Στην Ελλάδα ζούμε από την εποχή της δικτατορίας, με το σύνδρομο της «αποπομπής» από διεθνείς οργανισμούς και φόρα.Όταν η Ελλάδα την περίοδο 1967-1974, απεπέμφθη –ουσιαστικά όχι τυπικά- από το Συμβούλιο της Ευρώπης και πάγωσαν οι σχέσεις της με την τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ήταν πράξεις ευθύνης και συνέπειας των τότε ευρωπαίων εταίρων και συμμάχων μας.
Η Ελλάδα την εποχή εκείνη ζούσε μια στρατιωτική δικτατορία, που κατάργησε το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς κανόνες της πολιτείας, ανέστειλε την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών, καταπάτησε με τον πιο βάναυσο τρόπο την ελευθεροτυπία και εγκατέστησε καθεστώς ελεγχόμενης βίας και ντροπής. Ντροπή για την Ελλάδα, που γέννησε τη δημοκρατία, για την Ευρώπη που υιοθέτησε τα πρώτα δημοκρατικά Συντάγματα στον κόσμο.
Σήμερα, η αναφερόμενη αποπομπή της Ελλάδος από το ευρώ, δεν μπορεί να συμβεί, από νομική άποψη, προς το παρόν. Η Ευρωπαϊκή και Νομισματική Ένωση δεν προβλέπει την αποπομπή ενός κράτους-μέλους από τη ζώνη, για τον απλούστατο λόγο ότι μια τέτοια τυχόν θεσμική πρόβλεψη, θα δημιουργούσε από μόνη της υπόνοιες, άρα φόβους, για το μέλλον του ευρώ, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τη μέχρι σήμερα σταθερότητα και τη βιωσιμότητα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Από δω και πέρα όμως, με αφορμή την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα πράγματα δεν θα εξακολουθούν να είναι, όπως πριν.
Η κρίση οδηγεί την Ευρώπη σε θεσμικές αλλαγές των σχετικών συνθηκών και συμφωνιών, και την οδηγεί, σε αυτό που έπρεπε από την αρχή να έχει γίνει, σε μια απλοποιημένη μορφή οικονομικής διακυβέρνησης, που θα διευκολύνει μακροπρόθεσμα την πολιτική ένωση της Ευρώπης, που είναι και το κυρίαρχο ζητούμενο. Με τις αλλαγές αυτές, είναι βέβαιο, ότι θα προβλέπεται πλέον η έξοδος από το ευρώ μιας χώρας, που δεν ανταποκρίνεται στα κριτήρια συμμετοχής της.
Αλλά, στη χώρα μας γίνεται λόγος και για μια άλλη (δήθεν) αποπομπή. Της Νέας Δημοκρατίας από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ). Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πράγματι, ένα κόμμα μπορεί να τεθεί προσωρινά ή μόνιμα στο περιθώριο, όταν δεν τηρεί τις καταστατικές διατάξεις, τις αρχές και τις αξίες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δηλαδή των παραδοσιακών χριστιανοδημοκρατών.
Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει. Η άρνηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο, από τη στιγμή που απαιτεί πλειοψηφία 150+1 Βουλευτών, δεν απειλεί την υιοθέτησή του. Πρόβλημα θα υπάρξει, εάν για την ψήφιση του εφαρμοστικού νόμου, απαιτηθεί πλειοψηφία 180 Βουλευτών, όπως προτείνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Όπως και αν έχουν όμως τα πράγματα, η Νέα Δημοκρατία, έχει δηλώσει ότι θα ψηφίσει ορισμένες διατάξεις, με τις οποίες συμφωνεί, δεν θα ψηφίσει αυτές που διαφωνεί.
Τίποτε λοιπόν δεν μπορεί να δικαιολογήσει οποιαδήποτε σκέψη «αντιποίνων» του ΕΛΚ απέναντι στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, διότι από τυπική άποψη ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων του ΕΛΚ, και κάτι τέτοιο θα αποτελούσε παρέμβαση στα εσωτερικά μιας ξένης χώρας.
Εκλογές εξάλλου, ζητάει η Νέα Δημοκρατία και εκεί οδηγεί η τυχόν αδυναμία της κυβέρνησης να ψηφίσει τους σχετικούς νόμους της. Εκλογές, που είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος της δυτικής δημοκρατίας. Γι΄ αυτό την απειλούν;
http://www.statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου