Καλημέρα σας καλοί μου φίλοι,το παιχνίδι δεν το είδα γιατί δεν έχω νόβα,το άκουγα όμως από το ράδιο,ήμουν με τ'ακουστικά μαζί με την οικογένοια βλέποντας τις παπαριές για το διάδοχο του Γκέλερ.Θα μου πείτε τι δουλειά έχει αυτό με τον ΠΑΟΚ,όποιος από σας έχει οικογ΄ςνοια με καταλαβαίνει.Την ώρα λοιπόν που οι επίδοξοι μάγοι έκαναν τα κόλπα τους στην τηλεόραση,κάποιοι άλλοι πραγματικοί μάγοι μας έκαναν να χάσουμε το μυαλό μας.Κανείς από μας δεν περίμενε μετά την απογοητευτική εμφάνιση στην Κυψέλλη,να παίξουμε έτσι.Πρώτος εγώ ήμουν απαισιόδοξος,όχι μόνο για το χθεσινό παιχνίδι,αλλά και για το μέλλον αυτής της ομάδας όσον αφορά την παρουσία της στο φετινό πρωτάθλημα.Μπράβο παιδιά που μας διαψεύσατε,να πατήσουμε τώρα σε αυτόν τον θρίαμβο,να κρατήσουμε τι μας οδήγησε σε αυτή την πολύ μεγάλη χαρά,έτσι ώστε η ομάδα ν'αποκτήσει σταθερότητα βρίσκοντας την ταυτότητά της μέσα από τα παιχνίδια.Ελπίζω επίσης οι έλληνες παίκτες μας,να βγάλουν στο παρκέ την ψυχή που οι ξένοι δεν θα βγάλουν ποτέ.Πολύ λίγοι ξένοι παίκτες δέθηκαν με την ομάδα,πολύ λίγοι έγιναν ΠΑΟΚ.Ο Καυκής,ο Τσιάρας και ο Ταπούτος είναι γύρω στα 27,πολύ καλοί παίκτες και οι τρεις,πρέπει να καταλάβουν ότι είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία αλλά και πολυτέλεια γι'αυτούς,να παίζουν σε έναν τόσο ένδοξο σύλλογο.Είναι και οι τρεις αυτό που ονομάζουμε υποτιμημένοι,έχω κάνει παλιότερα αναρτήσεις γι'αυτή την κατηγορία παικτών(Καλαμπόκης),στο χέρι τους είναι να ξαναβάλουν τ'όνομά τους στη λίστα των πολύτιμων παικτών,σε αυτών των παικτών που όταν ξεκινήσεις να φτιάξεις μία ομάδα είναι στις πρώτες γραμμές της επιλογής σου.
Για το ποδόσφαιρο δεν θα πω πολλά,είμαι και ο ίδιος πολύ μπερδεμένος.Αυτό που βλέπω από την ομάδα δεν μου αρέσει,όμως επειδή δεν μπορεί να γίνει τίποτα καλύτερο σε αυτό το χρονικό σημείο,βαρέθηκα να γράφω για τον αγέλαστο και τις επιλογές του.Χθες την ώρα του παιχνιδιού βρισκόμουν στο τσατ του ΠΑΟΚΜΑΝΙΑ.Ένα παιδί γκρίνιαζε σε όλη την διάρκεια του αγώνα,την ώρα που ο ΠΑΟΚ είχε λυσσάξει να βάλει ένα γκολ,ναι αυτός ο ΠΑΟΚ του αγέλαστου,τι να κάνουμε τώρα,την ώρα που τ'αδέρφια μας ούρλιαζαν στην εξέδρα προσπαθώντας να δώσουν ώθηση στην ομάδα.Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι η ομάδα χρειάζεται την μεγαλύτερη στήριξη και αισιοδοξία λέγοντας και νιώθωντας μέσα μου ότι θα το παρουμε το παιχνίδι.Την ώρα που μπήκε το γκολ δεν φώναξα,ένιωθα ότι θα μπει,ένιωθα ότι θα το βάλει η αγάπη μας γι'αυτή την ομάδα,ένιωθα ότι θα μπει από μας....δεν μπορώ να πω άλλα παιδιά,ο ΠΑΟΚ είμαστε εμείς,δεν είναι ο αγέλαστος,αυτός του χρόνου θα φύγει,εμείς θα είμαστε παντα εδώ,για να μαλώνουμε,να πλακωνόμαστε για την αγάπη μας,γιατί έτσι είναι αυτή η αγάπη, μας κάνει ειδικούς,μας κάνει προπονητές.Προσπαθήστε την ώρα του αγώνα τουλάχιστον,να μην σκέφτεστε τίποτ'άλλο εκτός από τη νίκη,όπως και να έρθει αυτή,αυτήν θέλουμε τη νίκη,μετά από τον αγώνα,μπορούμε να πλακωθούμε,ΠΑΟΚ είμαστε και θα τα ξαναβρούμε........ΠΑΟΚ ΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου