Το αίμα, γίνεται νερό, αρκεί να είσαι καναπεδάτος νεοραγιάς!
Γράφει ο Δημήτρης Ιατρόπουλος
«Αυτοί που πρέπει..»
Παντού όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, οι Συνέλληνες κουβεντιάζουν αναμεταξύ τους με άξονα τα γεγονότα της τελευταίας χρονιάς. Και όλοι περιμένουν κάτι να γίνει!
Και οι περισσότεροι, καθισμένοι στον καναπέ τους, ατενίζουν στα τηλεδελτία το παιχνίδι που διεξάγεται, και ρωτούν το διπλανό τους: «Μα, κανείς λοιπόν δεν κάνει τίποτε βρε παιδί μου; Πώς θα αλλάξουν τα πράγματα, αν αυτοί που πρέπει δεν πάρουν επάνω τους την ευθύνη για κάτι καινούριο, κάτι καλύτερο, κάτι σημαντικό που θα μας βγάλει από την περιπέτεια;»
Χαριτωμένο ακούγεται αυτό, γιατί φαντάζομαι την εικόνα. «΄Εχεις δίκιο» του απαντάει ο διπλανός του και του βάζει μισή μεζούρα ουίσκι, γιατί αποφάσισε να ξοδεύει λιγότερα «λόγω της κρίσεως»..
Κανείς δε ρωτάει όμως ποιοί είναι «αυτοί που πρέπει» και από ποιο πλανήτη θα κατεβούν για να λυτρώσουν την πατρίδα από τα πρόσφατα βάσανα..
«Μα», μου λέει κάποιος, «εγώ είμαι ένας απλός πολίτης. Τι να κάνω; Πώς να αντιδράσω; Άμα εμφανιστεί κάτι καινούριο, θα τρέξω μετά χαράς.. Να στις δημοτικές εκλογές δεν ψήφισα. Είμαστε πάνω απ τους μισούς. Το 80% του λαού μας, δεν τους γουστάρει, όλους τους πολιτικάντηδες.»
Σωστός ο παίκτης θα απαντήσουμε, σε πρώτη ανάγνωση! Μόνο που παίζει σε λάθος γήπεδο! Ποιον θα εμπιστευτεί; Ένα καινούριο κόμμα βγαλμένο μέσα από το παρόν πολιτικό σύστημα; Το είδαμε το έργο, το ξέρουμε και το ζούμε δεκαετίες τώρα.
Ένα εντελώς νέο πολιτικό μήνυμα πώς θα περάσει σ’ ένα λαό που έχει συνηθίσει να τρώει και να πίνει και λογαριασμό να μη δίνει;
Οι εργατοπατέρες..
Εδώ φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε θετική κοινωνική εξέλιξη, την διαφαινόμενη σταδιακή μεν, αλλά και οριστική διακοπή σχέσεων με την ηγεσία και την κυβέρνηση, του βαθέως ΠΑΣΟΚ!
Των εργατοπατέρων που εδώ και τριάντα χρόνια διορίζουν τα φιλαράκια τους και περνάνε ζωή χαρισάμενη. Και τώρα βλέπουν ότι η ηγεσία τους, τους πουλάει στην ψύχρα, για να κάνει το διατεταγμένο παιχνίδι της απέναντι στα μεγάλα αφεντικά του πλανήτη, των οποίων αποτελεί υπάλληλο θυγατρικό κιόσκι εν Ελλάδι.
Αυτό λοιπόν το ζόρι των Πασόκων (και Νεοδημοκρατών, όποτε έρχονται στα πράγματα) εργατοπατέρων με τις ηγεσίες τους, το θεωρούμε κιόλας… θετική εξέλιξη γιατί επιτέλους θα λογαριαζόμαστε όλες και όλοι, από δω και μετά, σε επίπεδο κοινωνικής ισονομίας.
Γιατί μπροστά στο σεισμό, στην πυρκαγιά και στον κατακλυσμό, όλοι γινόμαστε ίσοι και κυρίως θυμόμαστε ότι είμαστε και ίδιοι!
«Κι όμως οι απεργίες πάνε κι έρχονται,» μου λέει ένας άλλος. Ναι, πάνε κι έρχονται, όχι όμως πριν από την ψήφιση των μέτρων, αλλά μετά!
Πορνολιγούρηδες..
Γιατί την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα μέτρα, διακόσιες χιλιάδες λεβεντονιοί, αντί να πάνε και να ξαπλώσουν μπροστά στη Βουλή, έτσι σε μια καθιστική διαμαρτυρία, (εγώ δεν είπα να τα σπάσουνε ή να την κάψουνε, μια καθιστική διαμαρτυρία πολιτισμένη φέρνει και τις ίδιες τις δυνάμεις καταστολής σε αμηχανία), αντί λοιπόν για τούτο, αυτοί, την ίδια ακριβώς ημέρα που ο τόπος, επίσημα εκχωρείτο σε δυνάμεις Κατοχής, ΚΑΙ ΤΟ ΗΞΕΡΑΝ, …σπάσανε τα περίπτερα, για να αποκτήσουν το πορνουδάκι μιας πουτανίτσας!
Και να απολαύσουν στην τηλεορασούλα τους ένα κορίτσι που κάνει ότι έκαμαν με το δικό τους τρόπο κι οι μανάδες μας με τους πατεράδες μας, και γεννηθήκαμε!
Με το δικό τους τρόπο αυτοί, με το δικό της τρόπο το πλασάρει η νεαρή πορνοστάρ και τη δουλειά της κάνει, βρήκε και τα κάνει, όμως ο μαχόμενος πολίτης κι ο ενεργός πολίτης κι ο προβληματιζόμενος πολίτης, κι αυτός που φυτεύει δεντράκια παρκάροντας στις ρεματιές το πολυτελές τζιπ του, που αγόρασε με τη πιστωτική του κάρτα, κι ακόμη το ξεχρεώνει, αυτός, πούντος ωρέ Έλληνες, πώς θάλεγε κι ο Κολοκοτρώνης..
Ένα εκατομμύριο νοματαίοι..
Πού είσαστε μωρέ; Δε θέλουμε να σας βγάλουμε απ το ραχάτι σας, δεν θέλουμε να σας στρατεύσουμε με το ζόρι, δεν θέλουμε να αρπάξετε τα κουζινομάχαιρα και τα κουμπούρια σας ή τις κυνηγητικές σας καραμπίνες και να χιμήξετε στον εντόπιο εχθρό, για να ξαναβρεί η πατρίς την υγεία της.
Μια απλή διαμαρτυρία θέλουμε να κάνετε μωρέ..Ένα εκατομμύριο άνθρωποι να κατεβούμε στο Σύνταγμα, αμίλητοι, με ένα μαύρο πένθος στο πέτο, και την κυβέρνηση ρίχνουμε και το πολιτικό σύστημα τραντάζουμε και τις εξελίξεις προσδιορίζουμε..
«Το να κατεβαίνω στις πορείες», μου λέει ένας άλλος στον καφενέ που τα συζητάμε, «δεν είναι μια διαμαρτυρία;»
Όχι ρε φίλε, δεν είναι και δε φτάνει και δε γίνεται έτσι! Σας κατεβάζουν οι εργατοπατέρες για εκτόνωση. Η πατρίδα αυτή την ώρα είναι μια χύτρα ταχύτητος που βράζει. Το κόλπο είναι να ξεσφίγγουν κάποιοι τη στεγανή βαλβίδα και να ψιλοψευτοσκάει και λίγος ατμός..
Το αίμα νερό…γίνεται!
Έτσι σε λίγο που θα ανοίξει το ΔΝΤ και οι εταιρίες των τοκογλύφων τη χύτρα, θα έχει τελειώσει ο βρασμός ,το νεράκι θα μένει μέσα χλιαρούτσικο, αυτό είναι όλο. Και θα αρπάξουν και τα πετρέλαια και το αέριο και το χρυσάφι μας και τα καλούδια όλα και τα ιστορικά κτήρια και τη γη και τα λιμάνια μας, και «τα πάντα όλα».
Κι εμείς θα μείνουμε να ξεπλένουμε στο χλιαρό νερό τα χέρια μας, μη γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το αίμα μας, κι όσο κι αν μεγαλώσαμε με τη σοφή μας γνωμική διαπίστωση, ότι το αίμα νερό δε γίνεται, να που για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια μας θα το ζήσουμε κι αυτό..
Το αίμα, γίνεται νερό, αρκεί να είσαι καναπεδάτος Νεοραγιάς! Ειδική περίπτωση στην
Ιστορία των Πατρίδων όλης της Ανθρωπότητας!Πουθενά αλλού, ο Κάθε ΄Ενας, δεν έγινε τόσο εύκολα «καθένας»!
Έχουνε πάθει πλάκα οι επιτελικοί των τοκογλύφων της παγκόσμιας εταιρίας με το πόσο εύκολα μπήκανε, αλώσανε, σαρώσανε και κουμαντάρουν τον τόπο μας!
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Λέει το ανέκδοτο, άμα σε βιάζουν και δε γίνεται να το γλυτώσεις, κουνήσου και λίγο τουλάχιστον να το απολαύσεις. Όχι όμως και να βγαίνεις κυριολεκτικά στα τρίστρατα της Οικουμένης διαλαλώντας το ..εμπόρευμα σου! Περάστε κόσμε, εδώ οι τροφαντοί κώλοι, περάστε να απολαύσετε βιασμό πολυτελείας τζάμπα. Και το προφυλακτικό, δικό μας…
http://kostasxan.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου