Δεν είναι οι περικοπές των μισθών, είναι το πετσόκομμα της αξιοπρέπειας που δεν αντέχεται.
Η κυβέρνηση αφήνει ατιμώρητα τα διαπλεκόμενα λαμόγια που ασέλγησαν δεκαετίες τώρα στο δημόσιο χρήμα και από την άλλη επιβραβεύει με προκλητικούς μισθούς τα ξιπασμένα golden boys που συμμετείχαν στη μεγάλη λεηλασία.
Είναι αυτή η χυδαία πρόκληση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος γενικότερα που δεν τη χωράει ο νους.
Όλα αυτά τα καθάρματα που λεηλάτησαν τη χώρα, εξακολουθούν ν απολαμβάνουν τα κλοπιμαία τους έχοντας απλώσει τα πλοκάμια τους σε Σώματα Ασφαλείας, Δικαιοσύνη, Δημόσιους Οργανισμούς και πάει λέγοντας.
Φυσικά και δεν τολμούν ν ακουμπήσουν τον φυγάδα Καραβέλα η τον Χριστοφοράκο.
Ποια κυβέρνηση έχει τα κότσια να τους συλλάβει για να δικασθούν στην Ελλάδα, δίχως να καταρρεύσει το γελοίο οικοδόμημα του εγχώριου πολιτικού συστήματος;
Κι ενώ τα καθάρματα απολαμβάνουν την διαχρονική ασυλία η κυβέρνηση μετατρέπει την ελληνική κοινωνία σε μικρά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι έγκλειστοι θα υπηρετούν με μισθούς πείνας τους σεσημασμένους εκείνους εργοδότες που φρόντισαν να περάσουν στο Μνημόνιο τις διατάξεις που τους βόλευαν.
Μπορεί λοιπόν κάποιος ξεφτίλας εργοδότης να κρατήσει για ένα χρόνο στη δούλεψή του, δίχως να δίνει δεκάρα τσακιστή, ένα κάποιο ανθρωποειδές-τέτοιοι είμαστε για τον Παπακωνσταντίνου-και στη συνέχεια να τον πετάξει με τις κλωτσιές, δίχως να υποστεί καμία συνέπεια.
Στη συνέχεια θα κάνει το ίδιο με άλλα ανθρωποειδή.
Όλα αυτά συμβαίνουν ήδη στη χώρα της ατιμωρησίας και των ξεπουλημένων εργατοπατέρων.
Το χειρότερο όμως είναι η αποδοχή αυτής της μοίρας που μας έλαχε από τα εκατομμύρια των ανθρωποειδών.
Καθότι μόνο ανθρωποειδή κι όχι κανονικοί άνθρωποι, θα μπορούσαν να δεχθούν αυτή την ατίμωση.
Πρωταγωνιστές στην εξαθλίωση της κοινωνίας είναι δυστυχώς οι δημοσιογράφοι που αυτή τη φορά σπαράζουν από οδύνη για το κακό που τους έλαχε.
Ουρλιάζουν γιατί οι άθλιοι εργοδότες, τους δίνουν με τις απολύσεις την ελευθερία τους!
Είναι ξεφτίλα να λυπάσαι επειδή σε απέλυσε ο ξιπασμένος νταβατζής σου.
Αντί να μουτζώσεις τον εαυτό σου επειδή τόσα χρόνια προσέφερες την εργασία σου σε χυδαία υποκείμενα που η διαπλοκή τους έκανε εκδότες, χτυπιέσαι κάτω από το μπαλκόνι τους για να σε επαναπροσλάβουν.
Αλλά που χάθηκε η αξιοπρέπεια ώστε να τη βρει το δημοσιογραφικό επάγγελμα;
Ποια αξιοπρέπεια όταν γνωρίζεις ότι ο εκδότης η καναλάρχης για τον οποίο δουλεύεις, εκτελεί συμβόλαια για λογαριασμό εμπόρων όπλων, διαπλεκόμενων καθαρμάτων και πάει λέγοντας κι εσύ είσαι εργαλείο αυτής της μηχανής;
Ποια αξιοπρέπεια όταν δεκαετίες τώρα ανέχτηκες του κόσμου τις ταπεινώσεις απ αυτά τα τσογλάνια κι έρχεσαι τώρα να κλάψεις γοερά επειδή, μέσα από την απόλυση, σου χαρίζουν την ελευθερία και την δυνατότητα να δοκιμάσεις αν μπορείς να σταθείς όρθιος;
Βέβαια αυτό δεν μπορεί να ισχύει για τους άλλους κλάδους των ταλαίπωρων εργαζόμενων που έχουν πέσει στα νύχια των ξιπασμένων εργατοπατέρων, οι οποίοι τους παρέδωσαν τυλιγμένους μέσα σε τσουβάλια με φίδια, στους αμοραλιστές υπουργούς του Παπανδρέου και στα κοράκια του IMF.
Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πλέον δεν έχουν παρά να χάσουν μόνο την κόλασή τους.
Κι όταν το συνειδητοποιήσουν αυτό, τότε τα τσογλάνια ίσα που θα προλάβουν ν απογειωθούν με τα ελικόπτερα τους…
κουρδιστό πορτοκάλι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου