ΓΑΥΡΟΣ Ή ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Καλημέρα σας καλοί μου φίλοι,σήμερα λέω να πω μερικά πράγματα για ένα θέμα πολύ γνωστό σε όλους μας,την αγάπη μας προς την ομάδα μας να την εκφράζουμε με μίσος και πολλές φορές με απαξίωση προς τους οπαδούς των αντίπαλων ομάδων.Θα πάω μερικά χρόνια πίσω όταν υπηρετούσα την πατρίδα στην Μυτιλήνη,τότε είχαν έρθει 7 παιδιά από την Θεσσαλονίκη καινούργιοι φαντάροι,σε έναν λόχο που ήταν κυρίως Αθηναίοι και ντόπιοι Μυτιλινιοί.Εγώ εκείνοι την εποχή ήμουν αποσπασμένος σ'ένα φυλάκιο με καθήκοντα αρχιφύλαλα μιας και ο δόκιμος που έπρεπε να έχει αυτά τα καθήκοντα,είχε απολυθεί και περιμέναμε τον καινούργιο ν΄αναλάβει.Τότε ένας συνάδερφος στο φυλάκιο έφυγε με άδεια και η θέση του έπρεπε να καλυφθεί από το λόχο μου στο τάγμα.Από τους παλιούς στον λόχο είχα μάθει ότι και οι 7 Θεσσαλονικείς ήταν οπαδοί του 'Αρη,μάλιστα η πλάκα προς το πρόσωπό μου από το τηλέφωνο έδινε και έπαιρνε,γιατί όλοι ήξεραν την αγάπην μου για τον ΠΑΟΚ.Η ερώτηση τώρα ήταν ποιον να στείλουμε στο φυλάκιο.Οι παλιοί δεν ήθελαν γιατί στον τάγμα δεν έκαναν τίποτα,ενώ στο φυλάκιο έπρεπε να εκπαιδευτούν να μάθουν τα τουρκικά βαπόρια που ειδικά την νύχτα πάντα έβγαιναν με φώτα παραλλαγής,παίζοντας μαζί μας την γάτα με το ποντίκι.Τελικά ο λοχαγός αποφάσισε να έρθει ένας από τους νέους,να έρθει δηλαδή στο στόμα του λύκου ένας αρειανός.Το τι του κάνανε αυτού του παιδιού δεν περιγράφεται.Με παρουσιάσανε σας ένα τέρας που τρώει ανθρώπους,ο άνθρωπος είχε τρομάξει τόσο πολύ που δεν ήθελε ν'ανέβει με τίποτα στο φυλάκιο.Τελικά να μην σας τα πολυλογώ,γίναμε οι καλύτεροι φίλοι,ο Λάκης έτσι τον έλεγαν ήταν από τους πιο ωραίους τύπους που έχω γνωρίσει,όταν απολύθηκα το παιδί έκλεγε και όταν απολύθηκε και αυτός,πήγα στην Θεσσαλονίκη και με φιλοξένησε σπίτι του.Για να ξαναγυρίσω τώρα πίσω στο θέμα,το πρόβλημά μας κατά τη γνώμη μου είναι ότι αντί ν'ασχολούμαστε με την ομάδα μας κριτικάρουμε ή χλευάζουμε πολλές φορές την αγάπη του άλλου για την δική του ομάδα.Εκεί για μένα είναι το σημειό της μεγάλης τριβής,εμείς οι ΠΑΟΚΤΣΙΔΕΣ αποκαλούμε τους αρειανούς άτιτλους,λες και χρειάζεται τίτλος για ν'αγαπάς μια ομάδα,τότε δεν έπρεπε να υπάρχουν φιλαθλοι του Ατρόμητου ας πούμε,εμάς μας χλευάζουν οι Αθηναίοι για την παθολογική μας αγάπη στην ομάδα μην μπορώντας να καταλάβουν την αφοσίωση που έχουμε στον ΠΑΟΚ όταν έχουμε πάρει τόσους λίγους τίτλους.Δεν θέλω να πω άλλα παραδείγματα,δεν χρειάζεται να το πάω πιο μακριά,απλά επειδή έχω υπάρξει αθλητής,έστω σε μικρή κατηγορία στο μπάσκετ,ο αθλητισμός δεν είναι για να επιβεβαιώνουν το εγώ τους οι φίλαθλοι,δεν είναι μέσο για να αποκτούν ταυτότητα κάποιοι
που δεν έχουν τίποτα να πουν αν τους αφαιρέσεις από την συζήτηση τον Γκαρσία και τον Γκαλέτι.Για να μένα δεν υπάρχει γαύρος,σκουλήκι,βάζελος,γριά και όλα αυτά τα ωραία που βγάζει ο όχλος της εξέδρας.Επίσης δεν μ'ενδιαφέρει και η γνώμη τους,ούτε θέλω να με συμπαθήσουν,δεν με ενδιαφέρει η γνώμη των δικών μας οπαδών,που όταν διαβάσουν αυτά που γράφω σίγουρα δεν θα τους αρέσουν.Παιδιά για μένα ο ΠΑΟΚ είναι καθαρή αγάπη,αδιαπραγμάτευτη,δεν είναι μέσο ταυτοποίησης,δεν είναι το μέρος για να βγάζω τα κόμπλεξ μου,δεν είναι το μέρος για να ξεσπάω επειδή η ζωή είναι άδικη..............