Το χιτλερικό καθεστώς ήταν «εθνικοσοσιαλιστικό». Το Πασοκικό είναι σκέτα «σοσιαλιστικό». «Πούρο», που έλεγαν οι παλιοί αριστεροί. Βέβαια, όση σχέση είχαν οι ναζί με τον Μαρξ, άλλη τόση έχει το ΠΑΣΟΚ με τον Ένγκελς! Παρόλα αυτά, ο κόσμος που το υποστηρίζει, συνεχίζει να βαυκαλίζεται με οράματα αλλαγής, κοινωνικές προόδους, ισότητα, δικαιοσύνη, δημοκρατία, και κολοκύθια με ρίγανη. Στη ψυχολογία, η πάθηση αυτή (ναι είναι πάθηση) ονομάζεται denial, δηλαδή άρνηση. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι το «κίνημά» τους, που ξεκίνησε με αμπέχονα και αντάρτικα, στη πορεία μεταλλάχτηκε σε ένα κεντροδεξιό μόρφωμα, και στη συνέχεια τους πρόδωσε. Έγινε το κίνημα της αρπαχτής. Με όλη την ανισότητα που χαρακτήριζε ακόμη και τα πάλαι ποτέ σοβιετικά καθεστώτα. Οι κομματικοί με τη ντάτσα και το χαβιάρι τους, και οι πληβείοι στα ορυχεία με καμιά ρέγκα καπνιστή. Κάπως έτσι. Αυτοί όμως εκεί. Τώρα, πως γίνεται να ακούς αντάρτικα, να διαβάζεις Τρότσκι, και να ψηφίζεις Παπαντωνίου, ή να μιλάς για ισότητα και να έχεις πολιτικό πρότυπο τον Άκη(!), δεν δύναμαι να το αντιληφθώ.
Και αυτοί ήταν οι παλιοί. Τι να πούμε για τους σημερινούς; Που παίρνουν γραμμή από την Μιράντα Ξαφά, και που προσπαθούν να εφαρμόσουν στη πράξη τα πιο ακραία οράματα του Μάνου, που ακόμη και ο ίδιος ο Ανδριανόπουλος θα θεωρούσε ανάλγητα. Μιλάμε δηλαδή για πολύ σοσιαλισμό.
Τόσο ακραίο σοσιαλισμό, που η διαχωριστική του γραμμή με τον άκρατο φιλελευθερισμό έχει προ πολλού εξαφανιστεί. Η «αόρατη χείρα της αγοράς», που θα έλεγε και ο Άνταμ Σμίθ, όχι μόνο (από)ρυθμίζει τη κατάσταση, αλλά μας έχει αρχίσει στις σφαλιάρες, υποβοηθούμενη πάντα από το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ. Ο εφιάλτης του οικονομολόγου και του πολιτικού επιστήμονα. «Political tourloubouki, currently applied by our governing imbeciles» είναι ο τίτλος του βιβλίου που ετοιμάζω. Υπότιτλο θα βάλω «Ο γάμος του Καραγκιόζη, και η Ελλάδα ως πολύφερνη νύφη». Θα κάνει πάταγο. Μπορεί και να διδάσκεται κάποτε στις σχολές του Harvard!
Πρέπει λέει, να απολυθούν οπωσδήποτε 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι διότι αλλιώς, η τρόικα δεν θα μας δώσει τη τρίτη δόση του δανείου. Στυγνός εκβιασμός, εν είδη μαφιόζικης παραγγελιάς. «Θα σου κάνω μια πρόταση που δεν μπορείς να αρνηθείς». Ποιος το λέει; Ο Δον Κορλεόνε; Όχι, η τρόικα. Η ίδια τρόικα την οποία κάλεσε το ΠΑΣΟΚ για να μας σώσει. Από ποιους; Μα από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, που μας κυβερνούσε κοντά 30 χρόνια, και που μας έριξε τελικά στα οικονομικά τάρταρα. Μια με το απέραντο κράτος του δημοσίου, μια με το χρηματιστήριο και τις φούσκες του, και μια και καλή με την διοργάνωση μιας φαντασμαγορικής Ολυμπιάδας που ακόμη και το Τόκιο θα ζήλευε. Ήταν όμως μια καλή τριακονταετία για τους εργολάβους, τους τραπεζίτες, τα δομημένα ομόλογα, και γενικά όλα εκείνα τα έρποντα τρωκτικά και λαμόγια, που δηλώνοντας «σοσιαλιστές» μπόρεσαν επιτέλους να ζήσουν το όνειρο, και να χτίσουν τη βίλα με τα τζακούζια, που από μικροί ονειρεύονταν βλέποντας Ντάλας και Δυναστεία στην ΥΕΝΕΔ.
Η οσφυοκαμψία έχει τα οφέλη της, δεν λέω. Και αν η κομματική οσφυοκαμψία συνδυαστεί με την αρπαχτή… τότε, οι ουρανοί είναι δικοί μας. Αυτό όμως σε ατομικό επίπεδο. Σήμερα ζούμε την οσφυοκαμψία σε εθνικό επίπεδο. Είμαστε σαν τη βιασμένη, που αντί να δικαιωθεί, τιμωρείται, διότι αυτή προκάλεσε τον βιασμό! Φορούσε λέει μίνι και άρα καλά να πάθει. Κάπως έτσι και εμείς. Εσείς μας καλέσατε, δήλωσε χθες ο Τζον Γκότι της Ευρώπης. Για το καλό σας, σας τσιμεντώνουμε. Έλα όμως που η περίπτωση του ΔΝΤ, ειδικά μετά τηn εμφάνιση του επικεφαλής του στην Αθήνα, που ούτε λίγο ούτε πολύ χαίρεται με την ιδέα ότι η «συμμορία» του χαρακτηρίζεται bad boys, έχει καταντήσει γελοία. We are used to this είπε, χαμογελώντας. Και εμείς τον ακούμε σαστισμένοι. Πάει καλά; Πάμε καλά; Λες και δεν γνωρίζουμε τη συνταγή. Λες και δεν ξέρουμε το πώς τελειώνει η ταινία. Δεμένοι χειροπόδαρα, και τα πόδια σε φρέσκο τσιμέντο. Να ταΐζουμε τα ψαράκια …στο βυθό. Και από πάνω, να πρέπει και να τους ευγνωμονούμε, γιατί ότι γίνεται γίνεται, για το καλό μας. Εξάλλου εμείς δεν τους καλέσαμε;
Είμαι ο μόνος που το βλέπω έτσι; Ή μήπως φταίει ότι μικρός έβλεπα πολλές ταινίες για μαφιόζους;
Strange Attractor
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου