ΤΣΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ-ΤΕΤΟΙΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΙΑ

Καλησπέρα σας καλοί μου φίλοι,ήμουν 17 ετών,είχα πάει για μπάσκετ στο Ι.Α(λύκειο στο Περιστέρι),στη μία μπασκέτα ρίχναμε σουτάκια εμείς και στην άλλη ήταν τα παιδιά του Γ.Σ.Π που περίμεναν να ξεκινήσει η προπόνησή τους κάνοντας σουτ και πλάκες μεταξύ τους.Κάποια στιγμή κοίταζα ένα ψηλό ξανθό παιδί που κάρφωνε με επιτόπιο όπως ήθελε.Με το αριστερό,με το δεξί,με το κεφάλι,με το πόδι,ανάποδα και όλα αυτά τα έκανε με απόλυτη φυσικότητα,χωρίς να δώσει ιδιαίτερη δύναμη στο άλμα του.Εμείς έχουμε σταματήσει και απολαμβάνουμε το θέαμα μέχρι που κάποια στιγμή με πλησιάζει ένας πιτσιρίκος που λίγο πιο πριν με είχε ρωτήσει εάν μπορεί να κάνει κι'αυτός κάποια σουτ μαζί μας και μου λέει,τον ξέρεις αυτόν εκεί που καρφώνει;Του λέω φυσικά όχι και ο πιτσιρικάς μου απαντάει,τον λένε ΝΙΚΟ ΤΣΑΓΚΟΠΟΥΛΟ και είναι αδερφός μου,θες να τον γνωρίσεις;Κάπως έτσι γνώρισα από κοντά αυτόν τον παικταρά,αυτό το πιστό σκυλί του Γ.Σ.Π,αυτόν τον γίγαντα που με μόλις 2,02 ύψος κόντραρε στα ίσα τους αντίπαλους ψηλούς και ήταν η κολόνα που στηριζότανε αυτή η πολύ καλη ομάδα του Περιστερίου.Μπορεί τ'αστέρια της ομάδας να ήταν ο Πεδουλάκης,όταν έφυγε αυτός ο Κορωνιός,ο Κασουρίδης,ο Μυλωνάς,αλλά ο Νίκος ήταν η δύναμη,η απλότητα,ο συμπαίκτης ,ο φίλος,η ουσία,τα ριμπάουντ,η πρώτη πάσα,η καρδιά μιας πολύ μεγάλης ομάδας με πολύ λίγα μέσα αλλά με πολύ ταλέντο που τάραξε τα νερά του Ελληνικού μπάσκετ.Νίκο σ'ευχαριστώ για τις πολύ συγκινητικές στιγμές που μας χάρισες ήταν μία εποχή πολύ γεμάτη για μένα και ήσουν ένας από τους ήρωές μου....