Ήταν μια απλή δολοφονία. Τον περασμένο Ιούνιο, οι αστυνομικοί συνέλαβαν έναν νεαρό, μέσα σε ένα Internet café της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Μόλις είχε βιντεοσκοπήσει μια συναλλαγή τους με ναρκωτικά, ή απλά αρνήθηκε να τους δώσει τα στοιχεία του. Κανένας δεν γνωρίζει. Οι γνώμες για το τι συνέβη ποικίλουν. Ότι όμως και να συνέβη, το αποτέλεσμα ήταν να τον ξυλοφορτώσουν οι αστυνομικοί μέχρι θανάτου. Έτσι απλά, και χωρίς να δώσουν εξηγήσεις σε κανέναν. Σε ένα κράτος τραμπούκων, οι τραμπούκοι κάνουν ότι θέλουν. Διαθέτουν την απόλυτη ισχύ.
Στην Αίγυπτο, η ισχύς ξεκινά από την κορυφή, ξεκινά από πολύ ψηλά. Ξεκινά από την υπερδύναμη που στηρίζει την Αίγυπτο με στρατιωτική βοήθεια αξίας $2 δισεκατομμυρίων το χρόνο, εδώ και 30 χρόνια. Και ως αντάλλαγμα, ο Μουμπάρακ ήταν ένας πιστός σύμμαχος και φίλος. Διέθετε τις φυλακές της χώρας του για βασανιστήρια υπόπτων, συμφωνούσε με τον αποκλεισμό της Γάζας από το Ισραήλ, και βεβαίως διευκόλυνε την απρόσκοπτη ροή του πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία. Κατά τα άλλα, η μόνη υποχρέωση που είχε αναλάβει απέναντι στις ΗΠΑ ήταν να διατηρηθεί στην εξουσία. Και το κατάφερνε μια χαρά, με μια απλή, πλην όμως στυγνή πρακτική: Κάντε ότι σας λέω, αλλιώς θα πεθάνετε.
Αυτό είναι το παιχνίδι της γεωπολιτικής. Το παίζουν οι κυβερνήσεις και οι πολύ ισχυροί. Είναι ένα παιχνίδι συμφερόντων και στρατηγικών, κάτι για το οποίο σπάνια γίνεται δημόσιος λόγος, επειδή συνήθως τα συμφέροντα είναι ωμά, και βρωμάνε άσχημα. Εμείς οι υπόλοιποι, τα απλά μέλη της ανθρωπότητας, είμαστε απασχολημένοι με τις ζωούλες μας και τη καθημερινότητά μας, και κάνουμε ότι μπορούμε, έχοντας έναν πάρα πολύ περιορισμένο ρόλο σε αυτό το παιχνίδι.
Είμαστε στρατιώτες και χαμηλόβαθμοι εκτελεστές διαταγών, ή αν ζούμε στη προνομιούχα και σχετικά ασφαλή Δύση, είμαστε απλά θεατές. Αντιδρούμε με δέος όταν διαβάζουμε για τις βαρυσήμαντες αποφάσεις των ισχυρών, που φτιάχνουν την ιστορία, την ώρα που εμείς απλά πληρώνουμε φόρους, ψηφίζουμε, απέχουμε, διαφωνούμε, και κουνάμε με συγκαταβατική συμπάθια το κεφάλι, όταν πέφτουν οι βόμβες… κάπου αλλού.
Αυτό είναι το σημείο κλειδί. Η δύναμη της κυριαρχίας εξαρτάται από την απομόνωσή μας από τους άλλους. Μια κυνική αποστασιοποίηση, και μια μειωμένη αίσθηση της συμπόνιας. Μόνοι μας, απομονωμένοι από τους άλλους, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να φοβόμαστε τη δύναμη που έχει κάποιος αδίστακτος ψυχοπαθής. Με κάθε φόνο που διαπράττεται στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας, το μάθημα που παίρνουμε είναι απλό: Να προσέχουμε… να κρυβόμαστε.
Κάτι διαφορετικό όμως συνέβη με τον θάνατο του νεαρού Khaled Said, στην Αλεξάνδρεια τον περασμένο Ιούνη. Κάτι που συντάραξε τον πλανήτη, και που έκανε τους ισχυρούς να τρέμουν. Ο John McCain το αποκάλεσε ιό! Ένας απρόσκλητος παίκτης, ο απλός πολίτης, εσείς, εγώ, ή μάλλον οι Τυνήσιοι και Αιγύπτιοι αντίστοιχοι εμείς, διέκοψαν το παιχνίδι της γεωπολιτικής στη μέση, και αποφάσισαν να αλλάξουν τους κανόνες.
Όλα ξεκίνησαν, όπως όλοι γνωρίζουν, από μια σελίδα του Facebook με τίτλο «Είμαστε όλοιKhaled Said». Έτσι ακριβώς. Και αυτή η κίνηση δεν είναι ίδια με την συγκαταβατική συμπόνια. Αντιθέτως, είναι μια αλήθεια πολύ πιο δυνατή από μια ολόκληρη στρατιά. Περίπου 400.000 άνθρωποι «αγάπησαν» τη σελίδα αυτή του Facebook, στην οποία δεν υπήρχε μόνο η φωτογραφία με το πρόσωπο του χαμογελαστού νέου, αλλά και αυτή με το διαλυμένο του κεφάλι μετά τον ξυλοδαρμό. Και ξαφνικά, ένας φόνος ρουτίνα, εκτέθηκε μπροστά στα μάτια ενός ολόκληρου λαού. Ένα ανοιχτό τραύμα, που όμως συμβόλιζε το καθεστώς Μουμπάρακ.
Η οργή σιγόβραζε για μισό περίπου χρόνο. Και τότε, τον Δεκέμβριο, ένας Τυνήσιος μικροπωλητής ονόματι Mohamed Bouazizi αυτοπυρπολήθηκε μετά από την ταπείνωσή του από κάποιον αστυνομικό. Αυτή η τραγική του πράξη πυροδότησε μια λαϊκή εξέγερση στη Τυνησία, που απομάκρυνε από την εξουσία τον πρόεδρο Ben Ali, και που στη συνέχεια μεταδόθηκε στη γειτονική Αίγυπτο, αλλά και στη Λιβύη. Ο Μουμπάρακ και οι υπερατλαντικοί του χορηγοί τρομοκρατήθηκαν.
Όπως έγραψε πρόσφατα στο Huffington Post ο Steven Zunes, «Ακόμη κι αν μια κυβέρνηση έχει το μονοπώλιο της στρατιωτικής ισχύος, ακόμη κι αν μια κυβέρνηση έχει την υποστήριξη της μοναδικής παγκόσμιας υπερδύναμης, παραμένει ανίσχυρη, αν ο λαός αρνηθεί να αναγνωρίσει την εξουσία της».
Αυτή είναι η αλήθεια, άσχετα αν την ξεχνάμε. Η μία και μοναδική. Πρόκειται για τη θεμέλια λίθο της δημοκρατίας. Απλά δεν βολεύει σε κάποιους, και για αυτό δεν παίρνεται στα σοβαρά. Οι ισχυροί, συνήθως τη καταπνίγουν. Πρόκειται για μια αλήθεια που είδαμε να εφαρμόζεται πριν από 20 χρόνια στην ανατολική Ευρώπη, και που έφερε τη κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή, μπορεί κάλλιστα να σηματοδοτεί μια παρόμοια μοίρα και για την αυτοκρατορία των ΗΠΑ.
S.A.-iHaveNet.com
antinews
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου