1) Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της διάλυσης του κράτους...
 
Το μήνυμα της απόφασης της περασμένης Παρασκευής δεν έγκειται στο λογιστικό άθροισμα, επιμήκυνση συν μείωση του επιτοκίου συν δυνατότητα αγοράς ομολόγων από το ταμείο...
Το μήνυμα είναι πολιτικό και έγκειται στο δεύτερο βήμα μετά την Άνοιξη του 2010 της υπεράσπισης του ευρώ και της έναρξης της σύγκλισης μιας ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης.
Αν και εκκρεμεί η οριστική απόφαση της 25 Μαρτίου, οι γενικές κατευθύνσεις έχουν χαραχτεί. Τηρουμένων των αναλογιών έχει τη σημασία της ναυμαχίας του Ναβαρίνου για το μέλλον του τόπου, καθώς αν ολοκληρωθεί ποτέ η διαδικασία, θα αλλάξει τα πολιτειακά και κυριαρχικά δεδομένα ολόκληρης της Γηραιάς Ήπείρου...
Πάντα σε τέτοιας έκτασης μεταβολές υπάρχουν τριβές και αναστατώσεις. Υπό την έννοια αυτή εξηγούνται οι χαρακτηρισμοί και το προφίλ «δράκουλα» που φιλοτεχνούν τα λαϊκίζοντα μέσα ενημέρωσης και κόμματα στην Ελλάδα για τη Μέρκελ...
Όπως επίσης το αντίστοιχο προφίλ που φιλοτεχνούν τα λαϊκίζοντα έντυπα της Γερμανίας για τους "τεμπέληδες" Έλληνες και λοιπούς νότιους εν γένει...

Τώρα, εκ των υστέρων, έχουμε μια ειδυλλιακή εικόνα για τον αγώνα και τις περιπέτειες της δημιουργίας του ελληνικού εθνικού κράτους την επαύριον της επανάστασης του 1821...
Όσοι όμως έχουν εντρυφήσει βαθύτερα των σχολικών εγχειριδίων στην ιστορία, γνωρίζουν πόσες διαμάχες και προστριβές υπήρξαν κατά τη διαδικασία της εθνικής ολοκλήρωσης...  Όπως π.χ. η άρνηση της Μάνης να απεμπολήσει τα τοπικά κυριαρχικά της δικαιώματα των μπέηδων υπέρ του ελληνικού κράτους... Υπάρχουν πολλές ανάλογες τριβές, αλλά της Μάνης ήταν η πιο έντονη γιατί έφτασε ο Καποδίστριας να κλείσει στη φυλακή τον Πετρόμπεη και οι Μανιάτες να τον δολοφονήσουν στη συνέχεια...
Ο Καποδίστριας, εκτός από άκαμπτος διαπραγματευτής, ήταν και οδοστρωτήρας που ετοίμασε το έδαφος για το ελληνικό κράτος. Η μεγαλύτερη συνεισφορά σε αυτή την προσπάθεια ήταν η δημιουργία σχολείων σε όλη την επικράτεια, σχολείων που έκαναν την ελληνική κυρίαρχη γλώσσα και μπόλιασαν τη νεογεννηιθήσα εθνική συνείδηση...
Τα πράγματα για την Ευρώπη θα πάρουν το δρόμο χωρίς επιστροφή όταν εκτός της οικονομικής σύγκλισης δρομολογηθεί και σύγκλιση της διδακτέας ύλης στα σχολεία. Κάτι που έχει γίνει σε κάποιο στάδιο μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας στο πώς διδάσκεται η ιστορία στα μεταξύ τους σχολεία...
Βέβαια τώρα υπάρχουν και άλλοι ισχυροί δίαυλοι πολιτισμικής αλληλεπίδρασης όπως είναι τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα, η μουσική, ο κινηματογράφος...
Βέβαια το μέγεθος του εγχειρήματος δημιουργεί και άλλου μεγέθους προβλήματα, που δεν είχαν οι διαφορές μεταξύ του μπέηδων του Μοριά και των αρματολών της Ρούμελης...
Οι σημαντικές δυσκολίες  αυτού εγχειρήματος δεν είναι τόσο το λογιστικό πρόβλημα του πως θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα το βουνό των 350 δισ. ευρώ χρέους, αλλά τις διαφορετικές βαθύτερες ψυχικές εγχαράξεις για τον τρόπο που βλέπουν τη ζωή, τον κόσμο και κατά συνέπεια και τα της λογιστικής οι βόρειοι και νότιοι...
Παραδείγματος χάριν...  
Το πρόβλημα με τους Γερμανούς γενικότερα είναι πως αντιλαμβάνονται τη ζωή σαν μια σοβαρή υπόθεση και προσπαθούν να συμπεριφερθούν ανάλογα σοβαρά...
Στον τρόπο ζωής τους ταιριάζει περισσότερο η εξαγνιστική πειθαρχία του προτεσταντισμού και γενικότερα η τελεολογία είτε αυτή έχει τις ρίζες της στο Χέγκελ ή τον θρησκευτικό μεσσιανισμό...
Όπερ, υπάρχει κάποιος απώτερος σκοπός,  είτε πρόκειται για την κατά Χέγκελ πορεία της ύλης προς την αυτογνωσία της, είτε προς την έλευση του Μεσσία, τη Δευτέρα παρουσία, τη βασιλεία των ουρανών κλπ...
Εμείς οι νότιοι έχοντας πιο ισχυρή τη διονυσιακή ρίζα και κάποια ψήγματα του Ζορμπαδικού αρχέτυπου από τη μια πλευρά και του Καραγκιοζικού από την άλλη εκπέμπουμε σε άλλα μήκη κύματος. 
Γενικώς, αντιμετωπίζουμε τη ζωή σαν κακοστημένη φάρσα και της συμπεριφερόμαστε και ανάλογα...  Νομίζω πως μας ταιριάζει περισσότερο ο Αρθούρος  Σοπενχάουερ, όταν λέει πως η αισιοδοξία της νιότης μοιάζει με την ανάβαση στην πλαγιά ενός βουνού κάποιου που δεν γνωρίζει πως μετά την κορυφή στη βάση της άλλης πλαγιάς περιμένει ο θάνατος...
Αυτό που έχει σημασία στο μόρφωμα που έχει δρομολογηθεί είναι να δοθεί η ευκαιρία σε κάθε πλευρά να αναδείξει τις δεξιότητές της. Θα είναι δραματικό π.χ. να αναθέσεις τη διαχείριση της πολυκατοικίας  σε Έλληνα, το εμπόριο σε Γερμανό και το μαγείρεμα σε Άγγλο...
Αν μη τι άλλο προμηνύεται μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια στην ιστορία της ανθρωπότητας και όπως έλεγε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα τότε, καλύτερα από μέσα παρά απ’ έξω...
 
β) Αποχαιρέτα τα χαμηλότερα που περίμενες...
Την ιστορία του Χότζα που πάει στον Κατή να παραπονεθεί για το μικρό του σπίτι, την ξέρετε. Του λέει να βάλει μέσα και τα ζώα (κότες, γουρούνια, άλογα και πρόβατα) μέχρι που δεν χωράει ούτε καρφίτσα και μετά του ζητάει κάθε μέρα να βγάζει από το σπίτι και από ένα... Μέχρι που ο Χότζας ανακαλύπτει πως το σπίτι είναι περισσότερο ευρύχωρο απ’ όσο πίστευε...
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τη χρηματιστηριακή μας αγορά. Το ράλι που ξεκίνησε χθες σαν συνέχεια αυτού που είχε δρομολογηθεί τον Ιανουάριο που πέρασε,  βρίσκεται εγγύτερα της αρχής παρά του τέλους...
Με λίγη χρηματιστηριακή προπαίδεια αυτό είναι εμφανές...
Όπως είναι φυσικό, αυτές που αντιδρούν περισσότερο είναι οι τράπεζες, λόγω επ’ αόριστον προς το παρόν αναβολής οποιασδήποτε πιθανότητες «κουράς» και οι κρατικές εισηγμένες επειδή όλοι μπορούμε να καταλάβουμε πως οι επιταγές της αποκρατικοποίησης είναι ασφυκτικά πλέον ισχυρότερες από τις αντιστάσεις που μπορούν να προβάλουν τα κυκλώματα των πολιτικών και συνδικαλιστών που τις λυμαίνονται...
Αυτό δεν θα γίνει επειδή οι πολιτικοί αποφάσισαν να ενδώσουν σε μια ορθολογική μεταρρύθμιση, αλλά γιατί μεταξύ δυο κακών γι’ αυτούς θα επιλέξουν αυτό που έχει τις μικρότερες συνέπειες για τους ίδιους...
Επιπλέον κρίνεται σαν πολύ θετικό γεγονός πως όσοι αμφισβητούν την άνοδο διαθέτουν καίρια επιχειρήματα. Όταν, θα αρχίσουν να κλονίζονται, ίσως θα πλησιάζει η ώρα να ακτινογραφήσουμε πάλι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της αγοράς...
3) Το βασικό μας πρόβλημα...
Το 2010 που υποτίθεται πως ήταν χρονιά βαριάς κρίσης με πάνω από 200 χιλιάδες νέους ανέργους και τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους να έχουν υποστεί απανωτές οριζόντιες και άδικες μειώσεις μισθών, οι εισαγωγές έφτασαν τα 44,6 δισ. ευρώ και οι εξαγωγές, παρά τη γενναία κατά 10,8% αύξηση, έφτασαν τα 16,2 δισ. ευρώ. 
Το πρόβλημα δεν λύνεται ούτε αν προσθέσουμε και 9,6 δισ. που υπολογίζεται πως εισέρευσαν στη χώρα από τις δαπάνες των ξένων τουριστών.
Το αποτυπώνει άλλωστε ξεκάθαρα και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που καταγράφει πόσα ευρώ εξήλθαν και πόσα εισήλθαν. Το έλλειμμα αυτό το 2010 έφτασε τα 24 δισ. ευρώ.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν κοντά στα 20 δισ. ευρώ που σημαίνει πως αν δεν κάνουμε πλεόνασμα σε δέκα χρόνια θα έχουμε πάλι 200 δισ.  χρέος...
Δεν έχει κανείς τίποτα προσωπικό με τους συμπολίτες μας που εργάζονται στο δημόσιο, αλλά στο βαθμό που το δημόσιο αποτελεί το υπ΄ αριθμόν ένα εμπόδιο για την ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας η μεταρρύθμιση που πρέπει να γίνει τους αφορά...
 
Αλλιώς συνεχίζουμε ομού στο βυθό...
Είτε το θέλουμε είτε όχι, όλα περνάνε από τη διάλυση και επανασύσταση του κράτους σε υγιέστερες βάσεις. Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή...