Πρόσω ολοταχώς για... αξιοποίηση

Απρόσκοπτα και συντονισμένα προχωρά η εκποίηση της ελ­ληνικής κρατικής περιουσίας, παρά τον επικοινωνιακό σάλο που έχει ξεσπάσει. Τα λεφτά είναι πολλά και τα συμφέροντα μεγάλα. Μπορεί το νού­μερο των 50 δισ. ευρώ να φαντάζει τεράστιο, όμως τις ενδιαφερόμενες πλευρές απασχολούν συγκεκριμένα φιλέτα, επιχειρήσεις και ακίνητη περι­ουσία, για την οποία έχουν ήδη γίνει κρούσεις.

Ενδεικτικό δεν είναι μόνο το ταξίδι του Παμπούκηστο Κατάρ, αλλά και μια δήλωση του εκπροσώπου της τρόικας Σερβάς Ντερούζ, που πέρασε στα ψιλά. Στην περιβόητη συνέντευξη Τύπου, ερω­τώμενος πώς αποφασίστηκε το νούμε­ρο των 50 δισ., ο Ντερούζ απάντησε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη κάνειτις απαραί­τητες κρούσεις σε ενδιαφερομένους, έχει μαζέψει προσφορές και κατέληξε ότι ο στόχος είναι επιτεύξιμος.

Στο προηγούμενο φύλλο το «Π» κα­τέγραψε ποια είναι αυτή η δημόσια περιουσία. Μια πτυχή όμως που αξίζει να αναδειχθεί είναι ποιοι θα επωφε­ληθούν από τις αποκρατικοποιήσεις, οι οποίες, για να προχωρήσουν, χρειά­ζονται τους απαραίτητους μεσάζοντες. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ήδη οιγέφυρες επικοινωνίας μεταξύ του υπουργείου Οικονομικών και συγκε­κριμένων χρηματοοικονομικών ομίλων έχουν σχηματιστεί. Ποιους εννοούμε;

Τη Μorgan Stanley, τη Citi, την Goldman Sachs (τζάμπα το πρόσφατο ταξίδι στην Αθήνα;), τηνCredit Suisse, τις εταιρείες που προσέλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ως συμβούλους για την εξέλιξη της οικονομίας KPMG, Lazard, Deloitte, PriceWaterHouseCoopers, Thornton, Rothchild αλλά και τις μεγά­λες ελληνικές τράπεζες, όπως Εθνική, Alpha, Eurobank και Πειραιώς. Όλοι αυτοί, μαζί με μεγάλα δικηγορικά γρα­φεία, αναλυτές και διαφημιστές, θα μοι­ραστούν προμήθειες από τις αποκρατι­κοποιήσεις. Οι μεγάλοι χρηματοπιστωτι­κοί οίκοι μάλιστα χρεώνουν έως και 4% επί της αξίας της εκποίησης, ενοικίασης ή άλλης αξιοποίησης της περιουσίας.

Το «Π» μαθαίνει επίσης ότι όλα τα προσυμφωνημένα φιλέτα που θα αξι­οποιηθούν θα ενταχθούν στον νόμο περί fast track, ώστε να εκχωρηθούν με συνοπτικές διαδικασίες και βεβαί­ως υπό τη νομοθετική ρύθμιση που πέ­ρασε τον Ιούλιο ο Παπακωνσταντίνου, βάσει της οποίας του δίνεται το δικαί­ωμα να αποφασίζει και να υπογράφει για τις αποκρατικοποιήσεις άνευ ενη­μέρωσης της Βουλής ή έγκρισης του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Στόχος η καλή μοιρασιά

Οι γνωρίζοντες τόσο στην κυβέρνη­ση όσο και στην τρόικα θεωρούν ότι τα 50 δισ. ευρώ που ανακοινώθηκαν είναι ανέφικτος στόχος. Όπως λένε, μπο­ρούν να «περπατήσουν» περίπου τα μι­σά. Η λογική πίσω από το σχέδιο που κατάρτισε ο Παπακωνσταντίνου μα­ζί με την τρόικα και τους συμβου­λευτικούς οίκους που αναφέραμε πιο πάνω, είναι να επωφεληθούν όσο περισσότερα συμφέροντα γίνεται, «κάτι που θαεδραιώσει τη θέση όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και του ιδίου του υπουργού Οικονομικών».

Μάλιστα, όπως αναφέρουν παρά­γοντες της αγοράς, το επιχείρημα της εδραίωσης και της στήριξης που θα παρείχαν στην κυβέρνηση όλα τα πιο πάνω συμφέροντα ήταν ο λόγος που ο Γ. Παπανδρέου έδωσε το πράσινο φως στο σχέδιο Παπακωνσταντίνου.

Το μοντέλο παραχωρήσεων

Παρά τα μέτρα και τις αισιόδοξες δηλώσεις, τα οικονομικά μεγέθη δεί­χνουν ότι η χώρα βουλιάζει από το χρέ­ος: έφτασε τα 340,27 δισ. ευρώ στο τέ­λος του 2010! Ο αριθμός δεν συμπερι­λαμβάνει τις οφειλές του κράτους προς ΟΤΑ, ασφαλιστικά ταμεία και ΔΕΚΟ.

Συνεργάτες του Παπακωνσταντίνου επιμένουν, ακόμη και μετά τη θύελ­λα αντιδράσεων, ότι οι αποκρατικο­ποιήσεις είναι μονόδρομος λόγω της αύξησης του χρέους. Διαρρέουν μά­λιστα ότι οι ξένες επενδυτικέςτράπε­ζες «πιέζουν για απευθείας αποκρατι­κοποιήσεις και όχι για μακροχρόνιες μισθώσεις, ώστε να μπουνάμεσα λε­φτά στα κρατικά ταμεία». Βέβαια, σε δεύτερη ανάγνωση, οι απευθείας απο­κρατικοποιήσεις σημαίνουν και άμεσα κέρδη για τους μεσάζοντες.

Μάλιστα, φαίνεται πως ο υπουργός Οικονομικών εμμένει στη γραμμή του άμεσου ξεπουλήματος, καθώς οι συ­νεργάτες του, την περασμένη Παρα­σκευή, διέρρευσαν σε φίλα προσκεί­μενους δημοσιογράφους τα εξής:

«Μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν επι­χειρήσεις του Δημόσιου είτε παραχω­ρώντας το 51% είτε παραχωρώντας το 49% και το μάνατζμεντ. Να δημιουρ­γηθεί εταιρεία στην οποία τοποθετεί­ται ένας αριθμός ακινήτων. Τη βάζεις στο χρηματιστήριο και πουλάς τις μετο­χές. Έχεις έσοδα και από την πώληση των μετοχών και από τα μερίσματα που θα εισπράττεις από τις μετοχές που θα έχεις στην κατοχή σου.

Για παράδειγμα, θα μπορούσε να γίνει αυτό με το Ελληνικό. Εκχωρείς για τριάντα ή και περισσότερα χρόνια εκτάσεις προς εκμετάλλευση σε ιδιώ­τες. Πουλάς γη. Δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Ο ιδιώτης που δίνει τη γη του σε ξένους – ολόκληρα χωριά ανή­κουν σε αλλοδαπούς – δεν στιγματίζε­ται για έλλειμμα πατριωτισμού. Γιατί το κράτος απαγορεύεται να κάνει το ίδιο για να αποφύγει τη χρεοκοπία;».

Πώς είπατε;

το ποντίκι