ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΒΔΑΛΑΣ-Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΟΜΑΔΑ

Καλησπέρα σας καλοί μου φίλοι,η σημερινή μας ιστορία αφορά έναν ακόμα πολύ γνωστό μου παίκτη,το ξέρω δεν θα είμαι αντικειμενικός,εάν θέλετε αντικειμενικές γνώμες υπάρχουν πολλά σάϊτ ειδικών του αθλήματος που μπορείτε να επισκέπτεσθε και να ενημερώνεστε πολύ καλύτερα,αλλά και πιο έγκυρα.Από μένα θα διαβάσετε διαφορετικά πράγματα που βγαίνουν από την ψυχή μου,είναι βιώματα δικά μου,είναι στιγμές που μου έχει δώσει αυτό το πολύ ωραίο άθλημα,είναι στιγμές που μου έχουν δώσει αυτά τα παιδιά που δεν μπορώ να τις ξεχάσω και το μόνο που κάνω είναι να σας τους ξαναθυμίσω,να τους ξαναφέρω για λίγο στο προσκήνιο.Στον Αβδάλα λοιπόν,κατ'αρχήν ο Δημήτρης είναι από το χωριό μου,το Αριοχώρι Μεσσηνίας,αυτό εγώ όμως το έμαθα πολύ αργότερα,είχε ήδη να γίνεται γνωστός απο τον τοπικό τύπο,όταν τον είχαν αποκαλέσει,ο παίκτης ομάδα.Αυτό το είχα διαβάσει στα ψιλά των αθλητικών εφημερίδων της εποχής,ότι υπάρχει ένας Καλαματιανός πιτσιρικάς που βάζει 30 πόντους,παίρνει 15 ριμπάουντ,κάνει τουλάχιστον 5 τάπες ανά αγώνα και παίζει φοβερή άμυνα.Ένα πάσχα που είχα κατέβει στο χωριό μου,είχα πάει στην πλατεία να συναντήσω τους φίλους μου και εκεί βλέπω δύο δίμετρους τύπους να παίζουν μπάλλα με τους υπόλοιπους.Μόλις ρώτησα ποια είναι τα παιδιά ήρθε ο Δημήτρης και συστήθηκε,είμαι ανηψιός του Μίμη του Κοντόπουλου,Αβδάλα Δημήτρη με λένε.Τι να σας πω γι'αυτόν το τύπο,για το μπάσκετ θα σας πω σε λίγο,σαν άνθρωπος από τις πιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες που έχω γνωρίσει,φοβερός χαρακτήρας,καλόψυχος,ευγενικός,ισοροπημένος,ένας ωραίος άνθρωπος.Εκείνη την χρονιά τον αγόρασε ο 'Αρης Θεσσαλονίκης,δεν έπαιξε όμως σ'αυτόν γιατί δόθηκε στον Σπόρτινγκ σαν ανταλλαγή για να πάει στον Άρη ο Ντίνος Αγγελίδης.Στον Σπόρτινγκ λοιπόν ο Δημήτρης έπαιξε το μπάσκετ της ζωής του,αυτή η ψυχάρα δέχτηκε κατ'αρχήν ν'αλλάξει θέση και από τριάρι που ήταν με μόλις 2,02 ύψος,έπαιξε σέντερ συναγωνιζόμενος τους Αμερικάνους,αλλά και τους Έλληνες με ύψη που ξεπέρναγαν τα 2,10.Για να μπορέσει ν'ανταπεξέλθει,άλλαξε το σώμα του,έκανε πολλά βάρη,σαν τριάρι έκανε άλλη γυμναστική,έδεσε πάρα πολύ και το μόνο που κράτησε ήταν το φοβερό σουτ που είχε από μέση και μακρινή απόσταση.Τον είδα παιδιά σε πολλά ματς,ήταν συγκινητικός ο τρόπος που έπαιζε ο Μήτσος,σκύλιαζε στην άμυνα,πρώτος στο ριμπάουντ,τρέιλερ στον αιφνιδιασμό,τρίποντα,τάπες,με πολύ μικρή βοήθεια κάτω από τη ρακέτα γιατί ο Σπόρτινγκ σαν μικρή ομάδα προσπαθούσε να πάρει ξένους με έφεση στο σκοράρισμα.'Εχω δει τον Αβδάλα να κερδίζει μόνος την ομάδα μου τον ΠΑΟΚ και γω να μην ξέρω τι να κάνω,να κλάψω ή να δώσω συγχαρητήρια στον Δημήτρη μιας και ήξερε ότι τον έβλεπα από τη εξέδρα.Σταμάτησε σε μικρή ηλικία το μπάσκετ λόγω προβλημάτων στα πόδια του,πιστεύω εάν έπαιζε στην θέση του το παιδί δεν θα είχε τέτοια προβλήματα,αλλά έτσι είναι παιδιά,αν ο Δημήτρης ήταν στον Παναθηναϊκό θα έριχνε τρίποντα σαν τον Αλβέρτη από τις γωνίες,δεν θα καθόταν να τρώει το ξύλο από τα τέρατα,τέλος πάντων δεν θέλω να γίνω κακός.........Δημήτρη θα τα πούμε τον Αύγουστο

Υ.Γ Ο άλλος δίμετρος ήταν ο αδερφός του Δημήτρη........