Με την ευκαιρία αυτής της πρώτης απευθείας επικοινωνίας μαζί σας, επιτρέψτε μου να σας πώ τα εξής:
Πρώτον, να σας εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου για τη μεγάλη υπηρεσία που προσφέρετε στην ενημέρωση του κοινού. Για την ακρίβεια στην ενημέρωση του πιο ανήσυχου και πιο απαιτητικού κοινού της Ελλάδας.
Να σας ευχαριστήσω, επίσης, για το γεγονός ότι εκτος απο «δίαυλος» ενημέρωσης, είστε και πολύτιμος «κρίκος» επαφής των πολιτικών με την κοινωνία. Πολύτιμος κρίκος, ζωντανής επαφής. Σε μιαν εποχή όπου η «επικοινωνία» προσπαθεί να γίνει χειραγώγηση και να υποκαταστήσει την Πολιτική.
Ακόμα, θεωρώ υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω κι εκείνους που δεν στάθηκαν στο πλευρό μου. Γιατί αυτό που κάνετε, ξεπερνά τις θέσεις και τις προθέσεις σας. Δίνετε ερεθίσματα προβληματισμού και βήμα έκφρασης σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας καθημερινά. Κι όταν μιλάει η κοινωνία, όλοι οι υπόλοιποι ωφείλουμε να ακούμε προσεκτικά.
Εκπροσωπείτε κάτι αληθινά επαναστατικό. Την πιο πρωτοποριακή έκφραση της κοινωνίας, που είναι αμφίδρομη και αδιαμεσολάβητη ταυτόχρονα. Δεν νοθεύεται απ’ όσα φίλτρα κι αν περνάει.
Είναι ελεύθερη επειδή είναι άμεση. Κι είναι δημοκρατική, επειδή όλοι έχουν την ίδια πρόσβαση. Οξύνει την κρίση όλων, αλλά και την υπευθυνότητα καθενός χωριστά…
Την επαναστατικότητα του μέσου που χρησιμοποιείτε, όλοι την έχουμε αντιληφθεί. Το πόσο μακριά μπορεί να μας πάει, ίσως δεν το υποπτευόμαστε ακόμα. Αλλά επειδή έχω στο νού μου να πάμε μακριά την Ελλάδα, σας θέλω στο πλαϊ μου. Με τις αντιρρήσεις σας, με την κριτική σας. Αλλά και με τη στήριξή σας.
Θέλω να μιλήσω στην ψυχή της Ελληνικής κοινωνίας. Θέλω να απευθυνθώ στη συνείδησή της. Και εσείς τείνετε να γίνετε ο «καθρέφτης» αυτής της συνείδησης.
Όπως γνωρίζετε, δεν είμαι ο πολιτικός που διαλέγει τους εύκολους δρόμους της ανέλιξης. Με ενδιαφέρει περισσότερο, ο δύσκολος δρόμος. Αυτόν ακολούθησα πάντα. Είναι συχνά ολισθηρός. Είναι συχνότερα άχαρος. Αλλά είναι πάντα συναρπαστικός. Κι αν έχεις περίσσευμα καρδιάς, σε γεμίζει…
Σε γεμίζει το ταξίδι. Αλλά σε γεμίζει και η «Ιθάκη».
Που πάντα την προσδοκάς. Πάντα την αναζητάς. Κι ας μην τη φτάνεις πάντα…
Στην περίπτωσή μου, η «Ιθάκη» είναι μια Ελλάδα πιο δημοκρατική, μια Ελλάδα που δεν τρώει τα παιδιά της…
Μια Ελλάδα που προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες, αλλά απαιτεί και περισσότερη προσήλωση σε αρχές.
Προσφέρει Δημοκρατία και Ισονομία, αλλά απαιτεί ευθύνη από Πολιτικούς και Πολίτες.
Σ’ αυτό το «ταξίδι» σας θεωρώ όλους συντρόφους μου.
Δεν ζητώ να συμμεριστείτε όλοι σας τις ιδέες μου…
Σας ζητώ όμως, να κάνετε τις ιδέες σας σημαίες.
Και να πορευτούμε μαζί, προβάλλοντας αυτά που έχουμε μέσα μας, όχι αποσιωπώντας τα.
Να προχωρήσουμε με Λόγο, όχι με αποσιωπήσεις.
Με διάλογο, όχι με επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Με αντιπαραθέσεις, όχι με κραυγές.
Κάποτε, είπε ο Σαβόπουλος: «στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει».
Σήμερα στα blogs η Ελλάδα απελευθερώνεται!
Κι υπάρχει ένα μόνο πράγμα πιο συναρπαστικό από την Ελευθερία
Η Απελευθέρωση…
Αντώνης Σαμαράς
17/11/2009
olympia
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Αγαπητέ Blogger,
Είμαι βέβαιος, ότι για λόγους «δεοντολογίας» -από τη στιγμή που είχατε ήδη αναρτήσει τα ερωτήματα των «Αδέσμευτων Bloggers»- δημοσιεύετε το παρόν κείμενο-«απάντηση» του κ. Σαμαρά.
Αντιπαραβάλλοντας, όπως είναι φυσικό, τα δύο αυτά κείμενα (το ερωτηματολόγιο και την «απάντηση») δεν μπόρεσα να κρατήσω από τη μια τα γέλια και από την άλλη την βαθύτατη απογοήτευσή μου για τον πολιτικό αυτό που διεκδικεί να γίνει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σήμερα και ο Πρωθυπουργός της χώρας (ενδεχομένως) αύριο.
Ενώ περίμενα με ενδιαφέρον τις απαντήσεις στα συγκεκριμένα, επίκαιρα και κρίσιμα ερωτήματα των «Αδέσμευτων Bloggers», διαβάζοντας το κείμενο του κ. Σαμαρά βρέθηκα ενώπιον ενός παραληρήματος ανθρώπου που στέκεται αμήχανος και κενός απέναντι στα ζητήματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία, τους πολίτες, τις γυναίκες, τους νέους. Καμία συγκεκριμένη απάντηση, τίποτα που να μπορεί να μετρηθεί πολιτικά και ιδεολογικά.
Αν κατάλαβα καλά, ο κ. Σαμαράς σας παρέπεμψε στην… «Ιθάκη», υπονοώντας προφανώς ότι είναι ο… «Οδυσσέας» που σπεύδει να διεκδικήσει το «θρόνο του» και την «γυναίκα του» από τους «μνηστήρες»… Μόνο που η εν λόγω σημειολογία, όπως και η απίθανη και κωμική περί Ομπάμα και Χίλαρυ, μάλλον πως σκόπιμα κακοποιείται και διαστρεβλώνεται, σύμφωνα με τη στρατηγική νοσηρού, φτηνού και απολιτικού συναισθηματισμού που ακολουθεί ο κ. Σαμαράς ενόψει της 29ης Νοεμβρίου.
Εγώ, αν θα έκρινα τη διαδικασία εκλογής στη ΝΔ με τις αναφορές της «Οδύσσειας» και της «Ιθάκης», το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα τοποθετούσα τον κ. Σαμαρά στο ρόλο του «Οδυσσέα»! Διότι ο Οδυσσέας δεν απέδρασε, δεν αποστάτησε από το Βασίλειό του, για να περιπλανηθεί σε αδιέξοδους δρόμους, αλλά εκστράτευσε μαζί με τους λοιπούς Αχαιούς ενάντια στην Τροία. Ο κ. Σαμαράς πρόδωσε το «βασίλειό» του, τη ΝΔ, και έφυγε από αυτήν, με προφανή σκοπό -τον είχε δηλώσει άλλωστε απερίφραστα- να μην ξαναγυρίσει σ’ αυτήν, εάν φυσικά «του έβγαινε» το παιχνίδι της τυχοδιωκτικής περιπλάνησης έξω από το «μαντρί»…
Σήμερα, μετά από δέκα τουλάχιστον χρόνια ηθελημένης απουσίας, επανέρχεται και διεκδικεί ως σφετεριστής-μνηστήρας μια θέση που ηθικά, πολιτικά και ιστορικά δεν του ανήκει. Σήμερα, γίνεται ουσιαστικά ο «δούρειος ίππος» της διαπλοκής που επιθυμεί την «μονιμοποίηση» του συστήματος ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και- γιατί όχι;- τη συρρίκνωση ή και διάλυση της ΝΔ κάτω από μια διχαστική, μουχλιασμένη και κοντόφθαλμη ηγεσία Σαμαρά…
Λυπάμαι, αλλά αν ο κ. Σαμαράς «απάντησε» με αυτό το «μανιφέστο» ασάφειας και ψευτο-οραματικού βερμπαλισμού σε τόσο συγκεκριμένα και καυτά ερωτήματα που του ετέθησαν, δεν μπορώ να περιμένω τίποτε περισσότερο από αυτόν. Είναι αυτός που ξέραμε και δυστυχώς δεν έχει αλλάξει καθόλου. Παραμένει «θολός», ασαφής, επικίνδυνα αιθεροβάμων, ανήμπορος να αφουγκραστεί τα μηνύματα της εποχής και να επικαιροποιήσει τον ασφυκτικά ξύλινο πολιτικό του λόγο. Αντικατέστησε την «υπέρβαση» με την «ελπίδα», και αυτό είναι όλο!
Όμως για «ελπίδα» μας μίλησε προεκλογικά και ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, και πολλοί τον πίστεψαν, τον εμπιστεύτηκαν και τελικά τον ψήφισαν! Και εκείνος είχε αρνηθεί πεισματικά να εξειδικεύσει τις προτάσεις του -ιδίως στον κρίσιμο τομέα της Οικονομίας- και έρχεται σήμερα -διαψεύδοντας τον εαυτό του και τις «υποσχέσεις» του- να εφαρμόσει όσα τότε κατήγγελλε ως «αντιλαϊκή πολιτική»!
Η συγκριτική θεώρηση των δύο αυτών προσωπικοτήτων (Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά) ειλικρινά με τρομάζει! Βλέπω έντονα στοιχεία ταύτισης χαρακτήρων και πολιτικού «βάρους»… Ίσως δεν είναι και καθόλου τυχαίο το ότι είναι φίλοι, το ότι υπήρξαν συμφοιτητές και συγκάτοικοι στο γνωστό Άμχερστ…
Ελπίζω οι ψηφοφόροι της ΝΔ να καταλάβουν τι διακυβεύεται στις 29 Νοεμβρίου και να πάρουν τις σωστές αποφάσεις…
Μετά τιμής,
Χαράλαμπος Βασιλόπουλος
Δημοσίευση σχολίου