Η χώρα δεν βρίσκεται σε κρίση. Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει. Διότι μπορεί να ακούμε τους πρόθυμους αστέρες της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου –κυρίως αυτούς που θα ήταν άγνωστοι ακόμη και στον θυρωρό της πολυκατοικίας που μένουν αν δεν ήταν ο ΓΑΠ- να λένε ότι η χώρα έχει ανακτήσει την αξιοπιστία της, ότι έχει μπει σε ανοδική τροχιά και διάφορες τέτοιες μπαρούφες, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μόλις τελειώσουν οι εκλογές η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ανακοινώσουν ότι το έλλειμμα του 2009 έχει ξεπεράσει το 15%, ότι το έλλειμμα για το 2010 δεν κλείνει κι ότι για το 2011 θα χρειαστεί να ληφθούν νέα, περισσότερα και πολύ σκληρότερα μέτρα. Αυτά για όποιους έχουν αυταπάτες και κυνηγούν χίμαιρες.
Διότι όλοι θα ήθελαν να ονειρεύονται στον ξύπνιο τους, όμως το χάρισμα αυτό το έχουν λίγοι. Οι υπόλοιποι, ευρισκόμενοι εντός ή δίπλα στον κύκλο της κατάθλιψης βλέπουν εφιάλτες όλη μέρα κι όλη νύχτα.
Εφιάλτες νομίζω ότι βλέπει και ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο οποίος μάλλον γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν κι ότι το αναπόφευκτο είναι πιθανό να συμβεί. Πιθανώς να έχει προηγηθεί μια αναδιάρθρωση ή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών. Αντί όμως να συζητούμε ΜΟΝΟΝ για το πώς θα χειριστούμε, θα αντιμετωπίσουμε και θα βγούμε ζωντανοί από την χρεοκοπία, η κυβέρνηση θεωρεί ότι τώρα είναι ο χρόνος να συζητούμε άλλα. Μάλλον στο ΠΑΣΟΚ και στο πρωθυπουργικό γραφείο νομίζουν ότι η εποχή αυτή είναι η καταλληλότερη να ψάχνουν δήθεν τους ενόχους για την κατάρρευση (μέσω των αποτυχημένων διαδικασιών με τις οποίες η Βουλή μιμείται τις φοιτητικές εκλογές) της χώρας. Στην περίφημη διακαναλική συνέντευξη- υπερπαραγωγή των 52 απομαγνητοφωνημένων σελίδων, ο πρωθυπουργός χρειάστηκε 16.434 (!)λέξεις για να καταγγείλει τη ΝΔ ότι προσπαθεί να σταματήσει την πορεία σωτηρίας και ανόρθωσης της χώρας, ενώ παράλληλα εντόπισε «αφανή συμφέροντα που θέλουν να ανακόψουν τις αλλαγές». Κυρίως όμως προειδοποίησε ότι «αν χρειαστεί να μιλήσει ο λαός για να καταδικάσει την πολιτική αποσταθεροποίησης της χώρας, αυτό θα γίνει», διότι όπως είναι γνωστό «Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Και έχω την εξής απορία. Ποιος αποσταθεροποιεί την χώρα; Αυτός που κυβερνά και αποφασίζει ή αυτός που αντιπολιτεύεται και πολλές φορές λαϊκίζει για να περιχαρακώσει τον χώρο και τους οπαδούς του;
Ποιος μπορεί να κατηγορηθεί ότι καταφεύγει σε τυχοδιωκτικές πρακτικές; Αυτός που λέει ότι οι δημοτικές εκλογές είναι δημοψήφισμα για το μνημόνιο –όταν η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν επιλέγει με κομματικά κριτήρια τους τοπικούς άρχοντες; Ή μήπως αυτός που εκβιάζει ότι αν ο λαός δεν επιλέξει τους εκλεκτούς του θα οδηγήσει την χώρα σε νέες εκλογές; Ποιος πολιτικοποιεί τις δημοτικές εκλογές; Ο Σαμαράς ή ο Παπανδρέου; Ποιος υπονομεύει τις θυσίες των Ελλήνων που ο ίδιος επικαλείται με κάθε ευκαιρία;
Το γεγονός ότι ο ΓΑΠ έχει χάσει το μέτρο το ομολόγησε άθελά του ο ίδιος δυο μέρες μετά το διακαναλικό εγχείρημα. Όταν κωδικοποίησε συνέντευξη δυόμιση ωρών με μια δήλωση μόλις 133 λέξεων. Ελπίζω απλώς να μην ξεχνά ο πρωθυπουργός ότι μετά την ύβρη έρχεται η τιμωρία. Και μαζί η κάθοδος στον πολιτικό Άδη, όπου η χώρα βρίσκεται ήδη, απλώς όλοι κάνουμε σαν να μην το καταλαβαίνουμε.
Διότι όλοι θα ήθελαν να ονειρεύονται στον ξύπνιο τους, όμως το χάρισμα αυτό το έχουν λίγοι. Οι υπόλοιποι, ευρισκόμενοι εντός ή δίπλα στον κύκλο της κατάθλιψης βλέπουν εφιάλτες όλη μέρα κι όλη νύχτα.
Εφιάλτες νομίζω ότι βλέπει και ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο οποίος μάλλον γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν κι ότι το αναπόφευκτο είναι πιθανό να συμβεί. Πιθανώς να έχει προηγηθεί μια αναδιάρθρωση ή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών. Αντί όμως να συζητούμε ΜΟΝΟΝ για το πώς θα χειριστούμε, θα αντιμετωπίσουμε και θα βγούμε ζωντανοί από την χρεοκοπία, η κυβέρνηση θεωρεί ότι τώρα είναι ο χρόνος να συζητούμε άλλα. Μάλλον στο ΠΑΣΟΚ και στο πρωθυπουργικό γραφείο νομίζουν ότι η εποχή αυτή είναι η καταλληλότερη να ψάχνουν δήθεν τους ενόχους για την κατάρρευση (μέσω των αποτυχημένων διαδικασιών με τις οποίες η Βουλή μιμείται τις φοιτητικές εκλογές) της χώρας. Στην περίφημη διακαναλική συνέντευξη- υπερπαραγωγή των 52 απομαγνητοφωνημένων σελίδων, ο πρωθυπουργός χρειάστηκε 16.434 (!)λέξεις για να καταγγείλει τη ΝΔ ότι προσπαθεί να σταματήσει την πορεία σωτηρίας και ανόρθωσης της χώρας, ενώ παράλληλα εντόπισε «αφανή συμφέροντα που θέλουν να ανακόψουν τις αλλαγές». Κυρίως όμως προειδοποίησε ότι «αν χρειαστεί να μιλήσει ο λαός για να καταδικάσει την πολιτική αποσταθεροποίησης της χώρας, αυτό θα γίνει», διότι όπως είναι γνωστό «Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Και έχω την εξής απορία. Ποιος αποσταθεροποιεί την χώρα; Αυτός που κυβερνά και αποφασίζει ή αυτός που αντιπολιτεύεται και πολλές φορές λαϊκίζει για να περιχαρακώσει τον χώρο και τους οπαδούς του;
Ποιος μπορεί να κατηγορηθεί ότι καταφεύγει σε τυχοδιωκτικές πρακτικές; Αυτός που λέει ότι οι δημοτικές εκλογές είναι δημοψήφισμα για το μνημόνιο –όταν η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν επιλέγει με κομματικά κριτήρια τους τοπικούς άρχοντες; Ή μήπως αυτός που εκβιάζει ότι αν ο λαός δεν επιλέξει τους εκλεκτούς του θα οδηγήσει την χώρα σε νέες εκλογές; Ποιος πολιτικοποιεί τις δημοτικές εκλογές; Ο Σαμαράς ή ο Παπανδρέου; Ποιος υπονομεύει τις θυσίες των Ελλήνων που ο ίδιος επικαλείται με κάθε ευκαιρία;
Το γεγονός ότι ο ΓΑΠ έχει χάσει το μέτρο το ομολόγησε άθελά του ο ίδιος δυο μέρες μετά το διακαναλικό εγχείρημα. Όταν κωδικοποίησε συνέντευξη δυόμιση ωρών με μια δήλωση μόλις 133 λέξεων. Ελπίζω απλώς να μην ξεχνά ο πρωθυπουργός ότι μετά την ύβρη έρχεται η τιμωρία. Και μαζί η κάθοδος στον πολιτικό Άδη, όπου η χώρα βρίσκεται ήδη, απλώς όλοι κάνουμε σαν να μην το καταλαβαίνουμε.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου