Ειλικρινά αισθάνομαι συμπάθεια για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ! Για πολλούς λόγους: πρώτον γιατί είπαν «ναι» σ’ ένα νομοσχέδιο που μόνο βάρη φορτώνει στην κοινωνία. Δεύτερον, γιατί καταρρακώθηκε η αξιοπρέπειά τους, ψηφίζοντας υπό το κράτος πρωτοφανών εκβιασμών! Τρίτον, γιατί το εξάμβλωμα που ψήφισαν τους τοποθετεί απέναντι στην κοινωνία. Τέλος, επειδή για μια ακόμα φορά τους ενέπαιξαν και τους εξαπάτησαν!
Πόσο θ’ αντέχουν ακόμα;
Η επιστολή του Professor Venizelos προς την κα Λαγκάρντ ουδεμία αναφορά κάνει στο περίφημο άρθρο 37! Άρα, το άρθρο ή ήταν ιδέα του Καθηγητή για να δείξει ότι κάνει παραπάνω απ’ τα αιτούμενα ή υπάρχουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, τις οποίες προφανώς δεν γνωρίζουμε! Ό,τι και να συμβαίνει, ο Professor πέρασε μεν το νομοσχέδιο, απώλεσε δε την αξιοπιστία του. Βαρύ το τίμημα.
Το ερώτημα που ανακύπτει πλέον είναι ένα: για πόσο καιρό μπορεί ακόμα αυτή η Κ.Ο. να ψηφίζει εν μέσω απειλών και εκβιασμών και να στηρίζει μια κυβέρνηση που κυριολεκτικά έχει χάσει τη μπάλα; Για πόσο καιρό ακόμα θα αδιαφορούν για τα ποτάμια της λαϊκής οργής που πλημμυρίζουν δρόμους και πλατείες και ήδη θρηνούν νεκρούς;
Γιατί ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία, ό,τι για την εκταμίευση της 7ης δόσης θα απαιτηθούν νέα μέτρα! Το λέει άλλωστε και η τρόϊκα στην έκθεση της. Δεν αποκλείεται μάλιστα, αν η κατάσταση επιδεινωθεί , σύντομα να κληθεί η κυβέρνηση να λάβει αυτά τα επαχθέστερα μέτρα.
Επειδή, λοιπόν, όλοι βλέπουν το μάταιον της καταβαλλομένης προσπάθειας, πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν από τον πρωθυπουργό να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες. Πιο ξεκάθαρα απ’ όλους το είπε από το βήμα της Βουλής η κα Β. Παπανδρέου. Όμως, ποιές πολιτικές πρωτοβουλίες έχει στη διάθεσή του ο κ. Παπανδρέου;
Οι καλές λύσεις τελείωσαν
Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να έχει κάψει από πολύ νωρίς όλα τα χαρτιά του. Κατ’ αρχήν δεν παίζει πλέον το σενάριο μιας καλής συμφωνίας την οποία θα μπορούσε να εμφανίσει ως επιτυχία στο εκλογικό σώμα και να ζητήσει νωπή εντολή για την υλοποίησή της. Όποια λύση και να αποφασιστεί, αν τελικώς αποφασιστεί, στην Σύνοδο Κορυφής, δεν θα είναι ό,τι καλύτερο για τη χώρα μας. Παρά τις επαφές του Πρωθυπουργού με καναλάρχες και εκδότες, δύσκολα θα καταφέρει να στήσει ένα θετικό σκηνικό.
Η επόμενη καλύτερη λύση για τον πρωθυπουργό, ήταν η συνεργασία με τον Αντώνη Σαμαρά για ένα μεγάλο συνασπισμό. Μετά την παταγώδη αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής και τα τελευταία τερτίπια του κ. Παπανδρέου, το σχέδιο αυτό δεν έχει πλέον καμιά πιθανότητα. Όχι πως είχε προηγουμένως! Εικάζω, ότι σκοπίμως το έκαψε ο Πρωθυπουργός, γιατί ήθελε να πολώσει την Κ.Ο. ομάδα του, αλλά και την εκλογική του βάση.
Εσχάτως, ακούγεται και η σκέψη για μια κυβέρνηση προθύμων. Γίνεται μάλιστα αναφορά και στα ονόματα της κας Μπακογιάννη και των κυρίων Καρατζαφέρη και Κουβέλη! Ανεξαρτήτως, του κατά πόσον είναι εφικτό να ορθοποδήσει ένα τέτοιο ετερόκλητο σχήμα, αναρωτιέμαι, θα κάνει ο κ. Παπανδρέου ένα τόσο μεγάλο δώρο στον κ. Σαμαρά;
Μεταξύ κακού και κάκιστου
Έτσι όπως τα έχει καταφέρει ο κ. Παπανδρέου, αυτή τη στιγμή έχει απέναντί του την κοινωνία και το σύνολον του πολιτικού κόσμου. Αμφιβάλλω δε, αν τον εμπιστεύονται ακόμα και οι βουλευτές του! Είναι πλήρως απομονωμένος με το στενό του κύκλο.
Εδώ έφτασαν, οι έως χθες σύμμαχοι του, να θέτουν ως όρο είτε την παραίτησή του από την πρωθυπουργία, είτε την προκήρυξη εκλογών. Και τα δύο, ισοδυναμούν με ομολογία αποτυχίας και σημαίνουν προσωπικό και πολιτικό τσαλάκωμα του κ. Παπανδρέου; Θα το δεχθεί;
Από την άλλη για πόσο θ’ αντέξει, απειλώντας και εκβιάζοντας μια Κοινοβουλευτική Ομάδα, που κατά γενική ομολογία έχει εξαντλήσει τις αντοχές της; Όχι για πολύ, είναι η απάντηση!
Επομένως;
Μια ομάδα πιστών «σωματοφυλάκων», προτείνει στον κ. Παπανδρέου, αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής, να βάλει μερικά νέα πρόσωπα στην κυβέρνησή του (αν είναι δυνατόν από άλλους χώρους) και να σηματοδοτήσει έτσι την απαρχή μιας νέας προσπάθειας. Έτσι ευελπιστούν να κερδίσουν χρόνο μέχρι την Άνοιξη προσδοκώντας σε μια συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ενδεχομένως, να προκύψουν και τα πλεονάσματα για τα οποία μιλάει ο κ. Αντιπρόεδρος! Ο ορισμός της αισιοδοξίας σε βαθμό υπερθετικό! Όπως, τότε που έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι θα βγούμε στις αγορές στο τέλος του 2011!!!
Υπάρχουν και μερικοί θιασώτες της ιδέας ενός δημοψηφίσματος, το οποίο, υπό προϋποθέσεις, θα αποτελούσε μια μορφή νομιμοποίησης. Μάλλον εγκαταλείπεται η ιδέα γιατί ουδείς μπορεί να προβλέψει τη συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση.
Συμπέρασμα: Ο κ. Παπανδρέου είναι σε πλήρες αδιέξοδο. Μπορεί να επιλέξει να σέρνεται και να παρακαλάει να τον ρίξουν οι βουλευτές του! Θα έχει, τουλάχιστον, να λέει ότι τον ανέτρεψαν και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του!
Εκτός και εάν βρεί τη γενναιότητα, συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει και οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Είναι η μόνη λυτρωτική διέξοδος που του απομένει. Γιατί εκλογές θα γίνουν αργά ή γρήγορα. Το ζήτημα για τον κ. Παπανδρέου δεν είναι αν θα περάσει στην ιστορία ως κακός πρωθυπουργός. Αυτό το έχει εξασφαλίσει. Το ζήτημα είναι να μην καταχωρηθεί ως μοιραίος. Δεν ξέρω τι του λένε οι σύμβουλοί του, όμως ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ του, αλλά εναντίον του. Και εναντίον της χώρας, δυστυχώς…
ΚΡ
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου