Η συνάντηση στον “Τηλέμαχο” της Κηφισιάς, μερικά βράδια πριν. Στην ειδική αίθουσα με φόντο το εντυπωσιακό κελάρι των κρασιών, ξεχείλιζε η οργή του μεγαλοεπιχειρηματία προς το πρόσωπο του συνομιλητή του, που δεν ήταν άλλος από τον αρχηγό το ΠΑΣΟΚ.
Ο θυμός ήταν προέλευσης Λαγκάρντ μια και οικονομικός παράγοντας του τόπου θεωρούσε πως τόσο ο Βενιζέλος, όσο και ο Παπακωνσταντίνου -ως υπουργοί Οικονομικών- έκαναν ότι μπορούσαν ώστε να απλώσουν πέπλο προστασίας σε συγκεκριμένα ονόματα της λίστας.
Το πόσο οργισμένος ήταν ο μεγαλοεπιχειρηματίας θα το διαπίστωνε ο Βενιζέλος στο δελτίο ειδήσεων του μεγάλου καναλιού, όταν τόσο ο Γιάννης Πρετεντέρης, όσο και η Όλγα Τρέμη του κονιορτοποίησαν κάθε δικαιολογία για τους χειρισμούς του.
Ο Βενιζέλος θα καταγραφεί στην ιστορία ως ένας από τους πρωταγωνιστές αυτής της θλιβερής περιόδου που ξεκίνησε τον χειμώνα του 2009 και συνεχίζεται ως σήμερα με άγνωστο τον χρονικό ορίζοντα της κατάληξής της. Ήταν εκείνος που επέλεξε να μην βάλει “τα προσόντα του στον τόκο” αποδεχόμενος την ανάληψη της ευθύνης ενός υπουργείου Οικονομικών που είχε καταντήσει εργαστήριο πειραματισμού ενός επικίνδυνου και φαύλου πρωτάρη περί τα οικονομικά-ο οποίος ολοκλήρωσε με επιτυχία το part 1 του εθνικού ολοκαυτώματος.
Την ώρα λοιπόν που ο Παπακωνσταντίνου δραπέτευε στο ΠΕΧΩΔΕ κάτω από την ομπρέλα προστασίας ενός χαμένου στο διάστημα πρωθυπουργού, ερχόταν ο Βενιζέλος με τον νομικό του σύμβουλο Αναστάσιο Μπάνο να νομοθετήσουν τον πιο χυδαίο, ύπουλο και ανήθικο κεφαλικό φόρο από την εποχή της τουρκοκρατίας. Το περίφημο χαράτσι της ΔΕΗ. Την ίδια στιγμή που πετσόκοβαν με σαδισμό τους αδυνάμους συμπολίτες τους επιδίδονταν σε αγώνα δρόμου για να μετατρέψουν την δισκέτα της τότε υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας σε ένα ανώδυνο ηλεκτρονικό υπόθετο με κατά πάσα πιθανότητα αλλοιωμένο περιεχόμενο-όπως προδίδει η κίνηση Πεπόνη να ζητήσει εκ νέου τη λίστα.
Η συγκάλυψη των συγκεκριμένων φοροφυγάδων δεν είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που διέπραξαν οι εμπλεκόμενοι πρωθυπουργοί, υπουργοί Οικονομικών και αρμόδιοι παράγοντες στη διάρκεια της τελευταίας τρετίας.
Για κακή τους τύχη όμως έλαβε διεθνείς διαστάσεις μια και η σημερινή επικεφαλής του ΔΝΤ ήταν εκείνη που παρέδωσε τα περίπου 2.000 ονόματα στον Παπακωνσταντίνου, ο οποίος περιέργως εξακολουθεί να διαφεύγει του ενδιαφέροντος της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Η λίστα Λαγκάρντ ξεγύμνωσε, στην συνείδηση των κορυφαίων πολιτικών ηγετών του κόσμου, τους εγχώριους ηγετίσκους και την νοσηρή εμπλοκή τους με πάσης φύσεως συμφέροντα.
Ο χειρισμός της λίστας Λαγκάρντ ξεγύμνωσε τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, τον οποίο άδειασαν σαν σκουπίδι ο Σαρκοζί και η Μέρκελ. Ξεγύμνωσε τον Παπακωνσταντίνου, τον Βενιζέλο και φυσικά τον Σαμαρά του οποίου η σιωπή τόσο για τη λίστα Λαγκάρντ, όσο και για την υπόθεση του συμβιβασμού με την Siemens, έρχεται να προστεθεί στο σημαδεμένο από την υπόθεση Συμπιλίδη πολιτικό του παρελθόν.
Τόσο η Άνγκελα Μέρκελ όσο και οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι έχουν απέναντί τους μια ελληνική πολιτική ηγεσία διαβρωμένη ως το μεδούλι η οποία είναι ανίκανη και η οποία δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει το κράτος. Μια ηγεσία παραδομένη στη διαπλοκή. Κι αυτό αφορά όλα τα κόμματα. Σαν κάλπικες δεκάρες γωρίζει ο πλανήτης ολόκληρος τους Έλληνες πολιτικούς και το πάρε –δώσε τους με την διαπλοκή η οποία ελέγχει στην ουσία το κράτος μέσα από δημόσιους οργανισμούς οι οποίοι αποτελούν κλειδιά για τον έλεγχο του συστήματος από συγκεκριμένες συμμορίες.
Η Μέρκελ και ο Ολάντ γνωρίζουν τον ρόλο και παραγόντων του χρηματοπιστωτικού συστήματος οι οποίοι εκ της θέσεώς τους παρακολουθούσαν απαθείς τα δις ευρώ των φοροφυγάδων συμπολιτών μας να εγκαταλείπουν τις ελληνικές τράπεζες για παραδείσους του εξωτερικού.
Η Μέρκελ, ο Ολάντ και οι Αμερικανοί, που είναι οι κατ΄εξοχήν δανειστές μας, γνωρίζουν ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει στο DNA της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, απλώς αυξήθηκαν- λόγω συγκυβέρνησης- τα στόματα που πρέπει να ταίζει η διαπλοκή για να κάνει τις δουλειές της.
Ο Πολ Τόμσεν γνωρίζει πόσες και ποιες δημόσιες υπηρεσίες στεγάζονται σε κτίρια ιδιωτών-η μεγάλη Κομπίνα των Ακινήτων για τους μυημένους-την ώρα που τα ακίνητα του Δημοσίου παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Ο Τόμσεν και η Τρόικα πολύ σύντομα θα πληροφορηθεί τον σκοτεινό ρόλο που παίζουν οι Επιτροπές «Ελέγχου» δημοσίων και ημι-δημοσίων οργανισμών και με πόση μαεστρία έχει χτισθεί ο νομικός εξολισμός του για να διευκολύνουν τις μίζες σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και τις δουλειές με συγεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ο Τόμσεν γνωρίζει –και καθημερινά μαθαίνει περισσότερα-για το πως λειτουργεί το εγχώριο σύστημα της διαπλοκής γι αυτό και το βράδι που ο Κουβέλης υποδύονταν- χωρίς αιδώ γέρος άνθρωπος- τον αντιστασιακό εκείνος γελούσε και έλεγε σε δημοσιογράφο «δεν υπήρξε καμία σύγκρουση συμφωνήσαμε σε όλα» και ότι «η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει».
Το πιο πιθανό είναι να γνωρίζει και το πάρτυ-πρόκληση που έδιναν εκείνη τη νύχτα τα στελέχη ελληνικής ιστορικής τράπεζας στο Νέο Ψυχικό και το οποίο απεκάλυψε το «Κουρδιστό Πορτοκάλι».
Οι δανειστές μας έχουν συνειδητοποιήσει πως το παρόν πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν αποτελεί παρά αιχμή του δόρατος της συγκάλυψης της διαφθοράς.
Οι δανειστές μας έχουν αναγνώσει πέρα από την λίστα Λαγκάρντ και εκείνη τη λίστα που περιλαμβάνει τα ονόματα των Ελλήνων πολιτικών συνομιλητών τους οι οποίοι έχουν βγάλει μυθικά ποσά στο εξωτερικό. Είναι λογικό λοιπόν να τους αντιμετωπίζουν με απαξία και ως υποκριτές και γελωτοποιούς.
Επειδή τους γνωρίζουν καλά αποφάσισαν να μην δώσουν τα 31 δις. Κι αυτό είναι ότι πιο αποτελεσματικό θα μπορούσε να κάνει η Τρόικα για να αλλάξει πραγματικά η Ελλάδα.
Σε καμία περίπτωση αυτά τα λεφτά δεν πρέπει να τα εμπιστευθούν στα εγχώρια κοράκια. Τα 31 δις θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εργαλείο κάθαρσης του εγχώριου σαπισμένου πολιτικού συστήματος, η στέρησή τους δηλαδή.
Εάν οι δανειστές μας δεν δώσουν τα λεφτά η οργή του κόσμου θα πνίξει επιτέλους τους σεσημασμένους βαρυποινίτες της πολιτικής μας ζωής. Στην καλύτερη περίπτωση οφείλουν οι δανειστές μας να επιλέξουν το μαρτύριο της σταγόνας για την εκταμίευση της δόσης. Μόνο έτσι η Μέρκελ θα συμβάλει στην μεταρρύθμιση ενός κρατικού μηχανισμού κι ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος που βρωμάει από το κεφάλι.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δοθεί η δόση στην Ελλάδα με το διεφθαρμένο, ζάπλουτο, βουλιμικό στην διασπάθιση του δημοσίου χρήματος πολιτικό προσωπικό-ακόμη και με τις εξαιρέσεις των τιμίων.
Εάν οι Ευρωπαίοι και ο Αμερικανοί θέλουν πραγματικά να αλλάξει η Ελλάδα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να διαθέσουν τα 31 δις σε μία χώρα με το σημερινό πολιτικό προσωπικό. Θα ήταν πιο εξασφαλισμένοι εάν εμπιστευόντουσαν αυτό το ποσό στον Άλ Καπόνε η τον Ντίλιγκερ.
Tο πραγματικό success story για την Ελλάδα θα ήταν να ξεφορτωθούμε-με την βοήθεια των δανειστών μας-το σαπισμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας...
κουρδιστό πορτοκάλι
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου