Αν και η γλώσσα του σώματος μονίμως προδίδει τις θλιβερές προσπάθειες διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από τον κ. Πρωθυπουργό, αυτός συνεχίζει ακάθεκτος και έπειτα από κάθε οδυνηρή ήττα αρνείται ακόμα και τη στοιχειώδη αυτοκριτική.
Πριν δύο μόλις μήνες η κυβέρνηση επαίρονταν ότι στη σύνοδο της 25ης Μαρτίου το ελληνικό ζήτημα θα λυθεί διά παντός μέσω μιας λύσης – πακέτο. Οι παπαγάλοι μάλιστα διέρρεαν, ότι ο κ. Παπανδρέου θα έθετε βέτο προκειμένου να αποτρέψει καταστροφικές για τη χώρα μας εξελίξεις, όπως η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, η αναδιάρθρωση (λέγε με πτώχευση) ή οι δυσβάσταχτοι όροι του συμφώνου για το ευρώ.
Αμέσως μετά τη λήξη της συνόδου, εμφανώς απογοητευμένος, ο κ Παπανδρέου δήλωσε ότι τα αποτελέσματα ήταν θετικά, καθώς η Ελλάδα έχει πλέον κερδίσει το σεβασμό των εταίρων της για τις προσπάθειες που καταβάλλει. Συμπερασματικά:
Κέρδη διαπραγμάτευσης:
- Ο σεβασμός των Ευρωπαίων
Ζημίες διαπραγμάτευσης:
- Οριστικοποίηση της εκποίησης
- Βέβαιη πτώχευση
- Υποτέλεια μέσω του συμφώνου
Ας εξετάσουμε διεξοδικότερα πόσο δυσμενής υπήρξε για τα εθνικά μας συμφέροντα η τελευταία σύνοδος κορυφής:
Εκποίηση δημόσιας περιουσίας
Καθώς στο υπουργείο οικονομικών έβλεπαν τα έσοδα να καταρρέουν και μαζί τους να γκρεμίζεται η πολιτική του μνημονίου, αναζητούσαν εναγωνίως μία διέξοδο. Το σχέδιό τους περιελάμβανε τρεις πτυχές:
1. Επιμήκυνση της αποπληρωμής των 110 δις
2. Μείωση του επιτοκίου
3. Επαναγορά ομολόγων με έκπτωση (30 – 35%) από τη δευτερογενή αγορά με χρηματοδότηση από το EFSF
Αφού πέτυχαν χάρη στην Ιρλανδία να εξασφαλίσουν μια διαπραγμάτευση (τον Ιούνιο και βλέπουμε) για τις δύο πρώτες, τελικά σκόνταψαν στην τρίτη, την οποία μάλιστα είχαν πολυδιαφημίσει και σχεδόν προεξοφλήσει. Οι εταίροι μας είχαν όμως εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και ούτε λίγο ούτε πολύ απαίτησαν η επαναγορά να γίνει με ελληνικά κεφάλαια τα οποία θα προέκυπταν από εκποίηση δημόσιας περιουσίας.
Αξίζει να αναφερθεί μια πολύ σημαντική δήλωση του κ. Παπανδρέου, σύμφωνα με την οποία η τυχόν αναδιάρθρωση του χρέους θα επέφερε την οριστική κατάρρευση του δοκιμαζόμενου εγχώριου τραπεζικού συστήματος.
Ενώ λοιπόν εδώ και μήνες όλοι πιέζουν την κυβέρνηση να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση, το οικονομικό επιτελείο ξορκίζει το κακό και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο με κάθε μέσο. Ακόμα και αν πρέπει να πουλήσει κάθε σπιθαμή γης του δημοσίου. Αφού λοιπόν απέτυχαν να υλοποιήσουν το σχέδιό τους με κοινοτικά χρήματα, έβαλαν μπρος την εκποίηση, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα αναβάλλουν την αναδιάρθρωση και τη συνεπακόλουθη κατάρρευση των τραπεζών, μέσω ενός ουτοπικού σχεδίου που ήδη μυρίζει φιάσκο και μίζες.
Βέβαιη πτώχευση
Με το χρέος να καλπάζει προς τα 400 δις, την ύφεση να θεριεύει και τα έσοδα να καταρρέουν, ακόμα και η αποτρόπαιη εκποίηση της περιουσίας μας δεν είναι παρά ασπιρίνη, πράγμα που αντιλαμβάνονται πλήρως οι δανειστές μας και πλέον η ελεγχόμενη πτώχευση μέσω αναδιάρθρωσης του χρέους έχει κλειδώσει. Αναμένεται μόνο ο χρόνος υλοποίησης. Η σύνοδος κορυφής έδωσε μια οριστική κλοτσιά στις ελληνικές αιτιάσεις και αρνήθηκε να προσφέρει κάποια ουσιαστική βοήθεια για την αποτροπή της αναδιάρθρωσης (π.χ. ευρωομόλογο, διακρατικό δάνειο, παραγωγικές επενδύσεις, αναδιάρθρωση τραπεζικού συστήματος κ.λπ.). Αν αυτό συνδυαστεί με τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Παπανδρέου που αναφέραμε παραπάνω, έχουμε μια ατομική βόμβα στο βρακί μας, έτοιμη να εκραγεί.
Υποτέλεια μέσω του συμφώνου
Εδώ κρύβεται η μεγαλύτερη παγίδα των Γερμανών (και είναι κάτι που πρέπει να εξεταστεί πολύ σοβαρά από τον κ. Σαμαρά και το επιτελείο του).
Κατ’ αρχήν οι Γερμανοί εμφανίσθηκαν σφόδρα επιφυλακτικοί και προσέφεραν ψίχουλα σε σχέση με τις ανάγκες του νότου. Αυτά τα ψίχουλα θα είναι διαθέσιμα (κατά το μεγαλύτερο μέρος τους σε εγγυήσεις) στα μέσα του 2013.
Αν εξετάσει κανείς τις λεπτομέρειες σε βάθος, μπορεί να συμπεράνει ότι οι Γερμανοί ουσιαστικά προτρέπουν τις προβληματικές χώρες να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη, προκειμένου να μην περιέλθουν σε καθεστώς υποτέλειας.
Ένας από τους ειδεχθέστερους όρους του συμφώνου, πέρα από την Βιετναμοποίηση των συνθηκών εργασίας και ασφάλισης, είναι η αυστηρή επιτήρηση των χωρών που θα προσφεύγουν σε αυτόν (φωτογραφίζει Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία). Όσο οι χώρες αυτές εξαρτώνται από το ESM για τις δανειακές τους ανάγκες και για όσο διάστημα το χρέος τους υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ, οι προϋπολογισμοί τους θα συντάσσονται από τις Βρυξέλλες και οι δόσεις των δανείων θα εκταμιεύονται έπειτα από συμφωνία όλων των υπόλοιπων κρατών.
Υποθετικό σενάριο
Αν τελικά το δημοσιονομικό πρόγραμμα της χώρας μας στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και αν γυρίσουμε σε μια τρελή ανάπτυξη και αν επιτύχουμε πλεονάσματα, ίσως να πετύχουμε σε μερικά χρόνια ένα ΑΕΠ της τάξης των 300 δις. Στην περίπτωση αυτή, το χρέος μας ίσως να έχει μειωθεί στο 100% του ΑΕΠ (από 160% που είναι οι εκτιμήσεις). Αυτό θα σημαίνει ότι η χώρα μας θα βρίσκεται σε μόνιμη επιτήρηση. Οι Ευρωπαίοι θα αποφασίζουν για τις δαπάνες σε άμυνα, υγεία, παιδεία κ.λπ. και θα συναποφασίζουν με δικαίωμα βέτο για τις εκταμιεύσεις των δόσεων. Με δεδομένο ότι χώρες όπως η Τουρκία, η ΠΓΔΜ και η Αλβανία βρίσκονται στον προθάλαμο της Ε.Ε., είναι πολύ πιθανό σενάριο, σε δέκα χρόνια ένας Σκοπιανός πρωθυπουργός να εκβιάζει με βέτο την οικονομική αυθυπαρξία της χώρας μας ή ένας αντίστοιχος Τούρκος να αποφασίζει για τις αμυντικές μας δαπάνες.
Είναι φανερό ότι το παιχνίδι έχει χοντρύνει πολύ και ότι η αδαής κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά. Ο κ. Παπανδρέου φάνηκε για μια ακόμη φορά κατώτερος των περιστάσεων και παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς του, παρέδωσε αμαχητί τη χώρα στις ορέξεις των Γερμανών, προκειμένου να παρατείνει λίγο ακόμα τη γλυκιά εξουσία του.
Θα θέλαμε μόνο να θυμίσουμε στον κ. Πρωθυπουργό, την ιστορική φράση του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου:
‘’Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα’’.
Εσείς, κ, Παπανδρέου;
Κακοφωνίξ
antinews
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου