Ο Ικτίνος και ο Χασομέρης!!

Της Βάλιας Μπαζού

Το βραβείο για τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική βλακεία της δεκαετίας διεκδικεί με αξιώσεις ο κ. Νίκος Χασομέρης, ο πρόεδρος του Πανελληνίου Σωματείου Εκτάκτων Εργαζομένων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Και το διεκδικεί  γιατί είναι άνθρωπος ΚΑΙ των έργων ΚΑΙ των λόγων!

Ας ξεκινήσω με το έργο του, το οποίο, μάλλον, κορυφώθηκε, με το σκαρφάλωμα των συμβασιούχων στα Προπύλαια της  Ακρόπολης, αφού ο αποκλεισμός του ιερού βράχου του φάνηκε προσπάθεια μικρού βεληνεκούς για την επίτευξη των στόχων τους. Και λέω μάλλον κορυφώθηκε, γιατί ποιος ξέρει τι κρύβει το συνδικαλιστικό μυαλό, μπορεί αύριο να τους έρθει να ουρήσουν και μεθαύριο να αρχίσουν και τις αγωνιστικές… κενώσεις πάνω στα μάρμαρα.

Μια τέτοια επιπέδου συνδικαλιστική πράξη, συνοδεύεται, βέβαια και από αντιστοίχου ποιότητας ανατριχιαστικό λόγο… Ιδού η απάντηση που έδωσε στο ερώτημα γιατί σκαρφάλωσαν πάνω στα ιερά μάρμαρα… «τα μάρμαρα από μόνα τους δεν λένε τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι τα αναδεικνύουν»…

Γιατί κυρίες και κύριοι, εάν δεν υπήρχε ο κ. Χασομέρης και ο κάθε κύριος Χασομέρης, δεν θα υπήρχε η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας. Ο ιερός βράχος θα ήταν απλώς ένα μάτσο ερείπια, «ξεφλουδισμένες» κολώνες και σπασμένες πέτρες. Και σίγουρα ο ιστορικός του μέλλοντος, δίπλα στον Ικτίνο, το Φειδία και τον Καλλικράτη, θα πρέπει να αναδείξει και τον κάθε κύριο Χασομέρη, χωρίς τη δράση του οποίου «τα μάρμαρα δεν λένε τίποτα»…

Ξέρω κάποιοι ήδη θα τα έχετε πάρει στο κρανίο και θα πείτε για το ιερό δικαίωμα στην εργασία, που πράγματι είναι ιερό. Κάποιοι θα σκέφτεστε ότι οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού, είναι μήνες απλήρωτοι και αυτό είναι ανήθικο, που πράγματι είναι. Αυτό το ιερό δικαίωμα, όμως, δεν μπορεί να διεκδικείται βασισμένο στην άγνοια, την κομπορρημοσύνη και την τσάμπα μαγκιά. Αυτό το ιερό δικαίωμα δεν μπορεί να διεκδικείται με τα σκαρπίνια τους να ξύνουν τα ιερά μάρμαρα. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να τα χρησιμοποιήσουν ή μήπως εκείνοι οι τρόποι έχουν κόστος;

topontiki