“To ράδιο και η τηλεόραση κατασκευάζουν μεγάλους ανθρώπους για τον μικρό λαό…», έχει πει ο Ζιλμπέρ Σεσμπρόν και ένας λοχίας Πεζικού , ερμήνευσε ως εξής την έννοια της πρωτοβουλίας: «Η πρωτοβουλία συνίσταται στην αυστηρή εκτέλεση των λαμβανομένων διαταγών…»
Από την έδρα του LSA, είναι δυσδιάκριτα τα σβηστά σπίτια στα Καμίνια, εδώ όπου οι χαχόλοι πολίτες Β κατηγορίας, κόβουν το ρεύμα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Είναι σημείο των καιρών να βουλιάζει μια χώρα στη περιδίνηση της οικονομικής εξαθλίωσης και ο υπουργός Οικονομικών της , να εμφανίζεται στα διεθνή δίκτυα του πλανήτη, πιο συχνά από τη Lady Gaga, η τον Εντ Μίλιμπαντ.
Όταν μάλιστα αυτό γιγαντώνεται από τη στιγμή που μετέχει στη τελευταία συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, η θεωρίας συνομωσίας συναντά την επιβράβευσή της μέσα στην πραγματική πραγματικότητα.
Ο κος Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εάν έπρεπε να πληρώσει τον χρόνο προβολής που του έχουν διαθέσει τα διεθνή δίκτυα, θα έπρεπε να έχει κολλητό τον Άκη Τσοχατζόπουλο η τον Μιχάλη Σάλα.
Ούτε ο Μπέκαμ δεν τυγχάνει τέτοιας «αναγνώρισης».
Ο «Αλογοσκούφης του Παπανδρέου», όταν βρίσκεται στην Ελλάδα, αντιμέτωπος με Έλληνες δημοσιογράφους ποντάροντας στην ημιμάθειά τους και στην σχέση εξάρτησης με την εξουσία, εκκενώνει μισές αλήθειες και μπόλικα περιττώματα ψεύδους.
Όταν ως φυσική οντότητα περνάει τα σύνορα, απελευθερώνεται από το βάρος των γραικύλων Ελλήνων, όπως η σύζυγος του πλουσίου που απολαμβάνει ένα σαββατοκύριακου πάθους στο Παρίσι, με τον εραστή.
Ο αγαπημένος υπουργός του Μπάμπη Παπαδημητρίου («είναι τυχερός ο Γιώργος που τον έχει…»), φροντίζει να βρίσκεται εκτός Ελλάδος, για να μιλήσει στους συμπατριώτες του.
Είναι σοφή η επιλογή της απόστασης ασφαλείας από τις μούτζες και τις ανοιχτές παλάμες.
Από το εξωτερικό μας πληροφορεί για το ύψος του ελλείμματος, για τις νέες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, για όσα τέλος πάντων δεινά μας περιμένουν.
Η συγκεκριμένη επιλογή του κου Παπακωνσταντίνου-το να κυβερνά από το εξωτερικό- αποκαλύπτει και τον χαρακτήρα του.
Ένας οικονομολόγος, δίχως ιδιαίτερες επαγγελματικές περγαμηνές, αναλαμβάνει τα οικονομικά της χώρας του, στη πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολεμικής της ιστορίας.
Την οδηγεί με την υπογραφή του στην κατοχή της Τρόικας και στη συνέχεια φροντίζει να μην αφήνει χρόνο στον εαυτό του να σκεφθεί τις πράξεις του.
Φροντίζει το σώμα και το μυαλό του να βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, ώστε ν αντέξει το τέρας που δημιούργησε.
Τουλάχιστο ο προκάτοχός του –εξίσου αμοραλιστής Αλογοσκούφης-που είχε τη γνωστή υποδοχή στο LSA, από μερίδα φοιτητών, δεν είχε προλάβει να διεκπεραιώσει σε τέτοιο βάθος την κτηνωδία του.
Ο κος Παπακωνσταντίνου, δεν έχει καμία ηθική αναστολή να ζητήσει από τη ξιπασμένη Eurostat για παράδειγμα, να κρατήσει μυστική ως το πέρας των εκλογών την ανακοίνωση του ελλείμματος της χώρας του.
Πόσο χυδαίο είναι αυτό, από μόνο του;
Πως είναι δυνατόν ένας Ελληνας υπουργός κι ένας υποτίθεται σοβαρός ευρωπαικός οργανισμός να εκχυδαίζουν έτσι τους ρόλους τους;
Κι εμείς, αλήθεια, οι πολίτες γιατί τους έχουμε δώσει το δικαίωμα να μας αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδια;
Η μήπως οι αρρωστημένοι εξουσιαστές μας βάζουν στο ίδιο τσουβάλι, μ εκείνους από τους δημοσίους υπαλλήλους που φίλησαν κατουρημένες ποδιές για να μπουν στο Δημόσιο, ώστε να τα φάνε με τον Πάγκαλο τα λεφτά;
Το πως μας αντιμετωπίζει ο κος Παπακωνταντίνου, αντανακλάται τόσο στον ίδιο τον πρωθυπουργό αλλά και σε όσους από τους μεγαλουπουργούς του ζητήσουν πολύ σύντομα, τη βοήθεια των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ για να τον διαδεχθούν στην ηγεσία.
Πως είναι δυνατόν ο Γιάννης Ραγκούσης να σιωπά για την επικίνδυνη ανεπάρκεια του Παπακωνσταντίνου;
Γιατί ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης κάνει το ίδιο;
Πόσα δεινά θα πρέπει ακόμη να μας προκύψουν, για να πάει σπίτι του ο επικίνδυνος-λόγω ανεπάρκειας ας δεχθούμε-τηλεστάρ με το τεράστιο έλλειμμα προσωπικής αξιοπιστίας;
kourdistoportocaLI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου