τα πυροβολεία Π7 και Π8, όμως, συνεχίζουν να μάχονται. Μέσα βρίσκονται Έλληνες με ψυχή, θρεμμένοι με τα ιδεώδη της ελευθερίας, με τα ιδανικά της αυτοθυσίας. Έλληνες, που δε διαπραγματεύονται ούτε μια σπιθαμή ελληνικής γης… Γνωρίζουν πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς. Αλλά, δεν τους νοιάζει.
Το πυροβολείο Π8, έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια, που οι υπερασπιστές του είναι διατεθειμένοι να τα «ξοδέψουν» με τη «δέουσα τσιγκουνιά».

Κάποια στιγμή ο λοχίας Ίτσιος βλέποντας το μάταιο της θυσίας, διατάζει τους στρατιώτες της μονάδας του να εγκαταλείψουν το Π8. Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να εξοντώσει μόνος του τους Γερμανούς εισβολείς. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές του τώρα στο Π8, στην απόφασή του για αντίσταση μέχρις εσχάτων, στη θυσία.
Μεθυσμένος ο Ίτσιος από τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αλλά και σε κατάσταση έκστασης, αποκρούει με το πολυβόλο του τις λυσσασμένες απόπειρες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού του.

Γυαλίζουν τα κράνη των σκοτωμένων Γερμανών στρατιωτών της Βέρμαχτ στον απριλιάτικο ήλιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δεν σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Όσο πιο πολύ κρατήσει στο μετερίζι του, τόσο πιο ασφαλής θα γίνει η υποχώρηση των άλλων προς τα Κρούσια. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή.
Γιατί αυτός δεν κιότεψε λεπτό… Η καρδιά του χτυπούσε για τα «αδέρφια» του! Πολεμούσε για όλους τους Έλληνες. Ένας για όλους!

Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει φτερά στην ψυχή, στα χέρια, στο πολυβόλο του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν τον ελεύθερο χώρο του πολυβολείου. Το τηλέφωνο με τη Διοίκηση από ώρα έχει σιγήσει. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά.
Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί λουφάρουν. Αυτό φαίνεται, περίμεναν. Το τελείωμα των φυσιγγιών. Ο λοχίας με τους συντρόφους του γνωρίζουν πως έπραξαν το καθήκον τους. Πολέμησαν για την πατρίδα, για τις οικογένειές τους, τους φίλους τους. Ξέρουν πως μάλλον δεν θα ξαναδούν ποτέ τους δικούς τους ανθρώπους, για τους οποίους υπεραμύνθηκαν.

Με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Τα άδεια φυσίγγια την έχουν φρακάρει. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Στο γεμάτο από καπνούς, μυρωδιά μπαρούτης και θάνατο αέρα του βουνού.

Είναι προχωρημένο απόγευμα. Κράτησαν για τα καλά. Στην κατάσταση αυτή -μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι από την περίεργη σιωπή – ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, από ομάδα Γερμανών.

Στη διάρκεια της μάχης της Ομορφοπλαγιάς σκοτώθηκε και ο αντισυνταγματάρχης Ebeling, διοικητής του 138ου Συντάγματος Ορεινών Καταδρομών, ο πιο υψηλόβαθμος γερμανός αξιωματικός που έχασε τη ζωή του στη διάρκεια της Μάχης των Οχυρών. Η αντίσταση του Π.8 εξόργισε τον στρατηγό Shorner, καθώς εκτός από τις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε στους άνδρες του, ανέτρεψε τον σχεδιασμό του για την πρώτη ημέρα του πολέμου.

Όταν ο στρατηγός Shorner πληροφορήθηκε το γεγονός ότι ο διοικητής του πολυβολείου ήταν ένας απλός έφεδρος λοχίας, θίχτηκε ο εγωισμός του και αφού συναντήθηκε με τον αιχμάλωτο Ίτσιο τον ρώτησε:

– Ποιος είναι ο Διοικητής σου στο πυροβολείο?

– Εγώ είμαι, απάντησε ο Ιτσιος

– Δεν υπάρχει αξιωματικός?

– Οχι!

– Ξέρεις ότι για χάρη σου έχασα έναν αντισυνταγματάρχη και 232 στρατιώτες?

– Λυπάμαι στρατηγέ αλλά υπερασπίζομαι την πατρίδα μου.

Μετά από αυτό ο Shorner έδωσε εντολή παρουσίασης όπλων σε μια διμοιρία Γερμανών στρατιωτών προς τιμήν του Ίτσιου, και ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ έδωσε διαταγή να εκτελεσθεί ο Ίτσιος, κατά παράβαση της συνθήκης της Γενεύης, αλλά να μην πειραχτούν οι δύο στρατιώτες που ήταν μαζί του, τους οποίους απελευθέρωσε στα Ανω Πορρόϊα!!!.

Επρόκειτο για το πρώτο έγκλημα πολέμου των Γερμανών στην Ελλάδα. Οι φωτογραφίες της Βέρμαχτ επιβεβαιώνουν τις μαρτυρίες των στρατιωτών του λοχία Ίτσιου που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του, ότι πυροβολήθηκε εξ επαφής στο κεφάλι με περίστροφο, ενώ είχε ήδη παραδοθεί. Ο σημερινός επισκέπτης του Π.8 μπορεί να εντοπίσει ακόμη και τον βράχο όπου ο λοχίας έπεσε και ξεψύχησε όταν πυροβολήθηκε.

Το πτώμα του, μαζί με αυτά των άλλων συμπολεμιστών του, ετάφη στην Ομορφοπλαγιά.

Το 1946, η σύζυγός του, Άννα, μαζί με άλλους συγχωριανούς, ξέθαψαν και μετέφεραν τα οστά του και των άλλων πεσόντων στο Ηρώο του χωριού Άνω Πορόια. Είναι η χρονιά που απονέμεται μεταθανάτια στο λοχία ο βαθμός του Επιλοχία και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα και το θάρρος του.
Πολλά χρόνια μετά στήνεται στην «Ομορφοπλαγιά» και κοντά στο θρυλικό πλέον Π8 αναμνηστική στήλη, το δε στρατόπεδο που υπάρχει στο χώρο της θυσίας του ονομάζεται «Στρατόπεδο Ίτσιου».

Στις 10 Αυγούστου 1980, σε επίσημη τελετή γίνονται τα αποκαλυπτήρια της γλυπτικής σύνθεσης της κεντρικής πλατείας του χωριού Άνω Πορόια.

Αιωνία μνήμη και δόξα στον ήρωα Δημήτρη Ίτσιο.

Πηγή: crashonline.gr

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου από την αρχή

post-112


Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου
από την αρχή, θα χαλάρωνα περισσότερο.
Θα ήμουν πιο απερίσκεπτη απ’ ό,τι σ’ αυτήν
τη ζωή. Θα ανέβαινα σε περισσότερα βουνά,
θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια και
θα έβλεπα περισσότερα ηλιοβασιλέματα. Θα είχα
περισσότερα πραγματικά προβλήματα και λιγότερα
πλασματικά. Βέβαια, έχω ζήσει κι εγώ τις στιγμές μου,
και αν έπρεπε να ξαναζήσω, θα φρόντιζα
να είναι περισσότερες. Μάλιστα θα προσπαθούσα
να ζω μόνο σπουδαίες στιγμές, τη μια μετά
την άλλη. Και θα μάζευα περισσότερες μαργαρίτες.
Ναντίν Στερ, 89 ετών
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ανακαλύπτουν ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής μέχρι που έρχεται η ώρα να πεθάνουν. Τότε, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη θνητή τους φύση, αφυπνίζονται και αντιλαμβάνονται τα βαθύτερα νοήματα της ζωής και συνειδητοποιούν όλα όσα δεν έζησαν. Η ζωή μπορεί να είναι σκληρή από αυτήν την άποψη. Πολύ συχνά, ενδέχεται τα δώρα που μας χαρίζει να μη γίνονται αντιληπτά παρά μόνο στο τέλος. Όταν είμαστε νέοι και έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας, αντί να ζούμε, έχουμε την τάση να αναβάλλουμε. «Του χρόνου θα περνώ περισσότερη ώρα στη φύση ή θα γελάω περισσότερο ή θα αγαπώ περισσότερο. Του χρόνου θα περνώ περισσότερη ώρα με τα παιδιά μου και θα διαβάσω τα σπουδαιότερα έργα λογοτεχνίας. Του χρόνου θα δω περισσότερα ηλιοβασιλέματα και θα δημιουργήσω καλύτερες φιλίες. Όμως, τώρα, έχω άλλα πράγματα να κάνω». Αυτά είναι τα συνηθισμένα ρεφρέν της εποχής στην οποία ζούμε. Ε λοιπόν, προσωπικά αυτό που έμαθα είναι ότι, αν δεν αρχίσεις να ενεργείς στη ζωή σου, συνήθως ενεργεί η ζωή για λογαριασμό σου. Οι μέρες γίνονται βδομάδες και οι βδομάδες μήνες και, προτού το αντιληφθείς, η ζωή τελειώνει. Το δίδαγμα λοιπόν είναι σαφές: Πάψτε να ζείτε αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη, και αρχίστε να ζείτε σχεδιάζοντας τη ζωή σας. Ξαναμπείτε στο παιχνίδι και αναλάβετε δράση για να δημιουργήσετε την πλουσιότερη πραγματικότητα, που βαθιά στην καρδιά σας γνωρίζετε ότι είστε προορισμένοι να δημιουργήσετε. Ξεκινήστε να ζείτε τη ζωή σας σήμερα όπως θα θέλατε να την είχατε ζήσει όταν πλέον θα βρίσκεστε λίγο πριν το θάνατο. Ή για να παραφράσω τον Μαρκ Τουέιν, ζήστε τη ζωή σας έτσι που ακόμη κι ο νεκροθάφτης να κλάψει στην κηδεία σας.
 http://www.lecturesbureau.gr/1/if-i-could-live-my-life-from-the-beginning/

Η σοφία του γονέα
Robin Sharma

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Ο Κριτής καταδικάζει, και το Θύμα υφίσταται

post-161

 

Όπως μια κυβέρνηση έχει νομοθεσίες που διοικούν το όνειρο της κοινωνίας, έτσι και η δική μας Νομοθεσία ορίζει το προσωπικό μας όνειρο. Όλοι αυτοί οι νόμοι υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας, τους έχουμε αποδεχτεί, και ο Κριτής μέσα μας βασίζει πάνω σε αυτούς τις κρίσεις του. Ο Κριτής καταδικάζει, και το Θύμα υφίσταται την ενοχή και την τιμωρία. Ποιος μας λέει, όμως, ότι υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτό το όνειρο; Δικαιοσύνη σημαίνει να πληρώνεις μόνο μια φορά για το κάθε σου λάθος. Αδικία σημαίνει να πληρώνεις παραπάνω από μία φορές για το κάθε λάθος.
Πόσες φορές πληρώνουμε για ένα μας λάθος; Χιλιάδες φορές. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο πάνω στη γη που πληρώνει χιλιάδες φορές για το ίδιο λάθος. Τα υπόλοιπα ζώα πληρώνουν μονάχα μια φορά για κάθε λάθος που κάνουν, όχι, όμως, κι εμείς. Εμείς έχουμε ισχυρή μνήμη. Κάνουμε ένα λάθος, κρίνουμε τον εαυτό μας, τον βρίσκουμε ένοχο και τον τιμωρούμε. Αν υπήρχε δικαιοσύνη, τότε αυτό θα αρκούσε: δεν θα υπήρχε λόγος να το ξανακάνουμε. Ωστόσο, κάθε φορά που θυμόμαστε κρίνουμε ξανά τον εαυτό μας, τον καταδικάζουμε ξανά και τον τιμωρούμε ξανά και ξανά και ξανά. Αν είμαστε παντρεμένοι, η γυναίκα ή ο άνδρας μας σπεύδει να μας υπενθυμίσει κι αυτός το λάθος μας, ώστε να κρίνουμε πάλι τον εαυτό μας, να τον καταδικάσουμε και γι’ άλλη μια φορά να τον τιμωρήσουμε. Το θεωρείτε δίκαιο αυτό;
Πόσες φορές δεν κάνουμε τον σύντροφό μας, το παιδί μας ή τους γονείς μας να πληρώσουν για το ίδιο λάθος; Κάθε φορά που θυμόμαστε το λάθος, τους κατηγορούμε ξανά και τους ποτίζουμε με όλο εκείνο το συναισθηματικό δηλητήριο που παράγει η αίσθηση της αδικίας κι έπειτα τους αναγκάζουμε να πληρώσουν για το ίδιο λάθος. Είναι δικαιοσύνη αυτό; Ο Κριτής μέσα μας κάνει λάθος γιατί είναι λανθασμένο και το σύστημα της πίστης μας, η Νομοθεσία μας. Ολόκληρο το όνειρο έχει στηριχτεί πάνω σε έναν ψευδή νόμο. Το ενενήντα πέντε τοις εκατό των πεποιθήσεων που έχουμε αποθηκεύσει στο νου μας δεν είναι παρά ψέματα, κι εμείς υποφέρουμε επειδή όλα αυτά τα ψέματα τα έχουμε πιστέψει.


ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
DON MIGUEL RUIZ

 http://www.lecturesbureau.gr/1/judge-condemns/

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Δίνε πάντα τον καλύτερο εαυτό σου


post-159

http://www.lecturesbureau.gr/1/always-give-the-best-of-you/

Να κάνετε πάντα ό,τι καλύτερο μπορείτε σε οποιαδήποτε περίσταση της ζωής σας. Δεν έχει σημασία αν είστε κουρασμένοι ή άρρωστοι- εάν δώσετε τον καλύτερο εαυτό σας, τότε δεν πρόκειται ποτέ να τον κρίνετε. Και όταν δεν κρίνετε τον εαυτό σας, δεν τον υποβάλλετε και σε τύψεις, ενοχές ή τάσεις αυτοτιμωρίας. Κάνοντας πάντα το καλύτερο δυνατό, θα απαλλαγείτε από ένα ισχυρό ξόρκι που σας βαραίνει.
Κάποιος που ήθελε να απαλλαγεί από τα βάσανα της καθημερινότητας, πήγε σ’ ένα βουδιστικό να ό κι αναζήτησε τη βοήθεια ενός Δασκάλου. «Δάσκαλε», του είπε, «αν κάνω τέσσερις ώρες διαλογισμό την ημέρα, σε πόσον καιρό θα πετύχω την υπέρβαση;»
Ο Δάσκαλος τον κοίταξε κι αποκρίθηκε: «Με τέσσερις ώρες διαλογισμό την ημέρα, ίσως πετύχεις την υπέρβαση σε δέκα χρόνια».
Με τη σκέψη ότι μπορεί να αφιερώσει περισσότερο ακόμα χρόνο για την επίτευξη του σκοπού του, ο άνδρας είπε: «Δάσκαλέ μου, με οχτώ ώρες διαλογισμό την ημέρα, σε πόσο καιρό θα πετύχω την υπέρβαση;»
Ο Δάσκαλος τον κοίταξε πάλι κι αποκρίθηκε: «Με οχτώ ώρες διαλογισμού την ημέρα, ίσως πετύχεις την υπέρβαση σε είκοσι χρόνια».
«Μα θα μου πάρει περισσότερο χρόνο αν διαλογίζομαι πιο πολύ;» ρώτησε εκείνος απορημένος.
Κι ο Δάσκαλος απάντησε: «Δεν βρίσκεσαι εδώ για να ζεις, για να είσαι ευτυχισμένος και για ν’ αγαπάς. Αν σου αρκούν δυο ώρες διαλογισμού αλλά εσύ αφιερώνεις οχτώ, το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να εξαντλείσαι, να χάνεις το νόημα των πραγμάτων και να μην απολαμβάνεις τη ζωή. Δίνε πάντα τον καλύτερο εαυτό σου κι ίσως κάποτε μάθεις ότι άσχετα από το πόσο χρόνο αφιερώνεις στο διαλογισμό, μπορείς να ζεις, να αγαπάς και να είσαι ευτυχισμένος».


ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
DON MIGUEL RUIZ

Δεν μπορείς να ψάχνεις έξω αυτό που έχασες μέσα

post-139

http://www.lecturesbureau.gr/1/you-cant-look-outside-for-what-you-lost-inside/

Κρατώντας δύσκολα την ισορροπία του, ένας άντρας εμφανώς τύφλα στο μεθύσι στηρίζεται σ’ ένα φανάρι του δρόμου και φέρνει βόλτες ολόγυρα, με τα μάτια στο έδαφος.
Ο αστυνομικός, που τον κοιτάζει να κάνει πιρουέτες από την απέναντι γωνία, τον πλησιάζει και βαστώντας τον γερά και συμπονετικά, τον ρωτάει:
«Μα τι ψάχνεις;»
«Το κλειδί… Έχασα το κλειδί του σπιτιού μου και δεν μπορώ να το βρω… Το έδαφος κουνιέται πέρα-δώθε συνέχεια.»
«Ναι, βέβαια» λέει χαμογελώντας ο αστυνομικός, «κουνιέται πέρα-δώθε σαν μεθυσμένος. Κοίταξε… στηρίξου καλύτερα στον τοίχο, ειδάλλως θα πέσεις και θα χτυπήσεις και θα καταλήξουμε και οι δύο στο νοσοκομείο… Θα σου βρω εγώ το κλειδί…»
Την επόμενη μισή ώρα ο αστυνομικός ψάχνει μία προς μία όλες τις πλάκες του πεζοδρομίου κι ερευνά ευσυνειδήτως ολόγυρα το δρόμο.
«Είσαι σίγουρος ότι το έχασες εδώ;» ρωτάει τελικά.
«Α, όοοοοχιιιι» λέει ο μεθυσμένος. «Το έχασα πέρα εκεί, δυο δρόμους πιο κάτω, την ώρα που πήγαινα να μπω στο σπίτι.»
«Μα τότε» ρωτάει το όργανο της τάξης, «γιατί το ψάχνεις εδώ αφού το έχασες αλλού;»
«Μα, εκεί που το έχασα…» αποκρίνεται ο μεθυσμένος, «δεν έχει φως!»
Και τώρα που είπα το ανέκδοτό μου, αν έχω την άδεια να προσθέσω κάτι ακόμα, θα εξηγούσα στους νεότερους ότι, όπως ακριβώς μας δείχνει αυτή η ιστορία:
Δεν μπορείς να ψάχνεις έξω αυτό που έχασες μέσα.
Όσο φως κι αν πέσει στα πράγματα που πουλιούνται με λεφτά, το δικό σου το κενό δεν θα το γεμίσει κανένα λαμπερό αντικείμενο.


ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ

Επιτέλους, επιτήρηση συνοριακών περιοχών από ελληνικά χέρια


Σε μια καίρια συγκυρία για τη χώρα, όπου η επιτήρηση των συνόρων αποτελεί μείζον εθνικό θέμα, η συνεργασία του si-Cluster με το ΥΠΕΘΑ, στο πλαίσιο του έργου ACRITAS, για την παρακολούθηση θαλάσσιων και χερσαίων περιοχών και συνόρων με αξιοποίηση διαστημικών τεχνολογιών, ολοκληρώθηκε με ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα.
Η τελική δοκιμή της πλατφόρμας ACRITAS πραγματοποιήθηκε με επιτυχία σε παρατηρητήριο του Στρατού Ξηράς στη Χίο, όπου εγκαταστάθηκε ο εξοπλισμός και οι εφαρμογές του συστήματος για την παρακολούθηση θαλάσσιων περιοχών.
Η αξιολόγηση έγινε από εμπειρογνώμονες των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του ΥΠΕΘΑ παρουσία του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΕΘΑ, κου. Γιάννη Ταφύλλη, ο οποίος σχολίασε θετικά τα αποτελέσματα. Στη συνάντηση αποφασίστηκε η περαιτέρω αξιοποίηση του συστήματος ACRITAS και η ενσωμάτωση των ραντάρ των Ενόπλων Δυνάμεων και η επανάληψη των δοκιμών.
Παράλληλα, εγκαταστάθηκε στην Αεροπορική Βάση της Τανάγρας η εφαρμογή επιτήρησης χερσαίων συνόρων, χρησιμοποιώντας δορυφορικές τεχνολογίες γεωπαρατήρησης, ανίχνευσης και πλοήγησης. Η αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε από κλιμάκιο εμπειρογνωμόνων του ΥΠΕΘΑ, επιδεικνύοντας τα οφέλη από την προστιθέμενη αξία της εφαρμογής σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο.

Η πλατφόρμα ΑCRITAS αξιοποιεί συστήματα σύνθεσης δεδομένων από επίγειους και δορυφορικούς αισθητήρες (radar, οπτικούς, υπέρυθρους, AIS), αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης των συνόρων, μπορεί να αναπτυχθεί ταχύτατα σε δύσβατες και απομακρυσμένες περιοχές παρέχοντας πολύ-λειτουργικές δυνατότητες εποπτείας, χρήσιμες επεξεργασμένες πληροφορίες και καινοτόμες υπηρεσίες σε περιφερειακές και εθνικές αρχές, αντικαθιστώντας τις παραδοσιακές υποδομές φύλαξης των συνόρων.
Το πλατφόρμα ACRITAS αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος της ΓΓΕΤ «Δημιουργία και Λειτουργία Δομής Διαχείρισης και Ανάπτυξης Συνεργατικού Σχηματισμού Διαστημικών Τεχνολογιών και Εφαρμογών» και η ανάπτυξη του λειτουργικού συστήματος έγινε εφικτή με τη συνεργασία του si-Cluster και του ΥΠΕΘΑ που συμμετείχε στο έργο για την επεξεργασία απαιτήσεων, τη δοκιμή της λειτουργικότητας των παραγόμενων τεχνολογιών και εφαρμογών και τη συνολική αξιολόγησή τους σε πραγματικές συνθήκες.
Συντονιστής του έργου είναι η Space Hellas και συμμετέχοντες, τα μέλη του si-Cluster: Terra Spatium, Epos, Geosystems Hellas, InAccess, Irida Labs, Neuropublic, Planetek Hellas και οι υπεργολάβοι τους ISΙ, Miltech Hellas, ATESE, ISI/RIC Athena, MRCL Lab, VLSI Lab, iBEC.
Τα επιτυχημένα αποτελέσματα της συνεργασίας αποτελούν απόδειξη ότι οι συντονισμένες προσπάθειες μεταξύ δημόσιου τομέα, ελληνικής βιομηχανίας και ακαδημαϊκής και ερευνητικής κοινότητας μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη τεχνολογικά άρτιων και διεθνώς ανταγωνιστικών τεχνολογιών αιχμής.
 http://www.defence-point.gr/news/?p=147479

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Μην ξεκινήσετε μια αντιπαράθεση με τον πρώτο τυχόντα

post-106

Οξύνοντας το πνεύμα, η αντιπαράθεση είναι πράγματι ωφέλιμη και για τις δύο πλευρές, προκειμένου να διορθώσει κανείς εσφαλμένες σκέψεις και να αντιληφθεί νέες απόψεις.
Όμως στη μόρφωση και την πνευματική δύναμη, οι δύο αντίπαλοι πρέπει να είναι σε κάποιο βαθμό ισοδύναμοι. Αν ένας εκ των δύο στερείται παιδείας, δεν θα μπορέσει να καταλάβει τον άλλον, καθώς δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ανταγωνιστή του. Εάν στερείται πνευματικής δύναμης, θα πικραθεί, θα οδηγηθεί σε ανέντιμα τεχνάσματα και θα καταλήξει να γίνει αγενής.
Άρα, λοιπόν, ο μόνος ασφαλής κανόνας είναι να μην ξεκινήσετε μια αντιπαράθεση με τον πρώτο τυχόντα, παρά μόνο με όσους γνωστούς σας ξέρετε πως κατέχουν αρκετή ευφυΐα και αυτοσεβασμό ώστε να μην προβούν σε παραλογισμούς· με εκείνους που επικαλούνται τη λογική κι όχι την εξουσία, που υπακούουν στη λογική και ακολουθούν τις επιταγές της, και, τέλος, εκείνους που αγαπούν την αλήθεια, που είναι πρόθυμοι να δεχτούν τη λογική ακόμα κι από το στόμα του αντιπάλου τους, ενώ είναι αρκετά δίκαιοι ώστε να αντέξουν την ήττα σε περίπτωση που η αλήθεια είναι με το μέρος του άλλου.
Ως εκ τούτου, μετά βίας ένας στους εκατό είναι άξιος αντίπαλος σας για μια αντιπαράθεση. Αφήστε τους υπόλοιπους να λένε ό,τι θέλουν, καθώς όλοι έχουν δικαίωμα στη βλακεία. Θυμηθείτε τα λόγια του Βολταίρου: La paix vaut encore mieux que la vérité (Η ειρήνη αξίζει περισσότερο από την αλήθεια). Θυμηθείτε επίσης μια αραβική παροιμία που μας λέει πως από το δέντρο της σιωπής κρέμεται κι ο καρπός του, η ειρήνη.
 http://www.lecturesbureau.gr/1/do-not-start-a-confrontation-with-the-first-person-your-meet/

Ισλαμικός μεσαίωνας φρίκη για χριστιανούς και στο Πακιστάν…



Τρεις νεαρές χριστιανές που αρνήθηκαν να υποκύψουν στο έρωτα πλούσιου Πακιστανού μουσουλμάνου κακοποιήθηκαν και μια από τις κοπέλες πέθανε. Δυστυχώς κάτι τέτοιο είναι σύνηθες στο Πακιστάν. Σύμφωνα με την Οργάνωση Χριστιανών του Πακιστάν που εδρεύει στη Βρετανία, οι χριστιανές γυναίκες στο Πακιστάν υπάρχουν μόνο για την σεξουαλική ευχαρίστηση των μουσουλμάνων ανδρών.
Του Raymond Ibrahim
ΠΗΓΗ: The Gatestone Institute
Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη στη Λαχώρη, στις 13 Ιανουαρίου και τα τρία κορίτσια ηλικίας 17, 18 και 20 ετών, απλώς περπατούσαν στον δρόμο πηγαίνοντας στο σπίτι τους μετά τη δουλειά. Τέσσερις νεαροί μουσουλμάνοι νεαροί που επέβαιναν σε αυτοκίνητο ακολούθησαν τα κορίτσια και τα κακοποίησαν άγρια φωνάζοντάς τους πως ως χριστιανές υπάρχουν μόνο για την σεξουαλική ικανοποίηση των μουσουλμάνων.
Τη 17χρονη κοπέλα την χτύπησαν με το αυτοκίνητό τους και την εγκατέλειψαν με συντριμμένο το κρανίο στον δρόμο, γελώντας, σύμφωνα με τη μαρτυρία των άλλων κοριτσιών. Φυσικά η πακιστανική αστυνομία δεν βιάστηκε ιδιαιτέρως να ασχοληθεί με την υπόθεση.
Σε κάθε άλλη χώρα η αστυνομία θα επενέβαινε και οι δράστες θα είχαν συλληφθεί, αλλά στο Πακιστάν οι επιθέσεις κατά χριστιανών σπανίως ερευνώνται από την αστυνομία. Οι γυναίκες και οι μουσουλμάνες ακόμα, μικρή αξία έχουν στο Πακιστάν, πόσο μάλλον οι χριστιανές. Κάθε χρόνο τουλάχιστον 700 χριστιανές κακοποιούνται στο Πακιστάν – δύο γυναίκες την ημέρα.

Όμως οι μουσουλμάνοι άνδρες έχουν το δικαίωμα να βιάζουν χριστιανές ή άλλες «άπιστες». Μουσουλμάνος βίασε χριστιανή, κορίτσι 9 ετών. Ο ίδιος δήλωσε, ξεδιάντροπα, ότι είχε κάνει τη «χάρη» και σε άλλες χριστιανές. Και όμως ο βιασμός μιας χριστιανής όχι μόνο δεν θεωρείται έγκλημα, αλλά αποτελεί δικαίωμα των μουσουλμάνων.
Οι χριστιανοί στο Πακιστάν θεωρούνται κάτι ως λάφυρο πολέμου που η χρήση του βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια των μουσουλμάνων βάσει του «ιερού» νόμου. Ακόμα όμως και οι Πακιστανοί που ζουν στη Δύση θεωρούν δικαίωμά τους να βιάζουν ή να κακοποιούν σεξουαλικά «άπιστες» γυναίκες, ακόμα και μουσουλμάνες αν είναι ασυνόδευτες ή δεν φορούν μαντίλα.
Το 2012, στη Βρετανία, εννέα μουσουλμάνοι, οι οκτώ από αυτούς Πακιστανοί, καταδικάστηκαν για βιασμούς και σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών. Και όπως οι χριστιανοί και οι άλλοι «άπιστοι» στο Πακιστάν οι καταδικασθέντες δήλωναν στα θύματά τους πως «εμείς έτσι κάνουμε στην πατρίδα μας».
Σήμερα, καθώς οι μουσουλμάνοι έχουν εξαπλωθεί στη Δύση, αυτό που κάνουν στις «άπιστες» γυναίκες είναι αυτό που κάνουν και στις πατρίδες τους, όπως χιλιάδες γυναίκες κατάλαβαν στην Κολωνία και σε άλλες πόλεις της Δύσης.
 http://www.defence-point.gr/news/?p=145663