«Συναίνεση»; Δώσαμε- δώσαμε...

του Δημήτρη Μυ

Η μόνη, ίσως, διαφορά από τον περασμένο Δεκέμβρη (14/12/2010) και τις τότε  εκκλήσεις του πρωθυπουργού στα κόμματα της αντιπολίτευσης για συναίνεση είναι η επιτάχυνση που έχει προσλάβει η ταχύτητα της πορείας της χώρας προς την καταστροφή. Πρόκειται για μια πορεία που χαράχτηκε από τις πολιτικές επιλογές και αποφάσεις της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου...

Το αίτημα του Γ. Παπανδρέου, ανακυκλώνεται υπογραμμίζοντας το φαύλο κύκλο των αποτυχημένων επιλογών και το πολιτικό του αδιέξοδο. Γι αυτό εξακολουθεί να  αναζητά συνενόχους.
Το αδιέξοδο της κυβέρνησης, με πιο απλά λόγια, συνοψίζεται ως εξής: Ολοκληρώθηκε η δυνατότητα προβολής των πολιτικών του μνημονίου ως η μόνη σωτήρια διέξοδος για τη χώρα και τον λαό της. Ολοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι οι εν λόγω πολιτικές εξυπηρετούν απόλυτα τις αγορές (πιστωτές και λοιπά χρηματοπιστωτικά λαμόγια) βυθίζοντας στο χάος την οικονομία της χώρας και τους εργαζόμενους. Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών είναι ορατά καθημερινά:
Δείκτες ανεργίας
Μειώσεις αποδοχών (μισθών, συντάξεων)
Άγρια φορολόγηση  (μισθωτών, συνταξιούχων)
Πτώση του ΑΕΠ
Αύξηση (παρ όλη τη φοροεπιδρομή) του χρέους
Η χώρα έρμαιο των παιχνιδιών των τοκογλυφικών μηχανισμών ( δες τη χτεσινή υποβάθμιση της πιστοληπτικής δυνατότητας της χώρας κατά 3 βαθμίδες από τη Moody's

Τα παραπάνω, μαζί με την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας και τη μεθόδευση για το ξεπούλημα πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας μέσω της δανειακής σύμβασης που έχει υπογράψει η κυβέρνηση, αποτελούν τα χειροπιαστά αποτελέσματα της πολιτικής του Γ. Παπανδρέου. Πρόκειται για τα αποτελέσματα των πολιτικών του επιλογών, τις οποίες επέβαλε δια πυρός και σιδήρου, αγνοώντας τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και την κοινωνία γενικότερα...
Σήμερα ζητά συναίνεση. Για ποιο  πράγμα

το ποντίκι