Ο κύριος αρθρογράφος της Hurriyet, Οκτάι Εκσί, γράφει ότι «η πιο βαριά κουβέντα του Βαρθολομαίου ήταν ότι ορισμένες φορές αισθάνεται σαν να σταυρώνεται» και σημειώνει: «Έχει μήπως άδικο; Να το ξεκαθαρίσουμε, ακόμη και αν έχει υπερβάλει. Όχι, δεν έχει καθόλου άδικο».
Μία πιο γενική αναδρομή στην πορεία του ελληνισμού της Πόλης κάνει ο αρθρογράφος της Hurriyet Σεντάτ Εργκίν. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Ναι είναι σωστό, δεν υπάρχει σταύρωση των μειονοτήτων στον πολιτισμό μας, αλλά ο ελληνικός πληθυσμός στην Πόλη που στα τέλη της δεκαετίας του ‘20 και μετά την ανταλλαγή πληθυσμών ήταν περίπου 120.000, σήμερα είναι λιγότερος και από 2.500.
»Μπορεί να μην έχουν σταυρωθεί, αλλά με το νόμο περί φόρου περιουσίας που εγκρίθηκε το 1942, αντιμετώπισαν βαριές διακρίσεις και τους αφαιρέθηκε σημαντικό μέρος της περιουσίας τους. Και όσοι δεν πλήρωσαν το φόρο αυτό, ο οποίος εφαρμόστηκε με διαφορετικά κριτήρια στους μουσουλμάνους και στους μη μουσουλμάνους (η αναλογία ήταν 1 προς 10) οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας στο Άσκαλε της Ερζουρούμης.
Τη διαφωνία του προς την αντίδραση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών εκφράζει ο αρθρογράφος της Posta Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, γράφοντας: «Όσο κι αν θυμώνει ο Νταβούτογλου, ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Βαρθολομαίος φαίνεται ότι εξερράγη, επειδή έχει φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Είπε πως αισθάνεται σαν να σταυρώνεται και ότι μπορεί να αναγκαστούν να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Επαναστάτησε μπροστά στην αναποφασιστικότητα της Αγκυρας και στο γεγονός ότι η τελευταία κωλυσιεργεί στο θέμα της Θεολογικής Σχολής. Ο Πατριάρχης συνήθως είναι πολύ προσεκτικός. Φροντίζει να μην έρχεται αντιμέτωπος με τις τουρκικές κυβερνήσεις και πάντα υπερασπίζεται την Τουρκία. Εάν τούτη τη φορά προβαίνει σε αυτό τη σκληρή δήλωση, θα πρέπει να τον ακούσουμε».
Ακόμη, γράφει: «Δεν συμμερίζομαι την αντίδραση του υπουργού Εξωτερικών Νταβούτογλου» και καταλήγει σημειώνοντας ότι «ο Πατριάρχης έχει δίκιο. Το κράτος, μην τηρώντας τους λόγους του και εμπαίζοντας εδώ και 38 χρόνια ένα τουρκικό ίδρυμα, έχει σταυρώσει τον Πατριάρχη».
Ο Τζενγκίζ Τσαντάρ της Radikal αναφέρεται στη «φιλολογία» που έχει αναπτυχθεί στην Τουρκία για το αν ήταν υπερβολικά τα όσα είπε ο Βαρθολομαίος και σημειώνει ότι «είναι δίχως σημασία ακόμη και η διατύπωση της ερώτησης αν ήταν υπερβολικά. Ο Βαρθολομαίος, εάν μίλησε με τον τρόπο αυτό, το έκανε επειδή αισθάνεται έτσι. Αφήνοντας κατά μέρος το αν έχει υπερβάλει, πρέπει να δούμε για ποιο λόγο τα είπε αυτά».
«Ελπίζω να τα είπε αυτά εκ παραδρομής ο υπουργός Εξωτερικών», είναι ο τίτλος του άρθρου του Μεχμέτ Αλτάν στην εφημερίδα Star: «Δεν σας τρομάζει το γεγονός ότι κάποιος που έχει αντιμετωπίσει την αδικία στο θέμα της μαντίλας απαντά με τρόπο που θυμίζει τον Ρετζέπ Πεκέρ, όταν υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους οι Αρμένιοι, οι Ελληνες ή οι Αλεβίδες;». (Ο Ρετζέπ Πεκέρ ήταν γενικός γραμματέας του κυβερνώντος Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος την περίοδο 1931-1936, επί εποχής Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Απομακρύνθηκε από τον τελευταίο. Είναι γνωστός στην τουρκική πολιτική ιστορία ως οπαδός φασιστικών και ναζιστικών αντιλήψεων της εποχής).
Διαφορετική είναι η άποψη του Ταχά Κιβάντς στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Safak (πρόκειται για το ψευδώνυμο του αρθρογράφου της ίδιας εφημερίδας Φεχμί Κορού). Ο αρθρογράφος επικρίνει την «υπερβολή στα λόγια του Βαρθολομαίου και σημειώνει: «Τού έχω και ένα νέο. Η Θεολογική Σχολή ήταν ένα από τα προβλήματα που βρήκε στο γραφείο της η υπουργός Παιδείας Νιμέτ Τσουμπουκτσού. Η νέα υπουργός (σ.σ. ανέλαβε το υπουργείο με τον ανασχηματισμό της Πρωτομαγιάς του 2009) είχε συμπεριλάβει το ζήτημα μεταξύ των θεμάτων προτεραιότητας, είχε βρει τη λύση και απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Στη συνάντηση που είχα μαζί της θυμάμαι ότι μου είχε πει ότι «η σχολή θα ανοίξει λίγο πριν από το νέο χρόνο ή αμέσως μετά».
/www.tanea.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου