Το Facebook, ο Νικήτας και η δειλία του Αντώνη Σαμαρά.

Σ ένα μεγάλο μασκέ πάρτι είναι έτοιμη να μετατραπεί η αναγγελία του κόμματος της Ντόρας τη Κυριακή στο Βadminton.

Πολλά μεγαλοστελέχη της ΝΔ από εκείνα τα αντιπαθή της ανυπόληπτης περιόδου Καραμανλή, θα ήθελαν να είναι εκεί (όπως ο  Παυλόπουλους, ο Στυλανίδης, ο Μαρκόπουλος, ο Αβραμόπουλος ακόμα και ο Αγοραστός που κέρδισε την Περιφέρεια), τους οποίους  ο Σαμαράς έκανε τη μακακία να τους διατηρεί στη πρώτη γραμμή.

Τουλάχιστο ο Καραμανλής, έκανε την αυτοκριτική κι από ντροπή επέλεξε να μονάσει στη Ραφήνα.

Όλοι οι υπόλοιποι καραμανλικοί βρήκαν στέγη στο  κόμμα-μωσαικό του Αντώνη Σαμαρά.

Ο τελευταίος αντί να τους αποκεφαλίσει με το καλημέρα,  τους άφησε να σαπίσουν στην αυλή του, με αποτέλεσμα να τους χρεωθεί.

Πολλοί από δαύτους θα βρίσκονται τη Κυριακή, ακόμη και μεταμφιεσμένοι, στο κάλεσμα της Ντόρας.

Κατά τη γνώμη μας δεν είναι λάθος η αντι-μνημονιακή στρατηγική του Σαμαρά, αλλά τα πρόσωπα στα οποία ο Σαμαράς ανέθεσε την επικοινωνία της.

Πως είναι δυνατόν οι πρωταγωνιστές μιας από τις πιο ανίκανες κυβερνήσεις που γνώρισε ο τόπος, να ξορκίζουν το Μνημόνιο;

Αλλά και ο ίδιος προσωπικά έχει τις ευθύνες του. Ο ηγέτης αποφασίζει με πυγμή, δεν αφήνει τα πράγματα να σέρνονται. 

Κι ο Σαμαράς  άφησε να σέρνεται  η αίσθηση ότι θα επιφέρει μεγάλες αλλαγές στη χαζοΝΔ από στιγμή σε στιγμή  και πέρασε ένας χρόνος με τους δύστυχους νεοδημοκράτες  να εξακολουθούν να τρώνε στη μάπα τα σεσημασμένα σάπια υλικά της καραμανλικής περιόδου.

Όλοι αυτοί σπεύδουν τώρα μεταμφιεσμένοι στο στρατόπεδο της Ντόρας κι όπως όλα δείχνουν και η ίδια θα κάνει το ίδιο λάθος: Να τους δεχθεί. Τι δουλειά έχει σ ένα νέο κόμμα ο αγροφύλακας Μαρκογιαννάκης, ο  ξεπερασμένος Κιλτίδης και πάει λέγοντας; Τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί στην εποχή του διαδικτύου;

Η  ίδια η Ντόρα τώρα, έκανε πολύ καλά που υπερασπίστηκε στις τηλεοράσεις τον Νικήτα Κακλαμάνη. Δεν προδίδεις τους ανθρώπους που μόλις λίγες μέρες πριν στήριζες.

Όσο για τον δήμαρχο της Αθήνας, είναι αλήθεια ότι τον κονιορτοποίησαν τα social networks και ειδικότερα το Facebook από τον οποίο αναγνώστης μας , μας έστειλε και το παραπάνω art work  καλλιτέχνιδος που υπογράφει ως Μαριάνθη Γ. και το οποίο απεικονίζει τον απερχόμενο δήμαρχο ως Μαρία Αντουανέττα.

Για το ίδιο θέμα γράφει το enimerosi 24

Για όσους μελετούν την εκλογική συμπεριφορά και την επικοινωνία, οι δημοτικές εκλογές του 2010 στην Αθήνα, θα είναι ένα καλό case study! Ο κατ εξοχήν "τηλεοπτικός υποψήφιος" έχασε τη μάχη! 

Έπαιξε με τα όπλα που με τόση επιτυχία είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν αλλά δεν κατάφερε να επηρεάσει την κρίσιμη μάζα των νεώτερων -και σκεπτόμενων - ψηφοφόρων, που του γύρισαν την πλάτη. Πέρα από το ψηφοδέλτιο Αμυρά που βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στο internet και στα social media για να περάσει τα μηνύματα του, και η καμπάνια του Γ. Καμινη "θέριεψε" στο διαδίκτυο και ιδίως στο facebook και στο twitter . 

Ειδικά την εβδομάδα ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο, η αντικακλαμανικη ψήφος έγινε το απόλυτο trend! Δεν είναι τόσο ότι η ομάδα επικοινωνίας του Καμινη δούλεψε καλά στο διαδίκτυο. 

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι μεμονωμένα άτομα με επιρροή στον κύκλο των φίλων τους, πήραν το παιγνίδι πάνω τους. Ανέβαζαν βίντεο, έστελναν μηνύματα, έγραφαν την άποψη τους, έκαναν share εικόνες και κείμενα! 

Συνέβαλαν έτσι αποφασιστικά στο να κινητοποιηθεί ο κύκλος των γνωστών τους και να συμμετάσχει στην κοινή προσπάθεια. Αναπτύχθηκε μια συλλογικότητα , που έβαζε καθημερινά κι άλλους στο παιγνίδι. 

Οι δημοσκόποι είδαν τις ημέρες αυτές να ανεβαίνει συνεχώς η υποστήριξη προς τον Καμινη - είδαν ότι υπήρχε το "ρεύμα" και ίσως δεν μπορούσαν να καταλάβουν το γιατί. 

Η τηλεόραση έπαιζε τα παλιά "κολπα" κι έβαζε τους υποψήφιους να τσακώνονται ή τους έφερνε αντιμέτωπους με τους "κατοίκους Άγιου Παντελεήμονα". 

Αυτό δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Η αίσθηση της κοινότητας και το θετικό μήνυμα της συμμετοχής , που μετέφερε το facebook όμως έκανε θαύματα. Η κοινωνία ήταν έτοιμη να εκδηλωθεί προς μια κατεύθυνση.

Χρειαζόταν όμως κάποιοι να δώσουν το σύνθημα. Όσοι ένιωθαν ότι θα ήθελαν να αλλάξει κάτι στην πόλη αλλά δεν είχαν ιδιαίτερη διάθεση να ασχοληθούν, ξαφνικά έβλεπαν φίλους τους να τους δείχνουν με ενθουσιασμό μια διέξοδο.

Κι ακλούθησαν, γιατί έτσι έγιναν κι αυτοί μέρος μιας ομαδικής κίνησης - πήγαν με το "ρεύμα"! 

Οι εκλογές στην Ελλάδα ποτέ πια δεν θα είναι ίδιες από εδώ και πέρα. 

Αλλά ας μην παρασύρονται κάποιοι στα κομματικά επιτελεία. Το κλειδί είναι ακριβώς η δύναμη των μεμονωμένων ανθρώπων, που επιλέγουν να στρατευτούν σε μια υπόθεση - όχι οι "στημένες" κομματικές εκστρατείες... Γιατί κι ο Κακλαμάνης είχε σελίδα διαφημιστική στο facebook, αλλά δεν βοήθησε!

κουρδιστο πορτοκαλι