Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Μια τελευταία «ζαριά» πριν τον όλεθρο: Κυβέρνηση με Σαμαρά, Βενιζέλο και Τσίπρα μαζί!


ΕκτύπωσηΑποστολήΜέγεθος κειμένου  

Νομίζεις ότι η είδηση της εβδομάδας είναι η απόσυρση της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό σχήμα;

 Η πρωτόγνωρη σύμπραξη δύο κομμάτων, που είχαμε συνηθίσει να πιστεύουμε πως έχουν εκ διαμέτρου αντίθετη ιδεολογία, σε έναν πρωτόγνωρο συνασπισμό εξουσίας; Η σύμπλευση Σαμαρά - Βενιζέλου για το καλό της χώρας, όπως ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός;

Σκέψου ξανά... Δεν έχει σημασία ποιος είναι στην κυβέρνηση... Αν λέγεται Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσίπρας ή Κουβέλης... Δεν είναι ζήτημα προσώπων αυτή τη στιγμή... Η χώρα έχει μπει σε μια μη αναστρέψιμη τροχιά. Το έλλειμμα μειώνεται, αλλά παραμένει στην περιοχή του ενός δισ. ευρώ, τουλάχιστον για το α' πεντάμηνο του 2013. Απομακρύνεται, συνεπώς, ο στόχος της δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος, η επίτευξη του οποίου θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο, ώστε η κυβέρνηση να αξιώσει συγκεκριμένες ελαφρύνσεις στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.

Σε αυτό το πλαίσιο, εάν πραγματικά θέλουμε να αναζητήσουμε την είδηση της εβδομάδας, κι ας πέρασε στα «ψιλά», είναι αυτή που έδωσε την περασμένη Τρίτη, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, ο εντεταλμένος σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ, κ. Ανδρέας Ταπραντζής. Ούτε λίγο ούτε πολύ, απαντώντας στις αιτιάσεις περί ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, παραδέχθηκε: «Για να έχουμε αποκρατικοποιήσεις, πρέπει εμείς μεν να πουλάμε, αλλά να υπάρχουν και αυτοί που ενδιαφέρονται να αγοράσουν. Αυτό είναι το πρόβλημα στη χώρα σήμερα. Υπάρχει αδυναμία προσέλκυσης αγοραστών, παρά τα περί ξεπουλήματος. Αν είχαμε ξεπούλημα, θα είχαμε και ουρές αγοραστών. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ουρές αγοραστών δεν έχουμε».

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Όταν οι δανειστές διαπιστώσουν ότι το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων βρίσκεται σε βαλτωμένα νερά, δεν θα έχουν άλλη επιλογή, από το να ζητήσουν νέα, ακόμα πιο άγρια από τα ήδη ληφθέντα, μέτρα. Τότε πια, υπό το βάρος των πιέσεων μιας αδημονούσας Τρόικας και μιας ασφυκτιούσας κοινωνίας, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές.

Να στήσει κάλπες, επιζήμιες ίσως για τη χώρα, για την οικονομία, την αγορά... Μα, θα είναι πια η τελευταία ευκαιρία για τη συγκρότηση μίας κυβέρνησης προθύμων, έτοιμων να δώσουν την ύστατη μάχη. Μέσα λοιπόν και Σαμαράς και Βενιζέλος και Τσίπρας και όποιος άλλος θέλει και μπορεί, με βάση πάντα την ψήφο του λαού. Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εν ολίγοις, χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες -τύπου Κουβέλη-, με αποστολή τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την καταγγελία της δανειακής σύμβασης, η οποία θεσπίστηκε παρανόμως πάνω στο αγγλικό Δίκαιο.

Όλα για όλα, ούτως ειπείν, μια τελευταία «ζαριά», πριν την καταστροφή... Τι έχουμε να χάσουμε; Αυτό το πρόγραμμα, ούτως ή άλλως, δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς πια, που να πιστεύει ότι «βγαίνει»...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου