Όλοι θυμόμαστε τον μαχητικό «κονφερασιέ» (όπως τον αποκαλούσαν οι «εχθροί» του ) Γ. Τράγκα, να σηκώνει το λάβαρο της αντιμνημονιακής θέσης και να ηγείται στρατιάς ταξιτζήδων (κιτρινιάρηδες τους αποκαλούσε) οι οποίοι με το μέσο που διαθέτουν, γίνονταν και γίνονται, εκόντες άκοντες, κήρυκες του φλογερού του λόγου.
Για 4 χρόνια (και παραπάνω) τα ελληνικά πρωινά γέμιζαν με λόγο αντιμνημονιακό, λόγο επενδεδυμένο με αναπαραγωγές αποσπασμάτων του The Shock Doctrine (Το Δόγμα του Σοκ) , το οποίο το είχε φρεσκοδιαβασμένο ο εκφωνητής και το είχε καταστήσει εργαλείο αφύπνισης. Το απαραίτητο μελό έμπαινε σε καίρια σημεία, με ειδικά τονισμένο λόγο και κατάλληλο μουσικό χαλί, για την απογοήτευση που του επιφύλασσε ο φίλος του Σαμαράς, ο διάδοχος του αμερικανόθερεφτου αρμοστή του τόπου, ΓΑΠ.
Λόγια παχιά, βασισμένα σε αλήθειες, περί ύπατης αρμοστείας, περί Μέρκελ και Σόιμπλε, για τους ξένους και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Ήταν η εποχή που το «μαγαζί» ντελαλούσε την πραμάτεια του και μάζευε πελάτες. Και μάζεψε. Και πελάτες και χορηγούς.
«Ανοίξτε τα ραδιοφωνάκια, σήμερα θα σας πω πολλά…» ή «…κρατήστε σημειώσεις γιατί σήμερα θα σας πω πολλά…». Και άνοιγαν τα ραδιοφωνάκια, με πάθος μαζοχιστή, οι τελικοί καταναλωτές.
Το προϊόν πουλούσε καλά. Είχε και την αβάντα των βαρβάρων των μνημονιακών κυβερνήσεων της εξαθλίωσης και της καταστροφής. Παρηγοριά και εκτόνωση ζητούσε ο –ακόμα αμίλητος και συναινετικός στο θάνατο του- ακροατής. Άκουγε τον Τράγκα να εξαπολύει βέλη με οικεία γλώσσα, ως επί το πλείστον (ψευτο-)αγοραία, καθότι «είμαι και από το Μεταξουργείο», λες και στην Κυψέλη μιλάνε άλλη διάλεκτο και ένιωθε μία εσωτερική ανακούφιση για την ασφαλή επανάσταση που έκανε μέσα του.
Το προϊόν πουλούσε καλά. Είχε και την αβάντα των βαρβάρων των μνημονιακών κυβερνήσεων της εξαθλίωσης και της καταστροφής. Παρηγοριά και εκτόνωση ζητούσε ο –ακόμα αμίλητος και συναινετικός στο θάνατο του- ακροατής. Άκουγε τον Τράγκα να εξαπολύει βέλη με οικεία γλώσσα, ως επί το πλείστον (ψευτο-)αγοραία, καθότι «είμαι και από το Μεταξουργείο», λες και στην Κυψέλη μιλάνε άλλη διάλεκτο και ένιωθε μία εσωτερική ανακούφιση για την ασφαλή επανάσταση που έκανε μέσα του.
Πρόστιμα από ΕΣΡ έπεσαν, αλλά μάλλον αποτελούσαν μέρος του επενδεδυμένου κεφαλαίου αφού τα προσποριζόμενα οφέλη, τόσο για τον ίδιο όσο και για τον σταθμό, ήταν πολλαπλάσια. Έτσι συνέχιζε ο παραγωγός τη δουλειά του, ανενόχλητος και με σταθερή ποιότητα προϊόντος.
Όταν κρίθηκε πως το μοσχοπουλημένο προϊόν, άρχισε να γίνεται ενοχλητικό για την κυβέρνηση, αποφασίστηκε να μπει ένα τέλος και μάλιστα με τρόπο που να προσποριστεί η κυβέρνηση την πελατεία που είχε μαζέψει ο παραγωγός, τα προηγούμενα χρόνια. ‘Ετσι τον Μάιο του 2014, το σκληρό σύστημα πέρασε στην αντεπίθεση με προειδοποιητικά πυρά την άσκηση ποινικής δίωξης για ανακριβές πόθεν έσχες του παραγωγού.
Μπήκε (κοινή συναινέσει) έτσι ένα χαλινάρι στον έως τότε, «ανεξάρτητο και αδέκαστο» Γ. Τράγκα. Ένα χαλινάρι το οποίο ήταν ήδη έτοιμο αρκετό καιρό πριν (αφού και ο ίδιος έχει αναφέρει πολλές φορές για τους επανειλημμένους ελέγχους τους οποίους έχει υποστεί) αλλά ήταν καιρός να χρησιμοποιηθεί, με περισσή δεξιοτεχνία. Ειδικά εφόσον θα μπορούσε να γίνει το προκάλυμμα μίας συνδιαλλαγής, κάτω από το τραπέζι, με οφέλη και για την κυβέρνηση που έβλεπε τις εκλογές να έρχονται αλλά και για τον παραγωγό που είχε τη λερωμένη φωλιά. Δεν είναι και λίγο ούτε και ανώφελο, να επιτύχεις προνομιακή συμφωνία με την εξουσία.
Διαβάστε περισότερα στο jungle-report.blogspot.gr