Δείξε μου τους φίλους σου…
Ο κ. Γιάννης Πολίτης φαίνεται γλυκύτατος κύριος.
Τόσο συμπαθής που θα τον ήθελες γαμπρό σου.
Παρουσιάζει χρόνια στην ΝΕΤ την πολιτική εκπομπή «Προσκήνιο», όπου η ένταση της πολιτικής ανάλυσης συναγωνίζεται το εγκεφαλογράφημα ημιθανούς.
Για παράδειγμα, την 26η Απριλίου 2010 είχε καλέσει στην τηλεόραση τον εξέχοντα πράσινο υπουργό κ. Ραγκούση.
Απέναντι του δεν είχε ούτε αντιπολιτευόμενο πολιτικό, ούτε δημοσιογράφο αντιπολιτευόμενης εφημερίδας.
Είχε μια συντάκτρια των «ΝΕΩΝ», όπου εργάζεται και ο ίδιος, έναν αρθρογράφο από το «Έθνος» και έναν δημοσιογράφο της «Ελευθεροτυπίας».
Τον εξουθένωσε δηλαδή στην αντιπολίτευση.
Αρθρογραφεί στα «ΝΕΑ» αλλά περί τίνος θα σας γελάσω. Όσο λειτουργούν σαν πρακτορείο τύπου του ΠΑΣΟΚ δεν πιάνω «ΤΑ ΝΕΑ» στα χέρια μου (χάνοντας και τον αγαπητό κ. Βρανά) – δεν τα πιάνω ούτε όταν με το φύλλο έχουν τυλίξει σπαρταριστό λιθρίνι.
Το περασμένο καλοκαίρι “ακούστηκε” για εκπρόσωπος τύπου τού υπό ίδρυση –τότε- κόμματος της Ντόρας, φήμη που διαψεύσθηκε άμεσα.
Εκείνο που δεν διαψεύδεται είναι η διαχρονικά καλή του σχέση με την Ντόρα, ταιριάζουν και στη γλυκύτητα του χαμόγελου τους.
Είχε διοριστεί από την Ντόρα Μπακογιάννη διευθυντής στον ραδιοσταθμό «ΑΘΗΝΑ 9,84» του Δήμου Αθηναίων. Οι επιδόσεις του σταθμού υπό την διεύθυνσή του, τουλάχιστον από πλευράς ακροαματικότητας, δεν θα χαρακτηρίζονταν αξιοζήλευτες.
Αξιοζήλευτη δεν είναι ούτε η ακροαματικότητα του ΒΗΜΑ FM, όπου ο κ. Πολίτης συνέχισε την ραδιοφωνική του καριέρα : βρίσκεται στην προτελευταία θέση με 1,5% ξεπερνώντας τον Σταθμό της Εκκλησίας κατά 0,1 %.
Από το μικρόφωνο λοιπόν του δημοφιλούς ΒΗΜΑ FM, όπως μετέφερε ο φίλος μας, ο γλυκύς κ. Πολίτης συμβούλευσε επιτακτικά τον Αντώνη Σαμαρά:
«Κάποιος πρέπει να πει στον κ. Σαμαρά που είναι 30 χρόνια πολιτικός ότι δεν του απαγορεύει κανείς να κάνει παρέα με τα παιδιά από το Δίκτυο 21, αλλά με τους φίλους σου πας στις ταβέρνες μαζί ή και σινεμά. Δεν κυβερνάς μαζί. Το κόμμα το κυβερνάς με τους ικανότερους και όχι με την παρέα σου».
Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Πολίτη, αντί των κομματικών λειτουργιών που επιτελούν σήμερα, θα έπρεπε:
Ο Χρύσανθος να «ξεκοκαλίζει» στο «Αθηνόραμα» τι παίζουν οι κινηματογράφοι.
Ο Καραχάλιος να δοκιμάζει στο σέϊκερ νέα κοκταίηλς.
Κι ο Φαήλος να περνάει απ’ τα Βλάχικα να δει αν σούβλισαν σπληνάντερο.
Ικανότατος αναμφίβολα ο κ. Πολίτης.
Μέσα σε τρεις γραμμές σφάζει με το βαμβάκι την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Παρουσιάζει τον αρχηγό «χαϊβάνι» μπλεγμένο με (σχεδόν κακόφημες) παρέες που χρειάζεται «ορμήνιες».
Το Δίκτυο 21 γίνεται «τα παιδιά», με ύφος σα να λέμε pizza boys.
Περαιτέρω, «τα παιδιά», αφού ήδη υποβιβάστηκαν από πολιτική κίνηση αρχών σε (παλιο)παρέα αντιδιαστέλλονται με «τους ικανότερους», με τους οποίους ο αρχηγός οφείλει «να κυβερνά το κόμμα» – δηλαδή τώρα δεν κυβερνά με τους ικανότερους.
Αν είχα μνήμη χρυσόψαρου, ή πολιτικά ήμουν Αμερικάνος, μπορεί να μ’ έπειθε.
Αλήθεια, τι χαριτωμένα συστημικά μανάρια είναι τα μηντιακά πουλαίν, η «αλλήθωρη νεολαία» που «μάς διοικεί» χρόνια…
Ή, αφού θυμηθήκαμε «Αχαρνείς», να πούμε «η τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική»;
Γιατί δεν αναφερόμαστε ειδικά στον κ. Πολίτη αλλά, με αφορμή τις ιταμές κατά τη άποψή μας «παραινέσεις», στην «εκσυγχρονιστική» ειδησεογραφική συνομοταξία που αναδείχθηκε χρονικά στην ύστερη πασοκοκρατία, στην 11ετή καθεστωτική απολυταρχία. Όταν εγκαθιδρύθηκε και η δικτατορία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων.
Όταν η διακυβέρνηση γλίστρησε απαλά από τους μάγους της νταρντάνας στους νταβατζήδες που στήριζαν τον πολιτικό νάνο.
Όταν το αυγό του φιδιού που εκκολάφθηκε το 1981-89 έγινε το τέρας που έπνιξε τη χώρα.
Όταν η κλεπτοκρατία που είχε κορωνίδα την Ολυμπιακή αρπαχτή ταβάνωσε κοντά 200 δις € χρέος το 2004, για να φέρει το μνημόνιο 6 χρόνια αργότερα.
Αλλά για όλα τα παραπάνω καμμία «ομιλούσα κεφαλή» δεν έβγαλε άχνα.
«Τι παίζει» λοιπόν σήμερα;
Διακατέχονται από το «Σύνδρομο ΦΑΔ».
Φόβος.
Αγωνία.
Δυσανεξία.
Α) Φοβούνται «Σαμαρισμό», ως πολιτική συνέχεια «Ανδρεϊσμού» και «Καραμανλισμού».
Ένα διακριτό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα μέσα στη ΝΔ, με αναφορές σε «ξεχασμένα» εθνικά και κοινωνικά θέματα, που πιθανόν σταδιακά θα εκτοπίσει την συστημικά συνεννοήσιμη μερίδα πολιτικών που κυριαρχεί σήμερα.
Φοβούνται ότι το ρεύμα αυτό ίσως αποκτήσει την ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία στην κοινωνία, δεδομένου ότι στις συνθήκες κρίσης μπορεί εν δυνάμει να συγκεράσει ζητούμενα από ψηφοφόρους πέραν της ΝΔ χώρων και να πετάξει τον κυριαρχούντα «εκσυγχρονισμό» στα σκουπίδια.
Φοβούνται ότι με όχημα το ρεύμα αυτό, με εφαλτήριο την εκλογή από τη βάση και ισχύ από μια –αργά ή γρήγορα- εκλογική επικράτηση ο Σαμαράς θα αποκτήσει αυτονομία από κομματικούς κοτζαμπάσηδες και εν κατακλείδι θα κυβερνήσει με μια ομάδα ανεπηρέαστη από τα μέχρι σήμερα ισχυρά κέντρα οικονομικής εξουσίας.
Β) Αγωνιούν λοιπόν υπαρξιακά.
Γιατί δεν θα μπορούν να αποτελέσουν μέρος της νέας εικόνας. Έχουν ανεπανόρθωτα εκτεθεί και, μάλλον, δύσκολα θα υπάρξει νέος Ρουσσόπουλος.
Γ) Ίσως όμως το πιο επώδυνο γι’ αυτούς είναι η δυσανεξία για τους νέους παίκτες και τους νέους πόλους που πλέον επηρεάζουν ορατά το πολιτικό παιγνίδι.
«Ποιος είναι» ο Λαζαρίδης, που με την λογογραφία του έδωσε νέα πνοή στον πολιτικό λόγο της αντιπολίτευσης;
«Ποιος είναι» ο Κρανιδιώτης, ακροδεξιός κατά την «Αυγή» ενώ κατά τον λαθροκαμπύλη, λόγιο του λαθροκαμινισμού και εκ των εμπνευστών του λαθρονόμου, εθνο-αριστερός που όφειλε να έχει χαθεί στα βουνά του Κουρδιστάν;
«Ποιος είναι» ο FactorX, «ποιοι είναι» οι «προφήτες», που παρεμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό;
«Από πού» ήρθαν (ή ξαναήρθαν) όλοι αυτοί οι τύποι, ο περιφρονητικά “διαδικτυακός βραχίονας” ;
Καλά δουλεύουμε «το μαγαζί» –και τον κόσμο- μια 20ετία, σκέφτονται.
Μόνο που λόγω της αλαζονείας από την μακρόχρονη νομή του δημοσίου λόγου, που νόμισαν έγινε κυριότητα από χρησικτησία, οι opinion makers των οπισθίων απώλεσαν επαφή με την πραγματικότητα.
Στο παράδειγμά μας, ο κ. Πολίτης περιέπεσε σε τραγικά πολιτικά σφάλματα και κατέληξε σε αποτέλεσμα αντίθετο από την στόχευση του.
Πρώτον, συνέστησε στον κ. Σαμαρά να πηγαίνει σε ταβέρνα με φίλους, ξεχνώντας τον καταλληλότερο : τον κ. Μάκη Γιακουμάτο, ο οποίος (στην κα Στάη αν θυμάμαι καλά) είχε αυτο-παρουσιασθεί ως «θρύλος στις ταβέρνες του Χαλανδρίου».
Δεύτερον και κυριώτερον, θέλησε να «νουθετήσει» τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «εκθέτοντάς» τον ως «επιρρεπή» σε αδόκιμες επιρροές φίλων.
Μόνο που δεν αντελήφθη ότι για μια διαρκώς αυξανόμενη μερίδα πολιτών οι συγκεκριμένοι φίλοι, και η πιθανολογούμενη επιρροή τους, συνιστά πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα, ή γεγονός προς απόκρυψη.
Επειδή ξέχασε την παροιμία «Δείξε μου τους φίλους σου να σού πω ποιος είσαι».
Καθένας έχει τους φίλους που τον αντιπροσωπεύουν.
Και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει σταθερό φίλο και σύμβουλό του τον κ. Βαλλιανάτο, κάτοχο τεχνογνωσίας dark rooms, λομπίστα των Σκοπίων και υβριστή των πιλότων μας.
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου