Του Θύμιου Πατρινού
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει αποδεχθεί πλήρως και αδιαμαρτύρητα την παραγωγική λουμπενοποίηση της χώρας και τη μισθολογική ασιατοποίηση των εργαζομένων. Αυτό προέκυπτε ευθέως από το αναπτυξιακό πρόγραμμα που παρουσίασε πρόσφατα και που ακόμα ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ Θ. Φέσσας είπε κομψά στη γενική συνέλευση ότι χρειάζεται διορθώσεις και συμπληρώσεις. Αυτά τα ξέραμε και αν κάναμε την διαίρεση των 54,5 δισ. ευρώ που προβλέπει ο πρωθυπουργός ότι θα επενδυθούν έως το 2020 με τις 770.000 νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν, προκύπτει επενδυτικό κόστος ανά θέση εργασίας 70.779 ευρώ. Εννοείται ότι μια τέτοια θέση για να βγάλει τα λεφτά της η επένδυση προϋποθέτει μισθό ίσως και κάτω από τα 300 ευρώ το μήνα, γι΄ αυτό και κάναμε λόγο όχι για θέσεις εργασίας, αλλά για θέσεις δουλείας…
Τώρα όμως ήρθε η μελέτη της Ernst & Young για τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις που έγιναν το 2013 στην Ευρώπη ύψους 223 δισ. ευρώ, οι οποίες δημιούργησαν 163.000 θέσεις εργασίας. Αν κάνουμε την ίδια πράξη, δηλαδή διαιρέσουμε το ύψος των επενδύσεων με τις θέσεις εργασίας, τότε βγάζουμε πως το επενδυτικό κόστος ανά θέση εργασίας είναι στην Ευρώπη 1.368.098 ευρώ! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι επενδύουν στην τεχνολογία και φτιάχνουν ακριβές δουλειές, ενώ ο κ. Σαμαράς οραματίζεται επενδύσεις εντάσεως εργασίας, δηλαδή χαμηλής παραγωγικότητας και προστιθέμενης αξίας. Δηλαδή καταδικάζει τη χώρα σε ασιατοποίηση και στην οριστική εξορία των 50.000 μεταπτυχιακών που μετανάστευσαν. Άρα, εκτελεί την προοπτική και το μέλλον της Ελλάδας.
Τους παραπάνω συλλογισμούς και πράξεις προκάλεσε σχετική ερώτηση στη Βουλή του ανεξάρτητου βουλευτή Μίμη Ανδρουλάκη, που μάλλον πέταξε την μπάλα στις κερκίδες, κάνοντας προσομοίωση στην ελληνική περίπτωση τα ευρωπαϊκά νούμερα: «Τηρουμένων των αναλογιών μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θα χρειαστεί ένα ποσό της τάξης του 1.1 τρις ευρώ για να πραγματωθεί το πυροτέχνημα του Πρωθυπουργού για 790.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020, κάτι που είναι εντελώς απίθανο…»
Τους παραπάνω συλλογισμούς και πράξεις προκάλεσε σχετική ερώτηση στη Βουλή του ανεξάρτητου βουλευτή Μίμη Ανδρουλάκη, που μάλλον πέταξε την μπάλα στις κερκίδες, κάνοντας προσομοίωση στην ελληνική περίπτωση τα ευρωπαϊκά νούμερα: «Τηρουμένων των αναλογιών μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θα χρειαστεί ένα ποσό της τάξης του 1.1 τρις ευρώ για να πραγματωθεί το πυροτέχνημα του Πρωθυπουργού για 790.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020, κάτι που είναι εντελώς απίθανο…»
Αναλυτικά η ερώτηση του Μίμη Ανδρουλάκη έχει ως εξής: «Η πραγματική πολιτική παραμερίζει τις ανούσιες μετεκλογικές αψιμαχίες και επιστρέφει με το αδυσώπητο πρόσωπο της ανεργίας με μια είδηση έκπληξη: Η μελέτη της Ernst & Young αποκαλύπτει ότι μέσα στο 2013 έγιναν Άμεσες Ξένες Επενδύσεις στην Ευρώπη ύψους 223 δις ευρώ και δημιούργησαν 163.000 θέσεις εργασίας. Τηρουμένων των αναλογιών μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θα χρειαστεί ένα ποσό της τάξης του 1.1 τρις ευρώ για να πραγματωθεί το πυροτέχνημα του Πρωθυπουργού για 790.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020, κάτι που είναι εντελώς απίθανο αν στηριχτεί μονοσήμαντα στην είσοδο του ξένου κεφαλαίου που ειδικά στη χώρα μας έχει βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά χαρακτηριστικά και συνήθως τοποθετείται εκτός παραγωγικής διαδικασίας.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
-Θα καταθέσει άμεσα στη Βουλή την ξαναμαγειρεμένη περιγραφική μελέτη της McKinsey που εμφάνισε προεκλογικά ώστε να συζητηθούν οι προοπτικές της απασχόλησης με ρεαλιστικά στοιχεία σε συνδυασμό με τρία επίκαιρα ζητήματα: Εθνική διαπραγματευτική ατζέντα για τη μείωση του χρέους· Νέες μη συμβατικές μορφές ρευστότητας από ΕΚΤ· Αναθεώρηση του Μεσοπρόθεσμου για τήρηση εξωπραγματικών και ασύμφορων πρωτογενών πλεονασμάτων στο 4,5% του ΑΕΠ;
-Θα προχωρήσει μ’ ένα Εθνικό Σχέδιο και μια “έξυπνη” συντονιστική ομάδα στην ευθυγράμμιση των κινήτρων μεταξύ ΤΧΣ - τραπεζικού συστήματος, ΕΣΠΑ, Επενδυτικού Ταμείου, Επενδυτικού Νόμου, δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων για την ανασυγκρότηση κλάδων και εταιριών της ελληνικής οικονομίας με σκοπό τη μέγιστη δυνατή αύξηση της βιώσιμης απασχόλησης;»
koutipandoras.gr