Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου από την αρχή

post-112


Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου
από την αρχή, θα χαλάρωνα περισσότερο.
Θα ήμουν πιο απερίσκεπτη απ’ ό,τι σ’ αυτήν
τη ζωή. Θα ανέβαινα σε περισσότερα βουνά,
θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια και
θα έβλεπα περισσότερα ηλιοβασιλέματα. Θα είχα
περισσότερα πραγματικά προβλήματα και λιγότερα
πλασματικά. Βέβαια, έχω ζήσει κι εγώ τις στιγμές μου,
και αν έπρεπε να ξαναζήσω, θα φρόντιζα
να είναι περισσότερες. Μάλιστα θα προσπαθούσα
να ζω μόνο σπουδαίες στιγμές, τη μια μετά
την άλλη. Και θα μάζευα περισσότερες μαργαρίτες.
Ναντίν Στερ, 89 ετών
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ανακαλύπτουν ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής μέχρι που έρχεται η ώρα να πεθάνουν. Τότε, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη θνητή τους φύση, αφυπνίζονται και αντιλαμβάνονται τα βαθύτερα νοήματα της ζωής και συνειδητοποιούν όλα όσα δεν έζησαν. Η ζωή μπορεί να είναι σκληρή από αυτήν την άποψη. Πολύ συχνά, ενδέχεται τα δώρα που μας χαρίζει να μη γίνονται αντιληπτά παρά μόνο στο τέλος. Όταν είμαστε νέοι και έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας, αντί να ζούμε, έχουμε την τάση να αναβάλλουμε. «Του χρόνου θα περνώ περισσότερη ώρα στη φύση ή θα γελάω περισσότερο ή θα αγαπώ περισσότερο. Του χρόνου θα περνώ περισσότερη ώρα με τα παιδιά μου και θα διαβάσω τα σπουδαιότερα έργα λογοτεχνίας. Του χρόνου θα δω περισσότερα ηλιοβασιλέματα και θα δημιουργήσω καλύτερες φιλίες. Όμως, τώρα, έχω άλλα πράγματα να κάνω». Αυτά είναι τα συνηθισμένα ρεφρέν της εποχής στην οποία ζούμε. Ε λοιπόν, προσωπικά αυτό που έμαθα είναι ότι, αν δεν αρχίσεις να ενεργείς στη ζωή σου, συνήθως ενεργεί η ζωή για λογαριασμό σου. Οι μέρες γίνονται βδομάδες και οι βδομάδες μήνες και, προτού το αντιληφθείς, η ζωή τελειώνει. Το δίδαγμα λοιπόν είναι σαφές: Πάψτε να ζείτε αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη, και αρχίστε να ζείτε σχεδιάζοντας τη ζωή σας. Ξαναμπείτε στο παιχνίδι και αναλάβετε δράση για να δημιουργήσετε την πλουσιότερη πραγματικότητα, που βαθιά στην καρδιά σας γνωρίζετε ότι είστε προορισμένοι να δημιουργήσετε. Ξεκινήστε να ζείτε τη ζωή σας σήμερα όπως θα θέλατε να την είχατε ζήσει όταν πλέον θα βρίσκεστε λίγο πριν το θάνατο. Ή για να παραφράσω τον Μαρκ Τουέιν, ζήστε τη ζωή σας έτσι που ακόμη κι ο νεκροθάφτης να κλάψει στην κηδεία σας.
 http://www.lecturesbureau.gr/1/if-i-could-live-my-life-from-the-beginning/

Η σοφία του γονέα
Robin Sharma

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Ο Κριτής καταδικάζει, και το Θύμα υφίσταται

post-161

 

Όπως μια κυβέρνηση έχει νομοθεσίες που διοικούν το όνειρο της κοινωνίας, έτσι και η δική μας Νομοθεσία ορίζει το προσωπικό μας όνειρο. Όλοι αυτοί οι νόμοι υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας, τους έχουμε αποδεχτεί, και ο Κριτής μέσα μας βασίζει πάνω σε αυτούς τις κρίσεις του. Ο Κριτής καταδικάζει, και το Θύμα υφίσταται την ενοχή και την τιμωρία. Ποιος μας λέει, όμως, ότι υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτό το όνειρο; Δικαιοσύνη σημαίνει να πληρώνεις μόνο μια φορά για το κάθε σου λάθος. Αδικία σημαίνει να πληρώνεις παραπάνω από μία φορές για το κάθε λάθος.
Πόσες φορές πληρώνουμε για ένα μας λάθος; Χιλιάδες φορές. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο πάνω στη γη που πληρώνει χιλιάδες φορές για το ίδιο λάθος. Τα υπόλοιπα ζώα πληρώνουν μονάχα μια φορά για κάθε λάθος που κάνουν, όχι, όμως, κι εμείς. Εμείς έχουμε ισχυρή μνήμη. Κάνουμε ένα λάθος, κρίνουμε τον εαυτό μας, τον βρίσκουμε ένοχο και τον τιμωρούμε. Αν υπήρχε δικαιοσύνη, τότε αυτό θα αρκούσε: δεν θα υπήρχε λόγος να το ξανακάνουμε. Ωστόσο, κάθε φορά που θυμόμαστε κρίνουμε ξανά τον εαυτό μας, τον καταδικάζουμε ξανά και τον τιμωρούμε ξανά και ξανά και ξανά. Αν είμαστε παντρεμένοι, η γυναίκα ή ο άνδρας μας σπεύδει να μας υπενθυμίσει κι αυτός το λάθος μας, ώστε να κρίνουμε πάλι τον εαυτό μας, να τον καταδικάσουμε και γι’ άλλη μια φορά να τον τιμωρήσουμε. Το θεωρείτε δίκαιο αυτό;
Πόσες φορές δεν κάνουμε τον σύντροφό μας, το παιδί μας ή τους γονείς μας να πληρώσουν για το ίδιο λάθος; Κάθε φορά που θυμόμαστε το λάθος, τους κατηγορούμε ξανά και τους ποτίζουμε με όλο εκείνο το συναισθηματικό δηλητήριο που παράγει η αίσθηση της αδικίας κι έπειτα τους αναγκάζουμε να πληρώσουν για το ίδιο λάθος. Είναι δικαιοσύνη αυτό; Ο Κριτής μέσα μας κάνει λάθος γιατί είναι λανθασμένο και το σύστημα της πίστης μας, η Νομοθεσία μας. Ολόκληρο το όνειρο έχει στηριχτεί πάνω σε έναν ψευδή νόμο. Το ενενήντα πέντε τοις εκατό των πεποιθήσεων που έχουμε αποθηκεύσει στο νου μας δεν είναι παρά ψέματα, κι εμείς υποφέρουμε επειδή όλα αυτά τα ψέματα τα έχουμε πιστέψει.


ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
DON MIGUEL RUIZ

 http://www.lecturesbureau.gr/1/judge-condemns/