Π.Α.Ο.Κ. στις χαρές, ΠΑΟΚΑΡΑ στις λύπες

Συντάχθηκε απο τον/την tsipaoktsi

Δευτέρα, 30 Νοέμβριος 2009 14:57

Πριν χρόνια σε κάποια επιστροφή μου μετά από ντέρμπι με ομάδα της Αθήνας, στο αεροδρόμιο, έγινα αυτήκοος μάρτυρας μιας στιχομυθίας παραγόντων της αθηναϊκής ομάδας: ¨Αν είχαμε τον κόσμο του Π.Α.Ο.Κ. και την συμπαράστασή του, θα ήμασταν στ΄ αλήθεια παντοτινοί πρωταθλητές¨... Το ίδιο εκστασιασμένοι έδειχναν κι οι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές... Ήταν ένα ντέρμπυ που ο Π.Α.Ο.Κ. είχε πάλι άτυχο αποτέλεσμα, ένα ματς που ο κόσμος του Π.Α.Ο.Κ. πάλι έδωσε ρεσιτάλ, κι ένα ματς που οι παίκτες του Π.Α.Ο.Κ. πάλι ήταν κατώτεροι του αναμενόμενου. Ο λαός του Π.Α.Ο.Κ. ήταν πάλι νικητής- όπως 83 χρόνια τώρα- και είχε προκαλέσει τον θαυμασμό του αντιπάλου. Αμέσως σκέψεις κι ενοχές με βάλαν στον πειρασμό να ψάξω να βρω την αιτία: Γιατί πάντα οι παίκτες του Π.Α.Ο.Κ. να παρουσιάζονται κατώτεροι του αναμενόμενου σε αυτά τα ματς; Μήπως φταίμε κι εμείς που έχουμε συμβιβαστεί με τον απαξιωτικό -κατ΄εμέ- τίτλο του αφεντικού της πόλης ; Γιατί οι παίκτες μας δεν στεναχωριούνται, δεν πεισμώνουν, δεν παίρνουν κάτι από μας; Κάτι η κούραση , κάτι η στενοχώρια, με παρέδωσαν αμαχητί στην αγκαλιά του Μορφέα και αυτός φάνηκε αρκετά γενναιόδωρος και αισιόδοξος. Ονειρεύτηκα έναν Π.Α.Ο.Κ. δυνατό και ανταγωνιστικό να συμμετέχει κάθε χρόνο στους ομίλους του Europa Cup ή του Champions league και τον περήφανο ΛΑΟ του να διαδίδει και να διδάσκει Π.Α.Ο.Κ. στα πέρατα όλης της γης. Έναν Π.Α.Ο.Κ. υγιή, ανεξάρτητο κι ασυμβίβαστο , έναν Π.Α.Ο.Κ. που να μη χρωστά σε κανέναν και να μην του χρωστάει κανείς. Και δεν μου καιγόταν καρφί αν το όνομα του Π.Α.Ο.Κ. δεν ξαναγραφτεί στην βίβλο των πρωταθλητών της superleague. Άλλωστε τι νόημα έχει να αναλώνεσαι σε ένα πρωτάθλημα- τραγέλαφο σ΄ένα πρωτάθλημα για δύο, σε μια λίγκα παραγόντων-νονών της νύχτας; Τι αξία έχει η συμμετοχή και η καταξίωση σε ένα πρωτάθλημα-καθρέφτη μιας αρρωστημένης νοοτροπίας που προϋποθέτει για κάθε διάκριση και μια συναλλαγή;;; Είδα παίχτες και προπονητή με νοοτροπία νικητή, με ψυχολογία μαχητή, με ψυχολογία Π.Α.Ο.Κ. είδα παίχτες που γνωρίζουν τι σημαίνει ο Π.Α.Ο.Κ. για όλους εμάς, είδα παίχτες να κλαίνε μετά από ήττες και να πανηγυρίζουν σαν παιδιά μετά από νίκες. ¨Ο πιλότος σας καλωσορίζει στην Αθήνα¨ ακούστηκε από τα μεγάφωνα και το απότομο ξύπνημα σήμαινε για μένα την αρχή μιας εφιαλτικής εβδομάδας γεμάτης πόνο και περιπαικτικών σχολίων: « τι θες και τραβιέσαι καημένε, δεν το ξερες πως θα χάσετε;».. Αλλά, έχω κλείσει πολύ βαθιά μέσα στην ψυχή μου τον Π.Α.Ο.Κ. για να περιορίσουν ή να αλλάξουν την αγάπη μου για τον Π.Α.Ο.Κ. νίκες ή ήττες. Αδέρφια ο Π.Α.Ο.Κ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ και δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, όση στενοχώρια κι αν παίρνουμε στα γήπεδα. Οι καβάλες και τα γιάννενα , τα παο και τα αεκ είναι τα 90΄ της Κυριακής τους , ο Π.Α.Ο.Κ. όμως για μας είναι όλη μας η ζωή, είναι τρόπος ζωής, τρόπος σκέψης , ο Π.Α.Ο.Κ. μας είναι πέρα από τον κοντινό νου. Εμάς, τον ΛΑΟ του Π.Α.Ο.Κ. φοβούνται και προσπαθούν να μας περιορίσουν, σε μας απαγορεύουν τις μετακινήσεις , εμάς προσπαθούν τιμωρήσουν και να αφανίσουν. Δεν κάναμε πίσω ποτέ, έτσι και τώρα. Πάντα κοντά στην ΠΑΟΚΑΡΑ, γιατί για μας ο Π.Α.Ο.Κ. σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα απ΄αυτά που διαδραματίζονται εντός των τεσσάρων γραμμών... Π.Α.Ο.Κ. στις χαρές, ΠΑΟΚΑΡΑ στις λύπες.

www.paokmania.gr/
ΥΓ:Αυτός που υπογράφει το άρθρο είναι φίλος μου,τέτοιους φίλους έχω το προνόμιο να έχω......ΠΑΟΚ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ