Αυτή την κουβέντα άκουγα σήμερα το πρωί στα καταστήματα,εκτός από κάποιες εξαιρέσεις.Τα παιδιά ήταν τόσα πολλά όσο ποτέ.Εκείνο που διέκρινες όμως δε ήταν η χαρά στα πρόσωπά τους αλλά η προσήλωση στο στόχο τους.Έβλεπες τα πρόσωπά τους σφιγμένα,στο μυαλό τους ήταν μόνο το αποτέλεσμα.Εκείνο όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι είδα αρκετά παιδιά να συνοδεύονται από τις μαμάδες τους,έμπαιναν στα μαγαζιά να πούνε τα κάλαντα και η μαμά ήταν έξω και περίμενε.Η σκηνή μου θύμισε τους τσιγγάνους που πηγαίνουν στις πλατείες τα παιδιά τους για να κάνουν ελεημοσύνη και αυτοί κάθονται λίγο πιο πίσω περιμένοντας την είσπραξη.Εκεί μας κατάντησαν οι προδότες,εκεί μας πήγαν,είμαι πολύ θυμωμένος,πάρα πολύ......ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου