1) Το αδιέξοδο θα φέρει ακραίες ανατροπές...
 
Οι Έλληνες τον τελευταίο χρόνο έχουμε γίνει όλοι κεϋνσιανιστές. Φαντάζομαι αυτό συμβαίνει καθώς τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε αναπτύξει μια ροπή προς τις εύκολες λύσεις.
 
Βρισκόμαστε σ’ ένα αδιέξοδο από το οποίο η έξοδος σημαίνει θυσίες με «δάκρυα» και «αίμα». Ορισμένοι από τον Κέυνς έχουν καταλάβει μόνο ό,τι  τους συμφέρει, ότι δηλ. αρκεί να τυπώσει χρήμα η κεντρική τράπεζα, να τα ξοδέψουμε εμείς και η ύφεση θα υποχωρήσει...
 
Δεν νομίζω όμως πως έχουν  έτσι τα πράγματα. Η κρίση που περνάμε π.χ. μοιάζει με πόνο που προκαλεί η παρουσία ενός όγκου. Όσες ασπιρίνες  και αν καταπιούμε, θεραπεία δεν πρόκειται να δούμε αν δεν καταπολεμήσουμε τα αίτια...
Χρειάζεται χειρουργείο, να αφαιρεθεί πρώτα η πηγή που δημιουργεί το πρόβλημα και μετά για ταχύτερη ανάρρωση ένα συνδυασμός αντιβιοτικών και παυσίπονων θα κάνει καλό...
 
Η εκτύπωση χρήματος, είτε πρόκειται για  ευρώ, είτε για δραχμές, είτε για κουρκουμπίνια... από μόνη της δεν λύνει κανένα πρόβλημα, ειδικά σε χώρες που εισάγουν τα πάντα. Πρώτα και παράλληλα με τις αντιυφεσιακές δράσεις θα πρέπει να θεραπεύσουμε την πηγή του προβλήματος.
 
Μια "ωραία ατμόσφαιρα"... 
Να εντοπίσουμε δηλ. ποια εμπόδια υπάρχουν στο επιχειρείν και να τα σαρώσουμε. Τα βασικά εμπόδια στην Ελλάδα τα έχουμε αναφέρει. Έχουν να κάνουν κυρίως με τη λειτουργία και το μέγεθος του δημόσιου τομέα.Βλέπε: Τα εμπόδια του επιχειρείν στην Ελλάδα… 
 
Ενώ λοιπόν η γενική ιδέα του Κέυνς περί κοπής φρέσκου χρήματος βρίσκει πολλά ευήκοα ώτα, υπάρχει μια άλλη φράση που συμπυκνώνει το μυστικό της ανάπτυξης στην οποία κανείς δεν δίνει σημασία: «Η οικονομική ευημερία εξαρτάται υπερβολικά από την πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα που είναι ευχάριστη στον μέσο επιχειρηματία».  
 
Αντί λοιπόν κυβερνώντες, αντιπολιτευόμενοι και κυβερνώμενοι να επικεντρώνουμε  την προσοχή και τις προσπάθειες στη δημιουργία αυτού του κλίματος, αναλώνουμε πόρους για τη δημιουργία εφήμερων εντυπώσεων όπως είναι το σχέδια όπως το Fast Track...
 
Ποιος σοβαρός άνθρωπος, Έλληνας ή ξένος θα επενδύσει σε μια χώρα όπου το πρωί  συλλαμβάνεται εφοριακός (επικεφαλής συνδικαλιστικής παράταξης) να  λαδώνεται  με 30.000 ευρώ και το απόγευμα αφήνεται ελεύθερος;...
Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει παρά υποσχέσεις στην κατεύθυνση αυτή. Με τις υποσχέσεις όμως ούτε αυγά... βάφονται, ούτε επενδύσεις προσελκύονται...
 
Φίλος, μου μετέφερε τον προβληματισμό Έλληνα επικεφαλής θυγατρικής πολυεθνικής στη Ελλάδα. Οι οικονομικές υπηρεσίες χάρη στο χαώδες της φορολογικής νομοθεσίες είχαν ενστάσεις ότι για τις εισαγωγές κάποιων μηχανημάτων δεν χρησιμοποιήθηκαν οι κατάλληλες γραφειοκρατικές διατυπώσεις.
 
Είπαν στον εδώ  επικεφαλής πως καθώς είχαν περάσει και κάποια χρόνια, το πρόστιμο μαζί με τις προσαυξήσεις έφτανε τα 20 εκατ. ευρώ. Τον άφησαν να καταλάβει όμως με το γνωστό τρόπο, ότι και με 2-3 εκατ. στους ίδιους θα μπορούσε να καθαρίσει...
 
Από τα κεντρικά όμως στην Ολλανδία, ούτε τα 20 εκατ. θεωρούσαν ότι πρέπει να καταβληθούν, αφού οι εντολές είναι όλες οι διαδικασίες να είναι σύννομες με την τοπική νομοθεσία, ούτε πολύ περισσότερο με το «λάδωμα» των ελεγκτών... 
 
Δρομολόγησαν λοιπόν την απομάκρυνση του Έλληνα επικεφαλής και ο νέος που ανέλαβε φρόντισε την απομάκρυνση της παραγωγικής μονάδας από την Ελλάδα και την διατήρηση μόνο μιας εμπορικής αντιπροσωπείας, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο...
 
Το νόημα της ιστορίας είναι ότι στο βαθμό που η Ελλάδα δεν είναι ελκυστική για μικρές επενδύσεις δεν είναι ελκυστική ούτε για μεγάλες. Η λογική του fast track δεν έχει πιθανότητες να επιτύχει για δυο λόγους.
 
Α) Και να ξεπεράσει κάποιος τις γραφειοκρατικές δυσκολίες της έναρξης μιας επένδυσης, θα αντιμετωπίσει στη συνέχεια τα γνωστά προβλήματα της λερναίας ύδρας που ακούει στο όνομα ελληνικό δημόσιο. Έτσι το  Fast track για όσους θέλουν να κάνουν έντιμες δουλειές μοιάζει με το τυράκι στη φάκα... Για όσους θέλουν να κάνουν άλλες «δουλειές» ίσως να βοηθάει.
 
Β) Με τον τρόπο που ξεκίνησε να δουλεύει αυτό το σχέδιο, η κυβέρνηση δείχνει ότι δεν έχει αντιληφθεί πως δουλεύει ο μηχανισμός των επενδύσεων τις τελευταίες δεκαετίες. Η προσπάθεια εξασφάλισης επενδύσεων μέσω διακρατικών συμφωνιών π.χ. όπως με το Κατάρ και τη Λιβύη, αποκαλύπτει μια αντίληψη που λειτουργούσε την εποχή του Παπάγου, όταν π.χ. ο Μαρκεζίνης σαν υπουργός συντονισμού εξασφάλιζε επενδύσεις στη με διακρατικές συμφωνίες.
Πουθενά δεν δουλεύουν έτσι πλέον... 

Μοιραία οι μισθοί θα συνεχίσουν να μειώνονται μέχρι η ένδεια να οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές του μεταπολεμικού μοντέλου. Τότε φοβάμαι πως δεν θα αποφύγουμε τις υπερβολές προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υπερασπιζόμαστε σήμερα ως μέσος όρος...
 
2) Προσδοκίες για καλό κλείσιμο έτους...
 
Λειψός τζίρος στα καθ’ ημάς... ενώ στις ΗΠΑ η παράταση των φοροελαφρύνσεων αντιμετωπίστηκε σαν προεξοφλημένο γεγονός.
 
Υπάρχουν ελπίδες για ένα ράλι πριν το τέλος του χρόνου στατιστικής εμφάνισης του φαινομένου.

Αλήθεια, τι αποτελεί καλύτερο καταφύγιο σε δύσκολές εποχές σαν αυτή που διανύει η χώρα, η Ε.Ε.και η παγκόσμια οικονομία: οι μετοχές, τα ακίνητα, τα ομόλογα οι καταθέσεις ή ο χρυσός;
 
3) Σελόντα ΙΝΦΙΣ

Αγαπητέ Κώστα,
 
Θάθελα κι εγώ -όπως τόσοι άλλοι άλλωστε-  να σε ρωτήσω κάτι κι αν μπορείς να μου δώσεις τα φώτα σου. Με τις ανακοινωθείσες συγχωνεύσεις, τί γίνεται; Μπορεί μια εταιρεία να ανακοινώνει κάθε λίγο και λιγάκι  την συγχώνευσή της με μια άλλη και μετά να βγαίνει και να τα μαζεύει, και αν ναι, τότε πόσες φορές μπορεί να το κάνει;

Για να γίνω πιο σαφής βγαίνουν οι ΣΕΛΟ  &  ΙΝΦΙΣ και ανακοινώνουν πώς με απόφαση των Δ.Σ. τους   στις 31/12/2008 αποφασίζουν να προχωρήσουν σε συγχώνευση (απορρόφηση της ΙΝΦΙΣ από την ΣΕΛΟ),  βγαίνουν πάλι με αποφάσεις των Δ.Σ. τους στις 19/10/2009 και ανακοινώνουν αναστολή της απόφασης  συγχώνευσης.

Στις  12/1/2010, μας ανακοινώνουν πάλι πώς προχωρούν σε συγχώνευση (σε τηλ επικοινωνία που είχα  με το τμήμα μετόχων της ΣΕΛΟ με βεβαιώνουν πως θα ολοκληρωθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο  του τρέχοντος έτους ), το 2010 όπου νάναι τελειώνει κι απ΄ ό,τι βλέπω μάλλον δεν θα γίνει ούτε και φέτος η συγχώνευση.

Ρωτώ λοιπόν αν ξέρεις να μου πεις, είναι θεμιτό αυτό: Mπορούν οι δύο αυτές εταιρείες να παίρνουν  αποφάσεις και στην συνέχεια να τις αναιρούν;

Δεν θάπρεπε να υπάρχουν  ρητές (χρονικές) δεσμεύσεις που να είναι υποχρεωμένες να τηρήσουν;

Ποιός ο ρόλος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς;
Αυτό το είπα ξείπα δεν νομίζεις πως ταιριάζει πιο πολύ σε παιδάκια παρά σε σοβαρές εταιρείες  που είναι μάλιστα και εισηγμένες;
 
Aν ξέρεις κάτι και θέλεις μ΄ απαντάς.
Ευχαρiστώ εκ των προτέρων.
 
Φιλικά Γρηγοριάδης  Γρηγόρης - Θεσσαλονίκη.
 
Απάντηση: Δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία, αλλά δημοσιεύω την επιστολή γιατί πιστεύω πως κάποιος θα έχει να αναφέρει κάτι με ουσία.
 
 4) H αστάθεια των τιμών των μετοχών αυξάνεται στις κορυφές και στους πυθμένες της αγοράς. Ετσι, οι ενδείξεις αυξημένης αστάθειας είναι χρήσιμο σημάδι μιας επικείμενης στροφής.

John Train