Η αγαπημένη του Μαρία δεν είναι πια στη ζωή, όμως ο Τσίτσο δε μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Τους τελευταίους δύο μήνες από τότε που την είδε για τελευταία φορά, πηγαίνει καθημερινά στην εκκλησία Σαν Μαρία Ασούντα στην περιοχή Σαν Ντονάτσι του Μπρίντιζι, περιμένοντάς την. Μάταια όμως.
Ο Τσίτσο κάθεται κοντά στο ιερό, δύο βήματα από τον ιερέα και περιμένει την αγαπημένη του Μαρία να φανεί. Αλλωστε κάθε ημέρα τη συντρόφευε παντού ακόμα και στην εκκλησία.
Η Μαρία Λόκι ήταν γνωστή για.... την αγάπη της στα ζώα. Φρόντιζε τα αδέσποτα, τους παρείχε τροφή, στέγη αλλά πάντα ο Τσίτσο είχε σημαντική θέση στην καρδιά της.
Τον είχε εκπαιδεύσει να δίνει το χέρι του και να την περιμένει έξω από το σούπερ μάρκετ και κυρίως έξω από την εκκλησία που πήγαινε για τη λειτουργία.
Μια μέρα μετά τον θάνατό της όμως, «ο Τσίτσο για πρώτη φορά μπήκε στην εκκλησία με ύφος θλιμμένο και βήμα αργό. Ο ιερέας δε θέλησε να τον βγάλει έξω», αναφέρει η Repubblica.
Όπως είπε ο δήμαρχος της περιοχής συγκινημένος από την ιστορία του Τσίτσο «πριν λίγο καιρό έχασα τον σκύλο μου όταν τον σκότωσε ένα αυτοκίνητο. Συναντήσαμε τον Τσίτσο με τη γυναίκα μου και αμέσως σκεφτήκαμε να τον υιοθετήσουμε. Όταν τον φωνάξαμε πλησίασε και μας έδωσε το χέρι του, ήταν πολύ φιλικός. Είδα επίσης πολλούς να του προσφέρουν φαγητό και νερό. Με λίγα λόγια ένα ολόκληρο χωριό τον έχει υιοθετήσει. Τα παιδιά του βρήκαν και ένα κρεβατάκι. Ο Τσίτσο είναι ο σκύλος όλων μας».
Δεν είναι η πρώτη φορά πάντως που στην Ιταλία ένα πιστό κατοικίδιο περιμένει στωικά τον ιδιοκτήτη του που έχει φύγει από τη ζωή. Πριν λίγες εβδομάδες είχε συγκλονίσει η ιστορία τουγάτου Τόλντο ο οποίος επισκέπτεται καθημερινά τον τάφο του αφεντικού του στην ιταλική πόλη της Πιστόια. Μεταφέρει μάλιστα στο στοματάκι του ξερά φύλλα, κλαδάκια, πλαστικά ποτηράκια, χαρτομάντιλα κι ό,τι βρει στον δρόμο του και τα προσφέρει σαν μικρά δώρα στομνήμα του αγαπημένου του Ρέντζο Ιοτζέλι που πέθανε σε ηλικία 71 ετών.
Οι ιστορίες του Τσίτσο και του Τόλντο θυμίζουν έντονα εκείνη του σκύλου Χάτσικο, ενός λευκού ιαπωνικού ακίτα που πιστός στο αφεντικό του τον περίμενε στο σταθμό του τρένου, ακόμα κι όταν εκείνος πέθανε από εγκεφαλικό. Ο Χάτσικο, που στα ιαπωνικά σημαίνει «πιστός σκύλος», τον περίμενε στον σιδηροδρομικό σταθμό επί δέκα χρόνια ακόμα και αν το αφεντικό του δεν εμφανίστηκε ποτέ. Με τη στάση του συγκίνησε πολλούς, έγινε σύμβολο αφοσίωσης και η ιστορία του μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη στην ταινία «Χάτσικο: η ιστορία ενός σκύλου» με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ και ένα ανοιχτόχρωμο ακίτα. Πλέον όλοι μπορούν να θαυμάσουν τον Χάτσικο στον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια καθώς έξω από την είσοδο φιγουράρει ένα μπρούτζινο άγαλμα που τον απεικονίζει καθιστό να περιμένει ακόμα το αφεντικό του.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου