Ήταν τόσο καλός που ακόμη κι ο Πεταλωτής εκνευρίστηκε και με αυτή τη φωνή του, που δεν ξέρω αν το ‘χετε προσέξει, έχει ένα κράτημα, που πάει πολύ με τους γιακάδες ρεξ που φοράει, έγινε λίγο πιο βουλγκέρ, που θα ‘λεγε κι ο Ριχάρδος, απ’ όσο του πάει.
Όταν δε άκουσα και την χολερική δήλωση του θυρωρού της πράσινης πολυκατοικίας (Νίκο Δένδια υποκλίνομαι στην ευστοχία σου), της Κομανέτσι της καθεστωτικής δοκού, ήμουν σίγουρος ότι ο Αντώνης στην ΔΕΘ χτύπησε στο νεύρο το γόνατο της Μαύρης Κομπανίας του Μνημονίου αλλά όχι με σφυράκι, με βαριοπούλα.
Αμέσως μετά τη συνέντευξη και μέχρι χθες έπεσε μούγκα, με εξαίρεση έναν δημοσιογράφο – εστιάτορα, τάχα μου «ερευνητή» και κάτι γόνους και γριές του συγκροτήματος.
Το σύστημα έκατσε κάτω ζαλισμένο διότι συνειδητοποίησαν όλη την εμφανή διαφορά. Ο Αντώνης ήταν εύστοχος, καταλυτικός, θετικός. Ηγέτης. Με πήρε φίλος, δύσπιστος, γκρινιάρης και μίζερος, γεμάτος ενθουσιασμό και μου είπε «ρε συ, τελικά ο δικός σου το ‘χει, δίκιο είχες». Ο Γιώργος κάνοντας χθες δηλώσεις από τη Νέα Υόρκη έμοιαζε με τον τρακαρισμένο ξάδερφο από το Μπρούκλυν. Και το είδανε όλοι. Θα το είδε κι η μάμμυ.
Πρέπει να τσαντιστήκανε πολύ, κυνηγήσανε λίγο την ουρά τους κι ύστερα εξαπέλυσαν διατεταγμένα όλη την χολή τους.
Αν προσέξετε, επιμελώς αποφεύγουν να πουν ΤΙ ΕΙΠΕ ο Σαμαράς. Περισσεύουν οι ειρωνείες, οι εξυπνάδες, η εμπάθεια αλλά για την ταμπακέρα κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο και κάργα «προοδευτικό». Ρουφήξανε το καθεστωτικό αυγό τους και ψελλίζουν κακίες, σαν τις κυράτσες καθισμένες στις ξώπορτες.
Όμως όλοι αυτοί, οι γριές νυφίτσες, οι «αριστεροί» του φουά γκρα, παπαδάκια κι αυτοί των εξαπτέρυγων του Μνημονίου, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η απονομιμοποίηση τους γίνεται πλέον κάθε μέρα και μεγαλύτερη. Ότι στηρίξανε πήγε άπατο. Παίξανε Βαγγέλη και την κορούλα και να τα αποτελέσματα. Μουλάρι ο Αστραχάν τους, ελέφας, που ‘λεγε κι ο μέγας Βέγγος.
Όποιον βρίζουν, τον ακούει ο Λαός πιο προσεκτικά. Όποιος προμοτάρουν, καθίσταται ύποπτος.
Οι φυλλάδες τους φθίνουν. Σε λίγο θα δίνουν ελιές θρούμπες και κανά κομμάτι κεφαλογραβιέρα, για να τις αγοράζει κανείς. Οι εκπομπές τους αρχίζουν και πιάνουν αράχνες, γιατί αυτοί σφυρίζουν κλέφτικα αλλά ο Λαός ξέρει πολύ καλά ότι όλες αυτές οι λέρες της παραπληροφόρησης, τα ασπόνδυλα της καμαρίλας, που υποδύονται τους έγκριτους «δημοσιογράφους» είναι μέρος του προβλήματος, το πιο βρώμικο. Παχιές μύγες στρογγυλοκαθισμένες στην κοπριά της διαπλοκής. Με μισθούς χιλιάδων ευρώ, χλιδάτη ζωή, παρακεντέδες των «νταβαντζήδων», κουβαλάνε τα σκουπίδια της Μαύρης Κομπανίας του Μνημονίου και κουνάνε το δάχτυλο στο Λαό που δεν τρώει παντεσπάνι.
Έχω ένα φίλο στο Χαλάνδρι. Παλιός μαοϊκός, που ‘γινε πατριώτης, οπαδός της μικτής οικονομίας. Νωρίς ένα βράδυ το ‘99, δεν είχε ακόμη νυχτώσει, όπως περπατούσαμε δίπλα στη ρεματιά για να πάμε σε μια ταβέρνα έμεινα ενεός. Παπαγάλοι, χαμός από τις φωνές και τα φτεροκοπήματα τους. Του λέω, «τι έγινε ρε, βρεθήκαμε στον Αμαζόνιο;». «Α, μου λέει, άκου τι έγινε. Με το σεισμό σπάσανε οι τζαμαρίες κι ανοίξανε τα κλουβιά σε ένα pet shop και την κοπανήσανε οι παπαγάλοι, μαζευτήκανε και φτιάξανε φωλιές στη ρεματιά. Κι άσε, έχουν εξαφανίσει τα άλλα πουλιά». Έτσι λοιπόν, περπατούσαμε στη ρεματιά του Χαλανδρίου έχοντας τους ήχους του Αμαζονίου. Αργότερα οι παπαγάλοι χαθήκανε, ή τους μαζέψανε αλλά ήταν πολύ σουρεαλιστικό.
Έτσι κι ο Αντώνης. Κάθε που θα βγαίνει δυνατά και θα τους κατεβάζει τις μάσκες, θα βγάζει στο σκληρό φως του ήλιου την υποκρισία και την ανικανότητα των σκιντζήδων του ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα, θα παίρνει μια γερή δόση από Αμαζόνιο. Αναπλέοντας κόντρα στο βρώμικο πολιτικό ρεύμα θα ακούει τα ποικιλόχρωμα παπαγαλάκια να κρώζουν και θα τα βλέπει να χτυπιούνται γύρω του.
Ως γνωστόν όμως, οι παπαγάλοι μόνο φασαρία κάνουν.
Αδέρφια, θα το κάνω λιανά. Το Μνημόνιο μου θυμίζει το Σχέδιο Ανάν. Οι ίδιοι λεχρίτες που κινδυνολογούσαν τότε, οι ίδιες πολιτικοδημοσιογραφικές κατίνες που συκοφαντούσαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο, τώρα συγκροτούν την Πέμπτη Φάλαγγα της Μαύρης Κομπανίας του Μνημονίου.
Όλοι εκείνοι οι καλολαδωμένοι αρουραίοι των ποικιλώνυμων Πρεσβειών και συμφερόντων εκβίαζαν Λαό και ηγεσία ότι, αν δεν ψηφιστεί το Σχέδιο θα χαθούμε, θ’ απομονωθούμε, θα καταστραφούμε, την βάψαμε εν γένει. Παντελονιάσανε τα φράγκα των άδολων οργανώσεων αλλά το έργο δεν παρεδόθη. Ο Λαός στοιχήθηκε πίσω από τον Ηγέτη του και με ποσοστό που πλησίασε επικίνδυνα το 80% τους έμπηξε την ψήφο του στο μάτι και είπε ένα ξεγυρισμένο ΟΧΙ. Και ούτε χαθήκαμε, ούτε απομονωθήκαμε. Όλη η μαύρη προπαγάνδα απεδείχθη πορδές στον άνεμο.
Για κανένα χρόνο λουφάξανε παραζαλισμένοι. Είχαν θυμώσει και τ’ αφεντικά, που ξεπαραδιαστήκανε και δεν είδαν χαΐρι από τους ανεπρόκοπους. Ύστερα ξετσούμισαν πάλι σιγά – σιγά και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ποιος την έχασε την τσίπα για να τη βρουν;
Οι ίδιοι είναι και τώρα. Οι ίδιοι που θα τους βρείτε πάντα στοιχημένους πίσω απ’ όλες τις βρωμοδουλειές. Όταν τα αεροπλάνα φεύγανε από το Αβιάνο Μεγάλη Παρασκευή για να ρίξουν βόμβες σε γυναικόπαιδα στη Σερβία και βλέπαμε τα’ αμερικανάκια να γράφουν επάνω στις βόμβες ειρωνικά «Happy Easter», αυτά τα καλόπαιδα περιδιάβαιναν τα κανάλια υπέρ των βομβαρδισμών.
Όταν οι ναρκέμποροι και νταβαντζήδες του Θάτσι χρειάζονταν στήριξη, τα ίδια καλόπαιδα αρθρογραφούσαν υπέρ των κοσσοβάρων συμμοριτών.
Οι ίδιοι που πάντοτε δικαιολογούν τον Αττίλα στην Κύπρο, αναγνωρίζουν δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο και υποστηρίζουν το «δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού» των «Τούρκων» της Δυτικής Θράκης ή τα δικαιώματα των Τσάμηδων απογόνων των συνεργατών των γερμανοϊταλών φασιστών. Οι ίδιοι που επιτίθενται σήμερα στον Αντώνη Σαμαρά είναι οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές του Γκρούεφσκι και του VMRO, των επιγόνων του Ιβάν Μιχαήλοφ, φίλου του Χίμλερ και του Άντε Πάβελιτς, ιδρυτή της αιμοσταγούς Ουστάσα, των κροατών ναζί, που ακόμη και τα SS, που υπηρέτησαν πιστά οι Σκοπιανοί με τρία εθελοντικά τάγματα, τους θεωρούσαν …βάρβαρους!
Διαβάστε ποιοι επιτίθενται στον Αντώνη Σαμαρά από χθες κι ανατρέξτε στο διαδίκτυο για τον βίο και την πολιτεία τους. Πάντοτε υπέρ των πάντων πλην των Ελλήνων. Όποια βρώμικη ξένη φούντα υπάρχει, την κρέμασαν στο ψωριασμένο σπαθάκι τους για τα σαράντα αργύρια. Φραγκάτοι «αριστεροί», υπηρέτες των Δυνατών. Πριν υπέρ του Σχεδίου Ανάν, τώρα υπέρ του Μνημονίου και κατά του Αντώνη και της καινούργιας Νέας Δημοκρατίας.
Προσπαθούν να του κόψουν το δρόμο. Μάταια. Απλώς τα κρωξίματα τους αποτελούν εγγύηση ότι πορεύεται στη σωστή κατεύθυνση. Φαντάζεστε να τον επαινούσαν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου