Καλησπέρα σας καλοί μου φίλοι,εάν αναρωτιέσται ποιος είναι ο Γιάνναρος,η απάντηση είναι ο Γιάννης Καλαμπόκης.Πριν 1,5 μήνα είχα κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στον παικταρά που τον ανακάλυψαν στα τριάντα του και αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πολύ όμορφα που αυτό το παιδί είναι πολύ κοντά για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ.Δεν αισθάνομαι δικαιωμένος,δεν με αφορούν τέτοιες σκέψεις,άλλωστε εσείς οι συχνοί που μπαίνετε στην παρέα μας,κάτι θα έχετε καταλάβει για τον χαρακτήρα μου.Χαίρομαι για τον Καλαμπόκη γιατί έστω και τώρα αναγνωρίζεται η αξία του,πιστεύω ότι θα είναι στη 12άδα της εθνικής,χαίρομαι γι'αυτόν γιατί εκτός από το μεγάλο του ταλέντο στο άθλημα είναι ένας αληθινός μαχητής,είναι ένας άνθρωπος που απλά χαίρεσαι που υπάρχει.Στα δικά μας τώρα,είναι μία ανάρτηση αυτή που γράφω τώρα μετά από αρκετό καιρό,βρίσκομαι στην πατρίδα μου την Καλαμάτα και συγκεκριμένα στο χωριό μου το Αριοχώρι και προτιμώ τ'απογεύματα να παίζω μπάσκετ με τα παιδιά στην πλατεία.Το βραδάκι πηγαίνω στο καφενείο του χωριού και ακούω ιστορίες για τον ΝΤΑΒΟ,τον πατέρα μου δηλαδή, τον λεβέντη μου που τον έχασα όταν εγώ ήμουν 11 ετών και ΕΚΕΙΝΟΣ 38.Δεν υπάρχει ποιο ωραίο συναίσθημα,οι φίλοι του πατέρα σου να σου λένε τέτοια λόγια γι'αυτόν και στην ουσία να τον γνωρίζεις ξανά,να ζεις λίγο μαζί του,να παίρνεις την μυρωδιά του από τα φιλαράκια του.ΝΤΑΒΕ μου αγάπη μου σε αγαπώ πολύ,μου λείπεις πολύ,για μένα είσαι πάντα εδώ,να ξέρεις όλοι μου λένε ότι σου μοιάζω.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου