Μερικές στιγμές τη στιγμή της κρίσης…

Είναι βέβαιο ότι κάποια απλά μέτρα και αποφάσεις, αν προτείνονταν κι εφαρμόζονταν από την πολιτική ηγεσία, θα οδηγούσαν σε αποσυμπίεση της κοινωνικής έντασης, αφού θα έδειχναν ότι εξακολουθούν να υφίστανται οι δεσμοί μεταξύ πολιτικών και πολιτών της χώρας. Ανεξαρτήτως του όποιου δημοσιονομικού οφέλους αυτών, είναι βέβαιο ότι η σημειολογία τους  θα βοηθούσε τον κάθε έναν πολίτη ξεχωριστά, να αντιληφθεί ότι δεν είναι ένα «πειραματόζωο» εφαρμογής αποτυχημένων τροϊκανικών συνταγών, αλλά και ότι οι πολιτικοί συμπάσχουν στο πλευρό του, χωρίς να αποτελούν μια ξεκομμένη ελίτ. Τέτοια θα μπορούσαν να είναι:

1) Πλήρης κατάργηση της παροχής δημοσίων αυτοκινήτων σε κάθε λογής παρασυμβούλους και δήθεν ανώτατους δημόσιους υπαλλήλους, που δε χρησιμεύουν σε τίποτα, παρά μόνο για να «κάνουν τα οικογενειακά ψώνια» 

2) Κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων και κάθε λογής αντίστοιχων παροχών, κανένας δεν πιέζει κανέναν να γίνει βουλευτής! Όποιος το επιθυμεί να προσφέρει στην Πατρίδα μπορεί να το κάνει χρησιμοποιώντας την παχυλή βουλευτική αποζημίωση!

3) Ριζική μείωση του αριθμού συμβούλων και παρασυμβούλων των υπουργών, υφυπουργών κλπ., οι οποίοι στη ριζική πλειοψηφία τους αποτελούν αποτυχημένους πολιτευτές και καταλήγουν, αντί να παράγουν έργο, να πίνουν καφέδες στα κομματικά και υπουργικά γραφεία

4)  Κατάργηση ανύπαρκτων Ινστιτούτων και ΜΚΟ, όταν δεν παράγουν έργο, αλλά αποτελούν καταφύγια εξυπηρέτησης εκλογικής πελατείας

5) Κατάργηση των αποσπάσεων και μετατάξεων  δημοσίων υπαλλήλων, πέρα ενός ελάχιστου, λειτουργικού αριθμού: φθάνει πια η κατάντια οι δάσκαλοι και οι νοσηλευτές να υπηρετούν στα Υπουργεία (και οι αίθουσες διδασκαλίας και τα νοσοκομεία να μένουν με τεράστια υπηρεσιακά κενά)

6) Δραστική μείωση του αριθμού της αστυνομικής προστασίας σε βουλευτές, υπουργούς και κάθε λογής «απίστευτους»: αφού εκλέγονται από το λαό, χωρίς καμμία ενεργή τρομοκρατική ομάδα στην Ελλάδα, τι φοβούνται; Η Αστυνομία δίπλα στον πολίτη και όχι σε ρόλο «μπάτλερ»!

7) Κατάργηση της κομματικής χρηματοδότησης, όχι σε άλλες στρατιές αργόμισθων μισθοσυντήρητων

8) Θέσπιση ηλεκτρονικών μεθόδων αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής: φθάνει πια το περίφημο 4-4-2, με επίορκους εφοριακούς, με κατάληξη να την πληρώνουν πάντα οι «ξεζουμισμένοι» μισθωτοί φορολογούμενοι

9) Μείωση των διαφόρων βουλευτικών αποζημιώσεων και μισθών, σε ποσοστά αντίστοιχα με αυτά των άλλων μισθωτών- γιατί οι μισθοί και οι συντάξεις να έχουν μειωθεί (σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας ) κατά 60-70% και οι αντίστοιχες βουλευτικές κατά 5-10%;

10) Έλεγχος των τραπεζών με δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο:βέβαια να στηρίζονται, αλλά να τροφοδοτούν την αγορά –που έχει στερέψει- αποτελεσματικά, χωρίς να ενδιαφέρονται μόνο για το πως δεν θα κρατικοποιηθούν και θα παραμείνουν στα χέρια των ιδιοκτητών τους. Όταν ο πολίτης δεν έχει να πληρώσει τα χρέη του στο κράτος, η περιουσία του δε δημεύεται;

11) Ανακήρυξη επιτέλους της Ελληνικής ΑΟΖ: θα υπάρξουν τεράστια οφέλη , οικονομικά και πολιτικά για την πατρίδα μας- άλλωστε, δε χρειάζεται να «ανακαλύψουμε τον τροχό»: ας αντιγράψουμε απλά το παράδειγμα των Κυπρίων αδελφών μας.

Οι καιροί είναι πιο κρίσιμοι από ποτέ.

Το Έθνος μας κινδυνεύει από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.

Η ελαφρότητα και τα πολιτικά παιγνίδια φθάνουν.

Καιρός για τιμιότητα, σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Μανόλης Καλαμπόκας

Ιατρός

Διοικητικός Σύμβουλος Οργανισμού

Πολιτισμού  Αθλητισμού και Νεολαίας (Ο.Π.Α.Ν.)

Δήμου Αθηναίων