Αυτό το διάστημα υπάρχει ένα συστημικό πρόβλημα που σιγοβράζει. Ένα πρόβλημα, που αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, θα φέρει καταστροφές. Όσοι πιστεύουν πως ο πλανήτης δεν διαθέτει αρκετούς φυσικούς πόρους για να θρέψει τους πληθυσμούς του, στοχεύουν λάθος. Τα τρόφιμα είναι αρκετά. Το πρόβλημα είναι στο πως θα αναδιοργανωθεί η αρχιτεκτονική της παγκόσμιας διανομής τροφίμων, έτσι ώστε να αντεπεξέλθουν σε αυτήν οι αναδυόμενες οικονομίες.
Οι συνεχώς αυξανόμενες τιμές των ειδών, σηματοδοτούν μια ακόμη κρίση τροφίμων. Οι τιμές των τροφίμων στη Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, και αλλού, αυξάνονται αλματωδώς, ενώ οι αναπτυγμένες χώρες αναγκάζονται να πληρώνουν πιο ακριβά τις εισαγωγές τους. Αυτή η κατάσταση θα καθυστερήσει την οικονομική ανάκαμψη. Ασφαλώς και δεν χρειάζεται πανικός., όμως η κατάσταση τείνει προς το ανησυχητικό. Στα αναπτυσσόμενα κράτη υπάρχει κίνδυνος. Η ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι ένα από τα πιο κρίσιμα παγκόσμια προβλήματα, που πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.
Οποιαδήποτε μελλοντική κρίση, θα είναι σαφώς πιο διαφορετική από αυτή που γνωρίσαμε το 2008. Τότε, οι τιμές τροφίμων εκτοξεύτηκαν εξαιτίας της κερδοσκοπίας επί των εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Το πετρέλαιο έπιασε τιμές ρεκόρ. Επίσης, η οικονομική κρίση οδήγησε τους επενδυτές στην αποφυγή των απρόβλεπτων αγορών.
Σήμερα όμως, η γεωργία αποτελεί διεθνώς μια ελκυστική επένδυση. Οι παγκόσμιες γεωργικές επενδύσεις, που έχουν διπλασιαστεί από το 2003, θα βοηθήσουν στην αύξηση της παραγωγής τροφίμων. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν πια τη δυνατότητα πρόσβασης σε πολύτιμες πρωτεΐνες, ενώ η αγροτική παραγωγή αποτελεί μοχλό οικονομικής ανάπτυξης για πολλές χώρες.
Η αύξηση της τιμής των τροφίμων δεν είναι πρόβλημα. Αντιθέτως, οι τιμές ήταν επί δεκαετίες χαμηλές, με αποτέλεσμα την οικονομική δυσχέρεια των αγροτών. Η ραγδαία αύξηση των τιμών όμως, είναι τέτοια, που ο κόσμος δεν προλαβαίνει να προσαρμοστεί. Το αποτέλεσμα είναι η λήψη μέτρων προστατευτισμού από πλευράς αρκετών κυβερνήσεων, που δεν λαμβάνουν υπόψη τις συστημικές προεκτάσεις. Το πρόσφατο παράδειγμα της Ινδίας, που απαγόρευσε τις εξαγωγές φακής και κρεμμυδιών είναι ενδεικτικό.
Όσο αυξάνονται οι τιμές των τροφίμων, τόσο μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Στη Δύση, οι οικονομολόγοι ανησυχούν για τις πληθωριστικές τάσεις, καθώς ο πληθωρισμός είναι ζήτημα επιβίωσης ή μη μιας αναπτυγμένης οικονομίας. Υπάρχουν όμως λύσεις που μπορούν να αντιστρέψουν τη τάση για ανισότητα. Για παράδειγμα, οι καινοτόμες τεχνικές αύξησης της αγροτικής παραγωγής της Δύσης θα μπορούσαν να μοιραστούν και με τις υπόλοιπες χώρες. Θα μπορούσαν να περιοριστούν οι εμπορικοί δασμοί, καθώς και οι υπερβολικές κρατικές επιδοτήσεις των αγροτών της Δύσης, και να μειωθούν οι τιμές των λιπασμάτων. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αφήσουν τις αγορές ανέπαφες και να αποφεύγουν παρεμβάσεις που μόνο κακό προκαλούν. Η G20 θα πρέπει να θέσει μια κοινή γραμμή στα μέλη της. Και τέλος, μια οικονομική βοήθεια στα «πεινασμένα» κράτη, ασφαλώς και θα βοηθούσε προσωρινά.
Αυτό που ο πλανήτης χρειάζεται είναι ένα βιώσιμο μοντέλο δημιουργίας πλούτου, βασισμένου στη γεωργία. Σε γενικές γραμμές, η ποιότητα ζωής αυξάνεται όσο μειώνεται η παγκόσμια πείνα. Οι ελεύθερες αγορές είναι πανίσχυρες, αλλά χρειάζονται και χρόνο για να αποδώσουν καρπούς.
S.A.-The Mark
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου