«Μεγάλωσα στη Ρόδο. Το "Ορφανού" είναι το κανονικό μου επίθετο, μόνο το μικρό μου όνομα άλλαξα, αλλά δεν το λέω δημόσια, γιατί είναι προσωπικό. Είχα τα παιδικά χρόνια που έχουν όλα τα άλλα παιδιά, ανεξαρτήτως φύλου. Τις πιο πολλές φορές, κρυφά από τη μαμά μου, έπαιζα με κούκλες. Η γιαγιά μου τα ήξερε όλα αυτά, ήταν το μυστικό μας, όποτε ήθελα πήγαινα και μου έκρυβε τις κούκλες μου. Αλλά δεν το λέγαμε σε κανέναν. Όλα τα όνειρα που έκανα όσο ήμουν μικρή βγήκαν μπροστά μου: Ήθελα να τραγουδήσω μπροστά σε κόσμο, να παίξω στον κινηματογράφο, να κάνω φωτογραφήσεις. Είμαι πολύ ευχαριστημένη.
»Όταν ήμουν μικρή, δεν καταλάβαινα ότι ήμουν κάτι ξεχωριστό, αλλά μια ζωή θυμάμαι ότι με έλεγαν "κοριτσάκι", φαινόμουν κοριτσάκι, ήμουν πάντοτε με θηλυκά στοιχεία – το δέρμα μου, το καλούπι του σώματός μου, η φωνή μου, το στιλ μου, η λεπτότητά μου, το σαβουάρ βιβρ μου. Αισθανόμουν πάντοτε γυναίκα. Αν ρωτήσεις ψυχολόγο ή σεξολόγο, θα σου πουν ότι όλα τα παιδιά ξέρουν από την αρχή πού θα κατευθυνθούν. Γι’ αυτό και όλη αυτή η αλλαγή που βλέπεις ήρθε από μόνη της. Ό,τι αγαπάς έρχεται, αρκεί να μην το ζορίσεις. Άσχετα πάντως με το τι μπορεί να συνέβαινε γύρω μου, εγώ δεν αισθανόμουν ότι είχα κάποια θέματα να λύσω με τους άλλους, όλα τα θεωρούσα φυσιολογικά. Εξάλλου, δεν προκαλούσα. Πάντοτε ήμουν γυναικεία φύση, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η αλλαγή ήρθε από μόνη της σε μένα και είναι κάτι που το θεωρώ πάρα πολύ υγιές και ισορροπημένο. Οι γονείς μου αποδέχονταν αυτή τη φύση μου γιατί με αγαπούσαν, ήταν κάτι με το οποίο ζούσαν καθημερινά, δεν πήγα μια μέρα διαφορετική στο σπίτι και έπαθαν έμφραγμα. Το βίωναν. Μεγάλωνα με αυτό τον τρόπο, δεν είναι χαζοί άνθρωποι.
Περισσότερα στο DownTown που κυκλοφορεί.
yupi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου