ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΤΕ,ΤΕΛΟΣ

Έχω γεννηθεί στην Αθήνα πριν από 44 χρόνια ακριβώς,σήμερα έχω τα γενέθλιά μου.Αφού λοιπόν έχω περάσει ένα πολύ ωραίο απόγευμα,έσβησα και τα κεράκια μου με τη μάνα,την κόρη και τη γυναίκα μου,α ξεχνάω και τη σκυλίτσα μας,με παίρνει τηλέφωνο ο φίλος μου ο Κώστας,για να μου πάμε να δούμε στο καφενείο τον Π.Α.Ο.Κ.Ο φίλος μου παρεμπιπτόντως είναι Ολυμπιακός,εγώ όπως ξέρετε είμαι Π.Α.Ο.Κ,ε αυτό δεν μου το συγχωρούν με τίποτα εδώ στο λεκανοπέδιο.Π.Α.Ο.Κ μπορείς να είσαι για τους Αθηναίους,του κώλου Αθηναίους,οι περισσότεροι είναι επαρχιώτες,μόνο εάν μένεις απέναντι από την Τούμπα.Εάν κάνεις το λάθος και ζεις εκτός Τούμπας,άντε και στη Θεσσαλονίκη,έχεις πρόβλημα.Σήμερα που λέτε,δεν είχα όρεξη ούτε τα γκολ της ομάδας να πανηγυρίσω,ήθελα να πιω την μπύρα μου με το φίλο μου,χωρίς πολλά πολλά. Δεν με άφησαν παιδιά.Και τι δεν άκουσα,ένιωσα κάποιες στιγμές το κεφάλι μου να σφίγγεται.Μέχρι που ήρθε κάποιος
να μου πει,ότι το κύπελλο που πήραμε στον τελικό με τον Ολυμπιακό,μας το έδωσε ο Φλωρίδης.
Εκεί που μελάνιασα όμως ήταν τη στιγμή που άρχισε ένα νεάντερνταλ να φωνάζει Βούλγαροι.Έσβησαν τα φώτα για μένα,μου κόπηκε η ανάσα,για καλή του τύχη μπήκε μπροστά μου όλο το καφενείο βρίζοντάς τον.Ο Κώστας με παρακάλεσε,με ικέτευσε να τον αφήσω,έχει 2 παιδιά μου είπε.
Δεν θα πω τίποτ'άλλο,δεν πιστεύω τελικά ότι μας αξίζει τίποτα περισσότερο,από αυτή τη μίζερη ζωή που ζούμε,εάν είμαστε εχθροί για την ομάδα που αγαπάμε,είμαστε τελειωμένοι.....