Ο Πουλίκας το βράδι της Δευτέρας στην εκπομπή του Πρετεντέρη έκανε το μαγαζί καλοκαιρινό έχοντας απέναντί του τον Βορίδη στον οποίο υπενθύμισε τα χρόνια της φωτιάς και του τσεκουριού. Το ίδιο απολαυστικός υπήρξε και με το πέσιμό του στον Πρετεντέρη. Ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου με κείμενό του στην σελίδα του στο facebook έδωσε μια ενδιαφέρουσα διάσταση για το πως τοποθετείται η Αριστερά στο σύνολό της απέναντι στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της δεξιάς. Ιδού τι έγραψε ο Παναγιώτης.
Θα μιλήσω με αυστηρά μηντιακούς και πολιτικούς όρους και παρακαλώ όπως αντιληφθείτε ότι δεν προσπαθώ να θίξω την προσωπικότητα ή την αξία ως καλλιτέχνη του Δημήτρη Πουλικάκου.

Κάποια στιγμή η αριστερά, ο αναρχικός, ο αντιφασιστικός, ο εναλλακτικός ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάζετε το τμήμα εκείνο της Ελληνικής κοινωνίας που αντιστέκεται στην ξεδιάντροπα πλέον Ναζιστική άρχουσα τάξη της χώρας, πρέπει να αντιληφθεί ότι τα ΜΜΕ και η διαχείριση τους είναι επιστήμη και όχι κάποια πλακίτσα που γίνεται μεταξύ κολλητών στην πλατεία Εξαρχείων.

Ο Πρετεντέρης πετυχαίνει άψογα τον σκοπό του, που είναι η γελοιοποίηση και απαξίωση της αριστεράς κλπ, πριν καν ξεκινήσει να πει την πρώτη λέξη, από την στιγμή που καλεί στην εκπομπή του εξαιρετικά καλά εκπαιδευμένους ειδήμονες της Μακιαβελικής διαστρέβλωσης όπως ο Βορβορίδης, ενώ η αντίθετη παράταξη εκπροσωπείται από έναν γραφικό παππού που δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μισό επιχείρημα αλλά πουλάει τσάμπα ειρωνεία καφενείου, φορώντας ένα t-shirt που θα ήταν υπερβολικά παιδικό ακόμα και για 12χρονα.

Σε υποσυνείδητο επίπεδο η επιτυχία του μηνύματος προς τις μάζες είναι δεδομένη - οι φασίστες είναι κάτι σοβαροί γραβατωμένοι κύριοι που θα ήθελες για γαμπρό σου και οπωσδήποτε είναι προσωπικότητες αρκετά "ώριμες" και "σοβαρές" ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικά ανθρώπους της Τρόϊκας ενώ οι αντίπαλοι τους έχουν πλάκα ως καμμένα φιλαράκια για καμία μπύρα σε παγκάκι έξω απ' το Φλοράλ.

Αν δεν συνειδητοποιήσει η Αριστερά (κλπ) στην Ελλάδα ότι το παιχνίδι αυτό δεν θα κερδηθεί με γραφικότητες αλλά μόνο με μεθοδική και επιστημονική επικοινωνιολογική δουλειά, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα να την εμπιστευτούν οι μάζες.
Για την παρουσία του Δημ. Πουλικάκου στην Ανατροπή η Αλεξάνδρα Τσόλκα έγραψε
Έβρεξε να μας ξεπλύνει το βράδυ και να παρασύρει όλο το φοβικό μαύρο, το παλαιικό, το σαν από άλλη εποχή, από μια ανθρωπότητα που δεν μαθαίνει και δεν την νοιάζει να μάθει. Γεμίσανε τα ρείθρα και ξεχείλισαν από κακία, μισαλλοδοξία, παραλογισμό, παλιανθρωπιά. Ξημέρωσε η μέρα, αν όχι πιο καθαρή, πιο ξεπλυμένη! Και πριν τον ύπνο, πολιτικός λόγος και απρόβλεπτος –ανέλπιστα!- αντίλογος. Ανατροπή, με απουσία από το MEGA της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε μια βεντέτα που έχει αιτία, αλλά που κοστίζει. Τελικά, ένας νεολαίος από το ΠΑΣΟΚ, ονόματι Ανδρουλάκης, σα τον Μίμη, αλλά καμία σχέση στις κουβέντες, ο κ. Βορίδης από το κόμμα εξουσίας, ο κ. Ψαριανός από την αριστερά που συνεργάστηκε οικειοθελώς, ο δήμαρχος της Αθήνας κ. Καμίνης και ένας κανονικός επιστήμονας, κοινωνιολόγος που μια χαρά τα 'λεγε ο άνθρωπος, συναντήθηκαν στο στούντιο για να συμφωνήσουν –πλην του επιστήμονα που ο άνθρωπος μιλούσε για πράγματα που ήξερε. Και που χάλασε η σούπα της συμφωνίας; Στο στούντιο καθισμένος από τ' αριστερά του κ. Πρετεντέρη, ο Δημήτρης Πουλικάκος!
 
Με τα δακτυλίδια – νεκροκεφαλές, με τα τατουάζ  του, την κόμικς μπλούζα, το αιώνιο μουστάκι και τις θανατηφόρες ατάκες. Απαντήσεις των άλλων; Των πολιτικώς ορθών; Των ομιλούντων με ασφάλεια και παπικό αλάθητο, για τις ζωές τις δικές μας; Τους σίγουρους για τις επιλογές τους; Ξύλινες πάντα, ελαφρώς ειρωνικές, σε πλήρη συμφωνία μεταξύ των!
 
Τι άνοια και ένοια είχε να συντεθούν τέσσερις σε ένα τραπέζι που είχαν την ιδία άποψη; Γιατί δεν πήγαινε ένας να τα πει εν ονόματι όλων; Προς τι ο συνωστισμός; Μίλησε ένας μουσικός από την χιπ χοπ σκηνή της χώρας, που μια χαρά τα 'πε το παιδί. Και είχαμε και από άλλο στούντιο την άποψη του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που σπανίως την ακούμε.
 
Ο Πουλικάκος, όμως καταμεσής στο στούντιο, είπε μια ατάκα, είπε δεύτερη, είπε και τρίτη. Τον σκέπαζαν από πάνω με τις εκπαιδευμένες τους φωνές. Τον αντιμετώπιζαν και με μια συγκατάβαση. Άντε τώρα να συνεννοηθούν τα Εξάρχεια με το Κεφαλάρι! Σα να γονιμοποιείται ο τυρανόσαυρος ραξ με σκαντζόχοιρο και σα να λέμε Άστον Βίλαν Κάτω Πατησίων! Γίνεται;
Εμείς τώρα γουστάραμε για τις έκτακτες εμφανίσεις και ειδικά για τον θείο Νώντα. Μετά όμως βαρέθηκε κι αυτός! Ξάπλωνε προς το τραπέζι και έκανε «ψιλόβροχο» ειρωνικό στις κονσέρβα απαντήσεις των άλλων. Θα σκυλομετάνιωνε λέω, που ήταν εκεί και έχασε τη βολή του Δευτεριάτικα!
 
Μετά άρχισαν τα μεγάλα μπουμπουνητά και δεν άκουγα και καλά και από ότι συμπέραινα κατέληξαν όλοι –πλην Πουλικάκου και επιστήμονα- πως πρέπει να υμνούμε αυτή την περίοδο την εξουσία, χωρίς κιχ μπας και βελτιωθεί, γιατί έδρασε αποτελεσματικά στο θέμα του φασισμού στη χώρα και των νεοναζί που από το 1987 κάνουν σινιέ τις σβάστικες και αν αυτοί έφτασαν στο 7% φταίει… δεν κατάλαβα ποιος! Ο Σύριζα πιθανολογώ και ο λαός που δεν είναι καλός σαν τους ξένους λαούς που πεινάνε μεν, αλλά δεν ψηφίζουν «μορφώματα ναζιστικά». Εδώ ο Πουλικάκος ψέλλισε βαριεστημένα πως και στην Αυστρία κάνα 20 τόσο της εκατό είχαν σκοράρει οι νεοναζί, άλλα τον αντιμετώπισαν συγκαταβατικά. Ο κ. Ψαριανός πολύ αγαπημένος με τον κ. Βορίδη, συνέχιζαν να συμφωνούν και με έπεισαν πως είναι τόσο ταιριαστοί και φίλοι που για έναν ύπνο χωρίζουν. Εκεί ο κ. Ψαριανός είπε κιόλας να σημειώσουν ονόματα ποιοι βγαίνουν στα κανάλια και λένε πως είναι «οριακά νόμιμες» οι συλλήψεις και να προσέξουν οι δικαστικοί, για να τους θυμούνται. Αγριεύτηκα μιας και που 'ταν και για τον φασισμό το θέμα και που οι ιδέες και οι απόψεις δεν πρέπει διώκονται αλλά μόνο οι πράξεις, όπως λέγανε. Γύρευε τι τεφτέρια κρατούνται αναλογίστηκα, η αθώα συντάκτρια του life style, που δεν τα καταλαβαίνω κιόλας αυτά τα καλλιεργημένα και είμαι πιο ρηχή, αλλά ονόματα ούτε στο απουσιολόγιο δε καταδεχόμουν να σημειωσω στις κοπάνες των συμμαθητών μου στο Λύκειο, με αποτέλεσμα όλο εγώ να μπαίνω τιμωρία και να την προτιμώ από το να είμαι καρφί των καθηγητών. Όμως ο κ. Ψαριανός δεν έχει αντίστοιχα, φαίνεται εφηβικά τραύματα. 
 
Κατά τα αλλά ο κ. Καμίνης αισθάνθηκε δικαιωμένος γιατί του αναγνώρισαν πως είχε κηρύξει μόνος του πόλεμο κατά του «μορφώματος» που μέχρι προχθές λυμαίνονταν και φόβιζε και ξυλοφόρτωνε και εγκληματούσε στην πόλη του δικαιωμένου και ο κ. Ανδρουλάκης τσαντίστηκε γιατί του 'πε ο Πουλικάκος πως θα 'χει μέλλον και καλά κάνουν και τον ντρεσάρουν οι συνάδελφοί του!  
 
Όμως μπορεί να αδικώ την πληκτική ομήγυρη των κυρίων, που χορωδιακά ομονόησαν αν και σ' άλλα κόμματα, διότι είχα, ήδη, βαρεθεί. Είναι και αυτή η αντρίλα πάντα, των πάνελ του κ. Πρετεντέρη, που κάθονται κάτι μεσόκοποι γύρω γύρω, συνήθως με γραβάτες και κοστούμια σταυρωτά και λύνουν τα προβλήματά μας και ούτε μια γυναίκα ανάμεσα τους! Πόσο δύσκολο δηλαδή είναι να βρεις μια βουλευτίνα με λόγο που να συμφωνεί με τους άνδρες συναδέλφους τους, ρε αδελφέ; 
 
Δε μιλούσε και ο Πουλικάκος, βαρέθηκα και εγώ και γύρισα να δω το Supernatural στο Σταρ, όπου κάτι πολύ πολύ ωραίοι νεαροί άνδρες, κυνηγάνε συνέχεια στοιχειά, δαίμονες, φαντάσματα, βαμπίρ και επίσης αγριεύομαι αλλά λιγότερο από τον κ. Ψαριανό που θα κρατάει ονόματα από τους νομικούς, τους καθηγητές και τους ακαδημαϊκούς. Τουλάχιστον εκεί -στο σίριαλ ντε!-οι κοινοί θνητοί κερδίζουν τα βαμπίρ…
 
(σ.σ: θείε Νώντα; Άσε! Άμα σου ξαναπούν να πας μ' αυτούς να συνομιλήσεις, ζήτα μεταφραστή γιατί δεν είναι καλοί στις ξένες γλώσσες! Όσο για το αν βράχηκες στην επιστροφή στην Ομόνοια που μένεις, δε ρωτώ. Εσύ τη βροχή, δεν τη φοβάσαι. Αλλοίμονο από εκείνους  που χάλασαν τα κοστούμια! Και δεν φόραγε και ο κ. Ψαριανός το γιλέκο το στρατιωτικό που όσο να 'ναι δε νοτίζει! –αυτά τα ενδυματολογικά για να μη ξεχνάμε και το ποταπό lifestyle, από το οποίο βγάζουμε το ψωμάκι μας).

 
Ακολουθεί η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Δημ. Πουλικάκου στην Φανή Πλατσιατούρα για λογαριασμό τουNewpost>
AN YΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΘΑΡΜΑ!
Κέντρο! Η Αθήνα σε συνθήκες θαλάμου αερίων! Καύσωνας! Το ραντεβού είναι στο σπίτι του. Το κουδούνι ανέγραφε άλλο όνομα. Με υποδέχτηκε μαζί με τον σκύλο του, ένα καθαρόαιμο pitbull. Το ραδιόφωνο έπαιζε rock. Τι άλλο; Κι όλα ήταν rock! Το μαγνητόφωνο άρχισε να γράφει και εκείνος να μιλάει για περιπέτειες και ήχους. Για ζωή. Τη ζωή του. Τη ζωή ενός αιώνια εφήβου αλλά «παράξενου ταξιδιώτη», όπως ο ίδιος ορίζει τον Δημήτρη Πουλικάκο!
- Είσαι από τους βασικότερους πρωτεργάτες του ελληνόφωνου ροκ. Σήμερα μιλάμε για μία rock μεταλλαγμένη;
«Πικρή ιστορία. Άλλο εννοούσαμε ως ροκ το '60 και άλλο τώρα. Ο πρώτος ρόκερ στην Ελλάδα ήταν ο Βαμβακάρης, ογκόλιθος της ροκ. Μπορεί να μην το ήξερε ούτε ο ίδιος, αλλά ναι ήταν ροκ. Το μπλουζ, ο αμανές είχαν ροκ στοιχεία. Γενικότερα το rock είναι μια απελευθέρωση του ανθρώπου από τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις του». 
- Τα χρόνια του ραδιοφώνου ως «θείος Νώντας» έκανες παρέα με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Τον φώναζες «ανίψι» και σε αποκαλούσε «θείο». Τι άνθρωπος ήταν ο επονομαζόμενος «πρίγκιπας της ροκ»;
«Ο Παύλος ήταν αγαθό παιδί με την αρχαία έννοια της λέξης. Γιατί σήμερα αγαθός σημαίνει μαλάκας. Όχι, καθόλου μαλάκας δεν ήταν. Πέρασε και αυτός πολλά, δεν είχε όμως συνείδηση της κακίας γύρω του. Και έμεινε έτσι μέχρι τέλους. Ενώ ο Άσιμος ήξερε όλη την κακία και την στηλίτευε. Ήταν εκείνη που τον "έστειλε". Αυτοί οι δυο είχαν εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία. Θεωρούνταν και οι δύο οι "τρελοί του χωριού". Ωραίοι τρελοί όμως... Ο Άσιμος ήταν πιο δηκτικός ακόμη και με τους φίλους του, αν υποθέσουμε πως είχε φίλους. Τώρα μετά θάνατον βρήκε ξαφνικά πολλούς...». 
- Πρωταγωνιστούσες στους «Αυθαίρετους» που πρωτοπαίχτηκαν το 1992. Το MEGA εν έτει 2013 τους επανέφερε στις τηλεοπτικές οθόνες. Είναι και αυτό μια απόδειξη της τηλεοπτικής ένδειας που επικρατεί σήμερα;
«Προσπαθώ να βρω τον λόγο που επανέφεραν τη συγκεκριμένη σειρά στο MEGA. Η αλήθεια είναι πως ήταν μια αρκετά προφητική και δηκτική σειρά. Πάντως είναι πραγματικά απογοητευτικό το τοπίο της σημερινής τηλεόρασης».
- Ηθοποιός, τραγουδιστής, συνθέτης, ραδιοφωνικός παραγωγός. Τι επάγγελμα αναγράφει η ταυτότητά σου, Δημήτρη;
«Η ταυτότητά μου γράφει επάγγελμα "περαστικός". Περαστικός που έχει κάποιες περιέργειες και κάποια αισθήματα. Είναι δικαίωμα μου να αυτοχαρακτηρίζομαι ως "περαστικός". "Παράξενος ταξιδιώτης" αν θέλεις». 
- Δεν θεωρείς τον εαυτό σου καλλιτέχνη; Στις αγαθές προθέσεις της σύγχρονης Τέχνης, πιστεύεις;
«Μην με λες καλλιτέχνη. Δεν πιστεύω στον όρο "καλλιτέχνης", ούτε στον όρο "δημιουργός". Δεν θα μπορούσα ποτέ να ανήκω για παραδειγμα στο σωματείο "Δημιουργοί ελληνικού τραγουδιού". Οι δημιουργοί είναι πολύ βαριά λέξη. Ούτε ο Μπετόβεν δεν ξέρω αν θα δεχόταν τον όρο "δημιουργός". Σαν συνθέτη σήμερα αναφέρουμε τον Θεοδωράκη και όχι τον Χατζιδάκι. Ο Θεοδωράκης είναι πολύ μέτριος συνθέτης συγκριτικά με τον Χατζιδάκι. Απλά είναι πιο προβεβλημένος ο Θεοδωράκης και το έργο του γιατί ήταν της συνθηματολογίας,  ενώ ο Χατζιδάκις ήταν της ουσίας. Έχουμε ευτελίσει τελείως τους όρους και τις έννοιες. Άσε που αποδομείται σταδιακά και η γλώσσα μας. Και αυτό είναι μέρος της πλεκτάνης που έχουν στήσει εις βάρος μας. Για 'μενα ο Μπαμπινιώτης είναι εγκληματίας. Τι θα πει "γράφουμε όπως προφέρουμε;" Η μόνη μας πατρίδα είναι η γλώσσα. Το χώμα είναι παντού το ίδιο». 
- Με την ιδέα του θανάτου έχεις συμφιλιωθεί;
«Τέλος δεν υπάρχει. Το τέλος της ζωής της δικιάς μας δεν με αφορά, έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα και ξέρω τι με περιμένει. Καμιά φορά το πως είναι το θέμα. Θα ήταν ευλογία να φύγεις με την μία. Είτε στον ύπνο σου είτε πάνω στον έρωτα. Το θέμα είναι να μην βασανιστείς».
- Πιστεύει σε κάποιον Θεό ο Δημήτρης Πουλικάκος;
«Όχι, δεν πιστεύω σε Θεούς και Δαίμονες. Εμείς είμαστε και Θεοί και Δαίμονες. Αν υπάρχει πάντως κάποιος Θεός είναι μεγάλος πούστης και κάθαρμα. Μας έχει δώσει πολλά κακά στοιχεία, δυσανάλογα με τα καλά. Είναι πολύ λάθος φτιαγμένη αυτή η κοινωνία μας. Το χέρι της απληστίας φτάνει σε οποιοδήποτε σημείο της υφηλίου». 
- Έχεις κάνει δύο φορές φυλακή. Τη μία κατηγορούμενος για διακίνηση ναρκωτικών και την άλλη για τη δολοφονία της δεύτερης συζύγου σου. Υπήρχε κάποια θετική εμπειρία από την παραμονή σου στα λεγόμενα «σωφρονιστικά ιδρύματα»;
«Οι φυλακές είναι -α-σωφρονιστικά ιδρύματα. Δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν, δεν λύνεται με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα. Τι καλό μου προσέφερε; Τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί μέσα. Οι ανδρικές φυλακές είναι σαν ένα χωριό χωρίς γυναίκες. Και μπορώ να σου πω ότι μέσα στη φυλακή ο άνθρωπος ξέρει καλύτερα τη θέση του σε αυτή την κοινωνία, παρά έξω. Σε ό, τι αφορά τον θάνατο της συζύγου έχω να σου πω πως ποτέ δεν με αφορούσαν οι ταμπέλες που μου έδιναν οι άλλοι. Στο Δικαστήριο ήμουν παρών, στη φυλακή μπήκα. Δέκα ολόκληρα χρόνια τραβιόμουν με αυτή την ιστορία. Ήξερα όμως ότι δεν έκανα το έγκλημα και θα αποφυλακιστώ. Με έναν φίλο μου μέσα λέγαμε πως "μέχρι έναν χρόνο φυλακή ότι προβλήματα και αν έχεις μπορείς να τα αποτινάξεις από πάνω σου". Μετά σου δημιουργούνται διάφορα ψυχολογικά που και να απελευθερωθείς, συνεχίζεις να τα κουβαλάς. Προσωπικά τη φυλακή την βλέπω σαν θετική εμπειρία, με όλα τα αρνητικά της βέβαια. Δηλαδή "ευχαριστώ" που μπήκα μέσα. Ευτυχώς όχι για πολύ. Δύο εξάμηνα έκανα συνολικά».
- Πολλές φορές δηλαδή είναι τα λάθος άτομα μέσα στις φυλακές;
«Να στο αντιστρέψω. Είναι πολλά άτομα λάθος έξω. Αυτοί που μας κυβερνούν αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να είναι σούμπιτοι μέσα στη φυλακή». 
- Κεφάλαιο ναρκωτικά: Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου σ΄ αυτά; Είσαι εντελώς καθαρός τώρα;
«Ναι καθάρισα. Τα ναρκωτικά προυπάρχουν του ανθρώπου και ο άνθρωπος τα χρησιμοποιούσε ανέκαθεν, από τους αρχαίους ακόμη πολιτισμούς για μεταφυσικούς, αν θέλεις, λόγους. Το πρώτο συνήθως το παίρνεις από μία εγγενή περιέργεια. Το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι ο θάνατος. Είναι αφύσικο λοιπόν, να μην φλερτάρεις σε μικρές δόσεις μαζί του. Του πατέρα μου του έλεγαν "οι φίλοι του τον παρασύρουν στις ουσίες". "Λάθος κάνετε", τους απαντούσε εκείνος. "Αυτός τους παρασύρει" και όντως έτσι γινόταν... Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο μπροστά από τα ναρκωτικά. Έχουμε αυτοφυείς χασισοκαλλιέργειες σε όλη την Ελλάδα. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα χρέος στους χρηματοπιστωτές μας, θα έπρεπε να τους το ξεπληρώσουμε με φούντα». 
- Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σου έδωσε η ζωή ως τώρα;
«Ότι "στην παραμονία θα πρέπει να είσαι πιο τίμιος". Η παρανομία έχει κάποιους όρους. Θα πρέπει να είσαι σωστός απέναντί τους και να τους ακολουθείς. Να 'σαι σπαθί στις διαπραγματεύσεις». 
- Bλέπουμε κατά καιρούς οργισμένες διαδηλώσεις να λαμβάνουν χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Ο κόσμος δείχνει να έχει αγανακτήσει. Πρόσφατα ο δήμαρχος Αθηναίων, κ. Γιώργος Καμίνης, δέχτηκε επίθεση και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Αποτελεί το «λιντσάρισμα» τρόπο αντίδρασης;
«Tο λιντζάρισμα στους πολιτικούς δεν είναι είδος αντίδρασης. Μόνο το σπαθί λύνει τους γόρδιους δεσμούς. Kαι οι μπροστάρηδες είναι οι πρώτοι που στήνονται στον τοίχο. Υπάρχει μια ιδιότυπη ελληνική πατέντα, το γιαουρτάκι. Το γιαουρτάκι δεν είναι βία, είναι προειδοποίηση. Σημαίνει "σε ευτελίζω και σε προειδοποιώ ότι δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου". Φοβούνται τις συλλογικές ακομμάτιστες συγκεντρώσεις γι΄ αυτό λυσσάνε. Έχουμε να κάνουμε με τομάρια. Ένα σαμάρι, ένα γομάρι και ένα φανάρι. Τώρα έφυγε το φανάρι, μείναμε με τους άλλους δύο. Τον χονδρό και τον λιγνό. Διότι είναι και κωμωδία αυτοί οι δυο. Αν δεν ήταν για κλάματα, θα έκαναν μια πολύ ωραία κωμωδία». 
- Και πώς κρίνεις τη σημερινή κατάσταση; Έχουμε να κάνουμε με έναν άτυπο πόλεμο με αόρατους εχθρούς;
«Εμείς η γερουσία, θα πρέπει να έχουμε έναν συμβουλευτικό ρόλο πια, δεν μπορούμε πλέον να βγούμε στους δρόμους να φωνάξουμε. Έχουμε απαξιώσει πλήρως τους νέους γιατί τους έχουμε οδηγήσει στην ανεργία, στα σκλαβοπάζαρα. Το ίδιο και τους μεγάλους σε ηλικία. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο απαξιωμένες αυτές οι δύο ομάδες. Όλο αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή είναι μια καλοδουλεμένη πλεκτάνη. Παγκόσμια πλεκτάνη. Βλέπουν την ιδιοσυγκρασία κάθε λαού και κάνουν το ανάλογο πείραμα για να σε οδηγήσουν στο σκλαβοπάζαρο. Όλα τα κόμματα χρωστούν τα μαλλιοκέφαλά τους στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Μας εκβιάζουν συνεχώς «η δόση και η δόση...». Έχουμε γίνει κανονικά πρεζάκια και συνεχώς λέμε "φέρτε τη δόση μας". Χωρίς τη δόση μας δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ταξικό αλλά συνειδησιακό πόλεμο. "Σου λένε ψώφα και μην βγάζεις άχνα"».
- Τα χρήματα που κερδίζεις από τις live εμφανίσεις σου επαρκούν για να συντηρηθείς οικονομικά;
«Μετά βίας συντηρούμαι. Δεν παίρνω ούτε σύνταξη, ούτε επιδόματα. Από την ΑΕΠΙ άντε να πάρω 500 ευρώ τον χρόνο. Την βγάζω με 400 - 500 ευρώ βίαια τον μήνα και καμιά φορά και χωρίς αυτά. Δηλαδή πέντε μήνες τον χρόνο είμαι με παράνομα βαλμένο το ρεύμα. Με συναντά κόσμος στον δρόμο και μου λέει "γεια σου άρχοντα". "Πού να ξερες" μονολογώ. Είμαι οριακά να μου πάρουν το σπίτι. Είναι απαράδεκτο να μην έχουμε εξασφαλισμένη στέγη και τροφή σε έναν πολιτισμό που θέλει να λέγεται ανθρώπινος». 
- Γιατί δεν εκδίδεις αυτά που γράφεις; Αλήθεια πώς υπογράφεις;
« (Γελάει δυνατά). Ας τα πάρει όποιος θέλει μετά θάνατον. Αλλιώς ας τα πάρει η λήθη... Για την ιστορία, υπογράφω ως "MHTS.O.S"»
(τελειώσαμε την κουβέντα μας και πήραμε μαζί τον δρόμο προς την έξοδο. Το ράδιοφωνο συνέχισε να ροκάρει. Γιατί το αφήνεις ανοιχτό, τον ρώτησα. "Έτσι για ξεκάρφωμα" μου απάντησε χαμογελώντας συνωμοτικά... Έτσι λοιπόν... )
>Η (κεντρική) φωτογραφία του 1968, μας δείχνει τους M.G.C στην τρίτη περίοδό τους.
κουρδιστό πορτοκάλι